Επανειλημμένα έχω γράψει για την μέρα της απελευθέρωσης από την Ιταλογερμανική κατοχή. Τη μέρα αυτή που κατέβηκε η γερμανική σβάστικα από την Ακρόπολη με την Αθήνα πλέον ελεύθερη. Κατά παράδοξο τρόπο αυτή η επέτειος μέχρι και το 2014 περνούσε απαρατήρητη. Αφού τόσα χρόνια γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια μόνο η ημερομηνία της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας στη χώρα μας (28η Οκτωβρίου) κι όχι η ημερομηνία της απελευθέρωσης.
Έκτοτε η επέτειος άρχισε να γιορτάζεται στην Αθήνα, αλλά και σε πόλεις της περιφέρειας με το λογότυπο τότε, «Η Αθήνα ελεύθερη», αν και όλο φθίνει ανά έτος.
‘’Η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου’’, έγραφε τότε ο μεγάλος ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης. Ήταν η μέρα της απελευθέρωσης. Το γερμανικό άγημα κατέβαζε τη σβάστικα από τον ιστό της Ακρόπολης, για ν’ ακολουθήσει τις υπόλοιπες δυνάμεις που εγκατέλειπαν βιαστικά την πρωτεύουσα. Η υποστολή της σημαίας θα αναδειχτεί συμβολικό χρονικό σημείο της απελευθέρωσης. Εκείνες οι στιγμές ήταν νοσταλγικές και συγκινητικές, όχι μόνο για τους εξόριστους αξιωματούχους και βασιλιάδες, αλλά και για τους απλούς, ανώνυμους γενναίους πατριώτες, που έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα και γι’ αυτήν τη μέρα.
Πρωί-πρωί, χιλιάδες κόσμου με την γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας ‘’Χριστός, ανέστη, Ελλάς ανέστη’’! Νέοι γέροι, όλοι στους δρόμους. Τα παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ’ άκρη σ΄άκρη αντηχούσε εθνικός ύμνος. Μετά από τριάμισι χρόνια σκληρής σκλαβιάς, οι Αθηναίοι ανέπνεαν για πρώτη φορά το μεθυστικό αέρα της λευτεριάς. Αλλά και τούτες τις ώρες που έφυγαν οι κατακτητές ταπεινωμένοι, δεν σταμάτησαν να δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό. Ακόμα και οι τελευταίες μέρες Κατοχής δεν ήταν αναίμακτες. Την παραμονή της αποχώρησής τους σκότωσαν αρκετούς πατριώτες, κατοίκους της μαρτυρικής Καισαριανής, έπειτα από υπόδειξη των δωσίλογων συνεργατών τους. Πριν αποχωρήσουν κατέστρεψαν κάθε βιομηχανική υποδομή, από τα εργοστάσια του Πειραιά, μέχρι το στρατόπεδο του Τατοϊου. Την Παρασκευή 13 Οκτώβρη προσπάθησαν να ανατινάξουν τις λιμενικές εγκαταστάσεις της Ηλεκτρικής Εταιρείας (Πάουερ) στον Πειραιά. Δεν το κατόρθωσαν. Η οργανωμένη αντίσταση των ΕΛΑΣιτών μαχητών τους αντιμετώπισε με εκατέρωθεν απώλειες βέβαια. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ‘’Ελευθερία’’ ήταν χαρακτηριστικό : ‘’…Καθ΄ όλη τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή εμαίνοντο τα κακούργα ένστικτα των Ούνων…’’
Μετά από έξι μέρες ο πρωθυπουργός της Ελληνικής κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, Γεώργιος Παπανδρέου, με τα υπόλοιπα μέλη κατέφθασε στο λιμάνι του Πειραιά με το αγγλικό πλοίο ‘’Πρίγκιψ Δαυίδ’’ και ύψωσε πάλι την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη κάτω από ένα ξέφρενο ποτάμι πανηγυρισμών του λαού.
Στις 3 Νοέμβρη αποχωρούσε από τη χώρα κι ο τελευταίος Βούλγαρος στρατιώτης.
Οι επετειακές ημέρες είναι πάντοτε σημαντικές, να μας θυμίζουν και να μας διδάσκουν για το σήμερα και το αύριο. Ένα σήμερα πάλι βαρύ που πνίγεται από την ακρίβεια και την ανέχεια των πολιτών. ‘’Τραγική η μοίρα της Ελλάδας και βαρύ το χρέος του Έλληνα…’’, έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης.
