Προσωρινοί ενοικιαστές & Ιδιοκτήτες
Γράφει ο: Δημήτρης Μαντέκας
Αν γυρίσουμε μια δεκαετία και πλέον πίσω τον χρόνο, με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε θα ήταν αδιανόητο να φανταστεί κάποιος τη συμπεριφορά των πολιτικών δυνάμεων και σχημάτων της αντιπολίτευσης σήμερα. Τότε δεν ένοιωθαν ότι μπορεί να απολέσουν έστω και ψήγματα εξουσίας. Η εναλλαγή των ρόλων του «καλού» και του «κακού», τους εξασφάλιζε μακροημέρευση. Να όμως που στον κόσμο που ζούμε τίποτα δεν είναι αιώνιο! Σήμερα έχουν συνασπιστεί εναντίον του κοινού εχθρού, του παρείσακτου που έχει μπει ανάμεσά τους και απειλεί τα κεκτημένα τους, του «περιστασιακού ενοικιαστή της εκτελεστικής εξουσίας».
Η στάση τους θυμίζει μικρό παιδί που του στέρησαν το αγαπημένο παιγνίδι , φωνάζει , τσιρίζει, επιτίθεται χωρίς σοβαρή αιτία και εφευρίσκει διάφορα τεχνάσματα για να το πάρει πίσω.
Το επίδικο? Τι άλλο? Η εξουσία!!! Το στερητικό σύνδρομο είναι εμφανές όπως και η ιδιοκτησιακή τους αντίληψη. Κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να την κατέχει εκτός από αυτούς τους «νόμιμους ιδιοκτήτες», τους πορφυρογέννητους απογόνους πολιτικών τζακιών και τους εντολείς . Δεν τους ενδιαφέρει αν ο ελληνικός λαός ψηφίζει ή όχι, ούτε ποιόν κάθε φορά επιλέγει. Οι «άλλοι» είναι «συμμορίτες», «κατσαπλιάδες», «σκευωροί». Σύμφωνα δε με μία από τις πολλές ρήσεις της σημερινής προέδρου του ΚΙΝΑΛ «απάτριδες» και «νεοκομουνιστές».
Είναι οι πρόσκαιροι ενοικιαστές, αυτοί όμως είναι νόμιμοι ιδιοκτήτες.
Το δήλωσε άλλωστε με περίσσιο θράσος και πρώην πρωθυπουργός (ΠΑΣΟΚ του «εκσυχρονισμού») χωρίς κανένα ενδοιασμό χωρίς να αφήσει ίχνος υποψίας αυτοκριτικής για τις ευθύνες της εποχής του. Χωρίς αιδώ διατύπωσε τη θεωρία «η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο». Εξ ιδίων έκρινε τα αλλότρια αφού σημαντικός αριθμός συνεργατών του έχει καταδικαστεί για αδικήματα αυτής της κατηγορίας και έπεται η συνέχεια….
Έτερος δε πρώην (ΝΔ) αναλώνεται, με κάθε ευκαιρία σε εμφυλιοπολεμικά παραληρήματα χρησιμοποιώντας όλο το οπλοστάσιο της ακροδεξιάς και της Χρυσής Αυγής δανειζόμενος ακόμη και συνθήματά της, μεταφέροντάς μας σε σκοτεινές εποχές. Ο μισαλλόδοξος, εθνικιστικός και διχαστικός πολιτικός λόγος, αναπαράγεται και με ευτελή επιχειρηματολογία ζητούν όχι μόνο να ηττηθεί η αριστερά αλλά να ηττηθούν και οι ιδέες της μια για πάντα.
Η αντίδραση των κομμάτων του συναινετικού δικομματισμού θυμίζει ιδιοκτήτη ακινήτου που του αμφισβητούν την ιδιοκτησία.
Το Γενάρη του 2015 κινδυνολόγησαν ασυστόλως: από το ευτελές «δεν θα έχουμε ούτε χαρτί τουαλέτας», στο κινδυνολογικό «θα δημευτούν οι καταθέσεις», «θα γεμίσουμε συσσίτια», στο φοβικό «θα φύγουν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια», «θα φτιάξουν σοβιέτ» και ταυτόχρονα εκτόξευαν απειλές ακροδεξιού τύπου «οι αστοί δεν θα επιτρέψουν να γίνουν αφέντες στη χώρα οι άθεοι κομμουνιστές». Άφησαν άδεια ταμεία ελπίζοντας ότι θα καταρρεύσει σύντομα η νέα κυβέρνηση, ο Σαμαράς αρνήθηκε να παραδώσει το μέγαρο Μαξίμου στον Τσίπρα και πίεζαν τους δανειστές να μην είναι μαλακοί με τους «κατσαπλιάδες».
Συνέχισαν και μετά την ήττα τους τον Σεπτέμβρη του 2015. Η καταστροφολογία χτύπησε κόκκινο: Η οικονομία καταρρέει, η χώρα απομονώνεται, προέβλεπαν «κόφτες» και ναυάγιο στις αξιολογήσεις, καλούσαν τους δανειστές να μη βοηθήσουν τον Τσίπρα στο θέμα των συντάξεων, προτρέπουν τους ξένους να μην επενδύσουν τώρα, καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι ξεπουλάει τα ιερά και τα όσια της φυλής (Μακεδονικό), τάζουν εξεταστικές και Ειδικά Δικαστήρια, προειδοποιούν ότι θα καταργηθούν τα Χριστούγεννα, θα αφαιρεθεί ο σταυρός από τη σημαία και ζητούν εκλογές τρεις φορές την εβδομάδα από την επόμενη μέρα των προηγούμενων εκλογών.
Οι «περιστασιακοί ενοικιαστές» διέψευσαν τη θεωρία της αριστερής παρένθεσης. Οι «μόνιμοι ιδιοκτήτες» βούλιαξαν στη γραφικότητα.
Προφανώς «ξέχασαν» ότι η αστική δημοκρατία, με όλα τα προβλήματα στην πορεία της έχει αποκατασταθεί με τη μεταπολίτευση.
Όλα αυτά θα ήταν άκρως διασκεδαστικά και ευτελή αν δεν συνδυάζονταν με τη δημιουργία κλίματος τροφοδότησης της ακροδεξιάς και των απόψεών της. Προκειμένου να επανέλθουν και να μοιράσουν τη λεία της εξουσίας δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν στρώσει το δρόμο στην ακροδεξιά και στους νοσταλγούς του ναζισμού, που αποτελεί πλέον πανευρωπαικό κίνδυνο.
Η απελπισία οδηγεί ενίοτε σε παραλήρημα
Να τους υπενθυμίσουμε ότι: Μοναδικός ιδιοκτήτης της χώρας είναι ο ελληνικός λαός και αυτός αποφασίζει ποιόν θα επιλέξει. Φαίνεται όμως να ανησυχούν διότι στο παρελθόν έκαναν κατάχρηση της φιλοξενίας του.
.
