Σαν την πιο όμορφη, την πιο ελαφριά μέρα του κόσμου, χαρακτήρισε ο μεγάλος ποιητής Γιώργος Σεφέρης, την 12η Οκτωβρίου 1944. Ήταν η μέρα που το γερμανικό άγημα κατέβαζε τη σβάστικα από τον ιστό της Ακρόπολης, για ν’ ακολουθήσει τις υπόλοιπες δυνάμεις που εγκατέλειπαν βιαστικά την πρωτεύουσα. Η τριπλή Κατοχή προκάλεσε τόσο φρίκη, όσο περήφανη και ηρωική υπήρξε η αντίσταση των Ελλήνων κατά των βαρβάρων κατακτητών. Μια αντίσταση που ξεκίνησε αμέσως μετά την πτώση και συνθηκολόγηση της Ελλάδας τον Απρίλη του 1941, είτε με συντονισμένες ενέργειες αντάρτικων οργανώσεων είτε με μεμονωμένες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας των Ελλήνων πατριωτών. Αγώνας ένοπλος σε βουνά και πόλεις με σοβαρά πλήγματα κατά του πανίσχυρου εχθρού. Ελληνικές δυνάμεις τάχθηκαν στο πλευρό των Συμμάχων στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής και έγραψαν χρυσές σελίδες ιστορίας με τον ηρωισμό τους στο Ελ Αλαμέιν, στο Τομπρούκ, στην Κυρηναϊκή και στο Ρίμινι. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα σε έξι μέρες ο πρωθυπουργός της Ελληνικής κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, Γεώργιος Παπανδρέου, με τα υπόλοιπα μέλη κατέφθασε με το αγγλικό πολεμικό πλοίο “Πρίγκηψ Δαυίδ” και ύψωσε πάλι την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, κάτω από ένα ξέφρενο ποτάμι πανηγυρισμών. Εκείνες οι μέρες και οι ώρες που ακολούθησαν δεν ήταν μεγάλες και επετειακές μόνο για τους αξιωματούχους και τους βασιλιάδες που είχαν αυτοεξοριστεί στο Κάιρο, μόλις ξέσπασε ο πόλεμος. Ήταν νοσταλγικές και συγκινητικές και για τους απλούς κι ανώνυμους γενναίους πατριώτες, που έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα και γι΄αυτήν τη μέρα.
Εδώ και τέσσερα χρόνια η επέτειος αυτή εορτάζεται δεόντως στην Αθήνα (αλλά και σε πόλεις της περιφέρειας ξεχωριστά) ως, η “12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα ελεύθερη”. Πέντε φορείς είναι συνδιοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων που διαρκούν από την 1-29 Οκτωβρίου: Το ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Αθηναίων, τα Γενικά Αρχεία του κράτους και η ΕΡΤ.
Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν εκθέσεις, εκδόσεις λόγου, ιστορικούς περιπάτους, ποιητικές βραδιές, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, και άλλες δράσεις. Όλα αυτά έχουν σκοπό να αποτυπώσουν τα δεινά που υπέστη η χώρα κατά τη διάρκεια της μαύρης Κατοχής, τον αγώνα του ελληνικού λαού απέναντι στο φασισμό, την προσήλωσή του στην ιδέα της ελευθερίας και την ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος. Οι χώροι των εκδηλώσεων είναι κυρίως σημασιολογικοί με ιστορική σημασία από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης, η δε είσοδος για όλους είναι ελεύθερη. Η πρόσφατη καθιέρωση αυτής της επετείου αποτελεί δικαίωση των αγώνων και των θυσιών του λαού μας και διερωτάται κανείς: Γιατί τόσα χρόνια γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια μόνο η ημερομηνία της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας στη χώρα μας (28η Οκτωβρίου) κι όχι η ημερομηνία της απελευθέρωσής μας (12η Οκτωβρίου); Αποδεκτή η οποιαδήποτε πειστική απάντηση..!
