Ήταν απόγευμα της 16ης Ιουνίου 1998, όταν με πήρε τηλέφωνο η αδερφή μου, φοιτήτρια στην Αθήνα τότε, να μου πει ότι μάλλον σκότωσαν έναν φίλο από τα ‘σχήματα’ που ήταν μαζί στην πορεία για τον ΑΣΕΠ και πριν από λίγη ώρα έξω από τα Δικαστήρια στην Ευελπίδων, όπου δικάζονταν συλληφθέντες φοιτητές…
Φυσικά επρόκειτο για την πολύκροτη υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης εναντίον του φοιτητή της Φιλοσοφικής και μέλος της ΕΦΕΕ, Δημήτρη Κουσουρή και δύο ακόμη φίλων του από ακροδεξιούς έξω από τα δικαστήρια στην Ευελπίδων. Οι τρεις φοιτητές ήταν δραστήριοι συνδικαλιστές και γνωστοί για την δράση τους στο χώρο της Αριστεράς. Στις 24 Ιουνίου, ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος γνωστός και ως «Περίανδρος», μέλος της Χρυσής Αυγής, αναγνωρίστηκε ως ένας από τους δράστες και για τα επόμενα εφτά χρόνια ήταν καταζητούμενος, ενώ το 2005 παραδόθηκε στις αρχές και στην δίκη που ακολούθησε καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκιση.
Έτσι για πρώτη φορά στα 17 μου, έμαθα τι είναι η Χρυσή Αυγή.
Σήμερα, 22 χρόνια μετά, η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις δολοφονικές επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους ψαράδες. Και εξομολογούμαι ότι όταν άκουσα το αποτέλεσμα της δίκης, έκλαψα. Έκλαψα όπως εκείνη την ημέρα του Ιουνίου. Έκλαψα, όχι γιατί αφελώς παρασύρθηκα από το γενικό λαϊκίστικο πνεύμα των ημερών ότι δήθεν τώρα πατάξαμε τον φασισμό, αλλά για τις φορές που τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις δεν έφταναν καν να δικαστούν, δεν ακούγονταν καν ως είδηση στα δελτία. Η δικαίωση δεν είναι μόνο για τον Φύσσα, αλλά και για όλους τους άμοιρους μετανάστες που μαχαιρώθηκαν στα στενά της Κουμουνδούρου και της Ομόνοιας και κανένας δεν έδωσε σημασία, γιατί φυσικά μια τέτοια οργάνωση λειτουργούσε και δρούσε με την ανοχή μιας ολόκληρης χώρας. «Η Χρυσή Αυγή ήταν μια οργάνωση με εγκληματική δραστηριότητα για τουλάχιστον 2 δεκαετίες» επιμένει να λέει ο Κουσουρής, όπως διαβάζω σε ένα αφιέρωμα στο site mixanitouxronou.gr.
«Στις 25 Σεπτεμβρίου 2006 το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα τον Ανδρουτσόπουλο για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας, σε 21 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή. Το 2009 πραγματοποιήθηκε δίκη δευτέρου βαθμού μετά την άσκηση έφεσης. Τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου ανακοινώθηκε η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου, που αν και απέρριψε το αίτημα να αναγνωριστεί το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς, αποδέχτηκε την εισαγγελική πρόταση να αλλάξει το κατηγορητήριο και να περιοριστεί σε μία απόπειρα ανθρωποκτονίας. Έτσι, οι άλλες δυο κατηγορίες μετατράπηκαν σε πλημμελήματα και η ποινή του μειώθηκε στα 12 χρόνια. Λίγο αργότερα αποφυλακίστηκε. Για την ιστορία ο Κουσουρής μας ανέφερε ότι η δικαστικός Μαρία Λεπενιώτου, ήταν αυτή που του είχε πάρει την πρώτη κατάθεση ως ανακρίτρια όταν δέχθηκε την επίθεση. Τότε, ως 9η τακτική ανακρίτρια, είχε εκδώσει το ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Ανδρουτσόπουλου, που θεωρείτο δεξί χέρι του Νικ. Μιχαλολιάκου. Το πέρασμα του χρόνου την έφερε να δικάσει την Χρυσή Αυγή 22 χρόνια μετά και να βγάλει την ιστορική απόφαση ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση….» (πηγή: mixanitouxronou.gr).
Η απόφαση λοιπόν, σήμερα, είναι ιστορική αλλά κυρίως συμβολική. Δεν σκοτώθηκε κανένας φασισμός, ίσα που του τράβηξαν λίγο το αυτί και φωλιάζει ανάμεσά μας μέχρι να ξαναμπορέσει να βγει. Αυτό που κατάφερε αυτή η δίκη και ο ασταμάτητος αγώνας αυτής της μάνας (Μάγδα Φύσσα), ήταν να αναγκάσει μια κοινωνία και τις πολιτικές χρόνων, να πάψουν να στρουθοκαμηλίζουν και κατά συνέπεια να υποθάλπουν τέτοιου είδους δράσεις και οργανώσεις.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
