“…Οποιαδήποτε κι αν ήταν η αιτία του σεισμού, ωστόσο, για τα πληγέντα χωριά δρομολογήθηκαν σημαντικές εξελίξεις. Η ”φιλεύσπλαχνη”πολιτεία ευαιστητοποιήθηκε και κινήθηκε άμεσα, μοιράζοντας στρατιωτικές σκηνές, κουβέρτες, τρόφιμα και είδη ρουχισμού.
Τα περισσότερα απ’ αυτά, βέβαια, ήταν συγκεντρωμένη βοήθεια από εράνους που έκαναν διάφοροι φιλανθρωπικοί σύλλογοι και ιδρύματα και στέλνονταν στον πρόεδρο, τον παπά και το δάσκαλο κάθε χωριού για την ακριβοδίκαιη διανομή. Μεσοπρόθεσμα, η Κοινωνική Πρόνοια μοίρασε σε κάθε πληγείσα οικογένεια υλικά να φτιάξει για τη στέγασή της σε μια μεγάλη ξύλινη παράγκα από τσίγκους, τάβλες και ανθεκτικά χαρτόνια.
…Δόθηκε βέβαια και κάποια ευχέρεια για όλους τους Ευρυτάνες πληγέντες ανεξαιρέτως, αυτό το ξύλινο κατασκεύασμα να μπορεί να στηθεί περιμετρικά της πόλης του Καρπενησιού σε παραχωρημένο κοινόχρηστο απ’ τους ιθύνοντες χώρο. Ίσχυσε ένα καθεστώς όχι και τόσο ξεκαθαρισμένο, και μάλλον ήταν αυτό που έθεσε τα θεμέλια μιας αχαλίνωτης κι άναρχης δόμησης στην παραδοσιακή πόλη…” (Απόσπασμα από το ”Αγραφιώτικο συναξάρι”,2005, σελ.174, βιβλίο του υποφαινομένου).
Το παραπάνω απόσπασμα δείχνει καθαρά έναν επί πλέον λόγο πως συνεχίστηκε η άναρχη δόμηση στην πόλη του Καρπενησιού μετά τον φονικό σεισμό του Φλεβάρη του 1966. Πιο πριν βέβαια μετά την πυρπόληση του Καρπενησιού από τους Ναζί στα 1943 και με τον βάρβαρο εμφύλιο που ακολούθησε, η ανοικοδόμηση του πόλης δεν έγινε με μελετημένο σχέδιο όπως έπρεπε. Το ρυμοτομικό της σχέδιο (αν και δεν κατέχουμε πολεοδομικές γνώσεις ) είναι πολύπλοκο και δαιδαλώδες. Είναι φυσικό και δικαιολογημένο, αφού σαν ολοκληρωμένη πόλη και πρωτεύουσα νομού θα πρέπει να εξυπηρετεί και ιδιαίτερα παλιότερα, πολύ περισσότερο αριθμό κατοίκων με διαφορετικές ανάγκες. Αυτό βέβαια δεν θα εμπόδιζε έναν αρμονικό συνδυασμό της παραδοσιακής με την σύγχρονη αρχιτεκτονική.
Αμέσως μετά, αρχές δεκαετίας του ’70 και μετά η δόμηση στην πόλη πολλαπλασιάστηκε με πάρα πολλές οικοδομικές παραφωνίες-παρατυπίες. Το κτήριο ”φάντασμα” κάτω από το ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ, που πρόσφατα ευτυχώς δόθηκε κάποια λύση, αλλά και το εκτός χαρακτήρα περιοχής πολυόροφο ξενοδοχείο ΛΕΚΑΝΤΙΝ στη έξοδο της πόλης προς Αγρίνιο τότε κτίστηκαν χωρίς κανένα οικοδομικό περιορισμό.
Τελευταία με την κατασκευή της νέας τσιμεντένιας πύλης στο Γυμνάσιο Καρπενησίου ξυπνούν κάτι τέτοιες μνήμες. Η εξωτερική υπερμεγέθης είσοδος με πέργκολα και τόνους μπετόν στο πιο επιβλητικό και ιστορικό πετρόκτιστο κτίσμα της πρωτεύουσας σίγουρα αποτελεί παραφωνία και αλλοιώνει το χαρακτήρα του κτηρίου, αλλά και της πόλης. Ένα έργο για την αναμόρφωση του χώρου του Γυμνασίου, της Βασικής βιβλιοθήκης και του αμφιθεάτρου που είναι ευθύνη της Περιφερειακής και Δημοτικής Αρχής, προϋπολογισμού 2.000.000 ευρώ.
Δικαιολογημένες οι αντιδράσεις φορέων και πολιτών…αλλά και αυτό το ύψος του προϋπολογισμού του έργου, δημιουργεί δέος στα μάτια και τα αυτιά των Αγραφιωτών…για τον παραμελημένο από παντού Δήμο τους ..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν. Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
