Ο Σωκράτης είχε κατηγορηθεί πως δεν πίστευε στους θεούς της Αθήνας και πως διακήρυσσε «έτερα καινά δαιμόνια», άλλους καινούριους θεούς. Τα δαιμόνια αυτά είχαν βέβαια σχέση και με το «δαιμόνιο» που συμβούλευε σαν εσωτερική φωνή το Σωκράτη, σε μόνιμη βάση.
Στα διάφορα κείμενα που μιλούν για το δαιμόνιο του Σωκράτη, θίγεται και η αμφιλεγόμενη σχέση του με την πολιτική και την αθηναϊκή δημοκρατία, ότι δηλαδή ο ευσεβής Σωκράτης υπακούει στη φωνή του θεού, που τυπικά τον προφυλάσσει από τις κακοτοπιές της πολιτικής, αλλά στην ουσία του αποκαλύπτει πόσο διεφθαρμένο πολίτευμα είναι η αθηναϊκή δημοκρατία.
Ο μαθητής του Σωκράτη, Πλάτων, βρίσκει με κείμενά του έναν εύσχημο τρόπο για να υπαινιχθεί ότι τα πραγματικά αίτια της δίωξης του Σωκράτη ήταν η αντίθεσή του στον αθηναϊκό δήμο και τις πρακτικές του και όχι φυσικά οι κατηγορίες που του αποδόθηκαν για εισαγωγή νέων θεών και διαφθορά των νέων.
Αυτή είναι η μοίρα μάλλον όποιου ακολουθεί τη συνείδησή του, την εσωτερική φωνή που τον οδηγεί να κάνει το σωστό. Και ας μην είμαστε ούτε τόσο σοφοί ούτε τόσο χαρισματικοί όσο ο Σωκράτης και ας ζούμε μια απλή ζωή χωρίς να φιλοσοφούμε ιδιαίτερα, μάλλον φαίνεται ότι τα ταράζουμε τα παλιά δαιμόνια. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με την προσπάθεια συσπείρωσης του σκοταδισμού και μιας βαθιά ριζωμένης αντίστασης μην πειράξουμε τίποτα από αυτά που βρήκαμε ακόμη κι αν είναι χωμένα μέσα στη βρωμιά και τη λάσπη. Γιατί αυτή η λάσπη είναι γύρω αν όχι πάνω σχεδόν από κάθε πολίτη αυτού του τόπου, με άμεσους και έμμεσους τρόπους. Έτσι ξέρει άλλωστε η κάθε εξουσία να ‘κρατάει’ τους ψηφοφόρους της, με μια μικροεξυπηρέτηση, ένα ρουσφέτι, μια εκδούλευση… Και σιγά σιγά η λάσπη γίνεται η δεύτερη φύση, δεν ενοχλεί, το αντίθετο, ενοχλεί το καθαρό νερό που πέφτει από πάνω για να καθαρίσει.
Η εποχή όμως αλλάζει τόσο γρήγορα, τόσο δραματικά που όσα χαριεντίσματα σε εκδηλώσεις και αν βλέπουμε, όσες χαμογελαστές φωτογραφίες στο facebook κι όσα like και καρδούλες αν πέφτουν, έτσι πέφτουν και αυτοί οι παλιοί οι δαίμονες. Και πέφτουν με γδούπο, με παφλασμό η σάρκα που υπέταξε το πνεύμα και δεν άφησε ούτε μια τόσο μικρή εσωτερική φωνούλα να ακούγεται στο κεφάλι της κάθε εξουσίας. Γιατί δεν είναι κακή η εξουσία εν γένει, είναι κακή η εξουσία χωρίς συνείδηση, χωρίς φόβο Θεού, χωρίς ταπεινότητα εσωτερική, χωρίς όραμα την ευημερία του συνόλου.
Αλλάζει η ανθρωπότητα όμως. Μπορεί εδώ στο μικρό μας τόπο να υπάρχει μια μικρή χρονοκαθυστέρηση, αλλά αλλάζει. Και είναι μια τόσο δυνατή και βέβαιη αλλαγή που δεν μπορούμε καν να τη φανταστούμε πώς θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια. Μια ανθρωπότητα που δεν θα μπορεί καν να διανοηθεί ως πραγματικότητα όσα ζούμε εμείς σήμερα. Μια ανθρωπότητα με επίκεντρο τα ανώτερα κι όχι τα χαμηλά και τα βρώμικα.
Ας έχουμε στο νου ότι η παραπάνω πτώση δεν αργεί και πολύ και θα σηκώσει τεράστιο κύμα συμπαρασύροντας όλους όσους τόσα χρόνια υποστήριζαν και υπέθαλπαν το κάθε σύστημα διαφθοράς. Απομακρυνθείτε και διαλυθείτε ησύχως λοιπόν… γιατί τα καινά δαιμόνια είναι εδώ.
