Το εφετινό 3ο δεκαήμερο Ιουνίου ήταν διαφορετικό από κάθε άλλο, αφού κυριαρχούσε ένα όντως ήπιο προεκλογικό κλίμα για τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου. Με ένα τελικό αποτέλεσμα το οποίο προμηνυόταν από τις εκλογές της 21ηςΜαΐου. Ο κατακερματισμός βέβαια των κομμάτων της αντιπολίτευσης ακυρώνει κάθε προσπάθεια συντεταγμένης αντιμετώπισης της Δεξιάς κυριαρχίας. Είναι η πρώτη φορά μετά την Μεταπολίτευση που διαμορφώνεται ένα τέτοιο σκηνικό στη Βουλή των Ελλήνων με οκτώ κόμματα (με τρία ακροδεξιά) στα έδρανά της. Οι κριτικές και τα σχόλια περιττεύουν!
Ίσως για τούτο στη χώρα μας πέρασε απαρατήρητη και η επέτειος της παγκόσμιας ημέρας των προσφύγων, που έχει καθιερωθεί σαν τέτοια η 20η Ιουνίου κάθε έτους. Τιμούνται ανά τον κόσμο εκατομμύρια οικογένειες που ζουν μακριά από τα σπίτια τους εξ αιτίας των πολέμων ή άλλων διώξεων. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ εκτιμά ότι περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πρόσφυγες κι έχουν εκτοπιστεί με βία από τις χώρες τους. Στις μέρες μας ένας απρόβλεπτος συνδυασμός πολιτικών, περιβαλλοντολογικών, οικονομικών, εθνικιστικών και εδαφικών παραγόντων εξακολουθεί να δημιουργεί συγκρούσεις με συνέπειες για όλο τον κόσμο.
Αυτή η εφετινή επέτειος συνοδεύτηκε με καταιγισμό γεγονότων, που έχουν σχέση με θαλασσοπνιγμένους ανθρώπους πρόσφυγες-μετανάστες και μη.
Η υπόθεση με τους πέντε μεγιστάνες που πλήρωσαν από 250.000 δολάρια έκαστος, ώστε με το υποβρύχιο ΤΙΤΑΝΑΣ να δουν τον βυθισμένο ΤΙΤΑΝΙΚΟ, ξεσήκωσε όλο τον πλανήτη να σωθούν μετρώντας το διαθέσιμο οξυγόνο τους στα βάθη του ωκεανού το κάθε δευτερόλεπτο.
Η κάλυψη των 700 θαλασσοπνιγμένων μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου ήταν υποδεέστερη. Τελικά άλλοι πνίγονται για τη ματαιοδοξία τους και άλλοι, πολλοί περισσότεροι πνίγονται για μια καλύτερη ή έστω υποτυπώδη ζωή. Σ’ αυτή τη ζωή δυστυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Για την παγκόσμια ημέρα προσφύγων δεν θα γράψω προσωπικές απόψεις και απόψεις. Θα παραθέσω εμπειρίες και λόγια της Ιταλίδας Cristina Cattaneo από το βιβλίο της faceless wreks Raffello Cortina editore, 2019. H εν λόγω συγγραφέας υπήρξε για πολλά χρόνια Ιατροδικαστής και έχει κάνει πολλές νεκροψίες σε μετανάστες που πνίγηκαν στη Μεσόγειο αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο.
Μεταξύ των εκατοντάδων θλιβερών ιστοριών απεγνωσμένων ανθρώπων περιγράφει και την ιστορία ενός 14χρονου αγοριού από το Μάλι που πνίγηκε στη Μεσόγειο αναζητώντας την ελπίδα:
«…Ο 14χρονος δεν είχε χαρτιά πάνω του, αλλά μέσα στα ρούχα του είχε ράψει τον έλεγχο επίδοσής του που είχε πάρει από το σχολείο, για να δείξει όπου έφτανε, ότι είναι καλός μαθητής.
Ο σκιτσογράφος Μakkok έκανε για τον 14χρονο ένα σκίτσο, το οποίο δημοσιεύτηκε σε ιταλική ενημερωτική ιστοσελίδα. Το σκίτσο δείχνει το παιδί στο βυθό, όπου οι κάτοικοι της θάλασσας τον συγχαίρουν για την επίδοσή του…»
Εμείς τι άλλο μπορούμε να πούμε…!