Το γύρο του διαδικτύου κάνει ένα άρθρο του arcadiaportal.gr για αγρότη που χαρίζει τα χωράφια του και δεν τα παίρνει κανείς. Χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο: «Πάνω από έναν χρόνο χαρίζει τα χωράφια του ένας αγρότης από την Τεγέα αλλά δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον. Κανένας αγρότης, από την περιοχή ή και από αλλού, δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον, τη στιγμή που πολλοί νέοι είναι άνεργοι και ζουν με τα πενιχρά επιδόματα του κράτους. Η φύση της δουλειάς και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καλλιεργητές αποθαρρύνουν τους νέους από το να ασχοληθούν με τη γη, αφού το κόστος παραγωγής ξεπερνά κατά πολύ την τιμή που πιάνουν τα προϊόντα. Η αύξηση των τιμών στα καύσιμα, στα λιπάσματα και στα μεροκάματα κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το έργο των αγροτών οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία εγκαταλείπουν το επάγγελμα και τη γη τους. Ο κ. Σμυρλής Τάκης ιδιοκτήτης 30 στρεμμάτων μηλιών και αχλαδιών στο Καμάρι Τεγέας όταν συνταξιοδοτήθηκε και δεν μπορούσε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων να συνεχίσει την καλλιέργεια, αποφάσισε να δώσει τα χωράφια, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε ενδιαφέρον. Έτσι, αποφάσισε να τα χαρίσει. Και πάλι όμως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα αναλάβει, κι έτσι αναγκάστηκε να τα εγκαταλείψει. Τα πονάει τα δέντρα του, αφού τόσα χρόνια του έδιναν τα προς το ζην για να μεγαλώσει τα παιδιά του. Με τα ίδια του τα χέρια τα φύτευε και τώρα μένουν ξεραμένα, με τους σάπιους καρπούς επάνω, έτοιμα να ανθίσουν ξανά τώρα που έρχεται η άνοιξη. Προσπάθησε να τα συντηρήσει για κάποιο διάστημα, όπως μας είπε, τα περιποιήθηκε και τα ρέντισε, ώστε οι νέοι ιδιοκτήτες να τα βρουν έτοιμα για συγκομιδή. Όμως κανείς δεν τα ήθελε, με αποτέλεσμα οι καρποί να σαπίσουν. Τη δεδομένη στιγμή με την απαξίωση που αντιμετωπίζουν οι αγρότες από την Πολιτεία, δεν είναι λίγοι αυτοί που αφήνουν τα δέντρα να ξεραθούν και στην συνέχεια τα κόβουν. Κι αυτό γίνεται λίγα μόλις μέτρα μακριά από την τεχνητή λίμνη της Τάκας. Δεν μπορώ να τα καλλιεργήσω, αλλά τα πονάω “Δυστυχώς δεν έχουν γίνει αρδευτικά έργα και η μεταφορά νερού από την Τάκα στα χωράφια της περιοχής είναι κοστοβόρα, με τους αγρότες να εγκαταλείπουν τα χωράφια. Το κόστος παραγωγής είναι υπέρογκο και η τιμή στα μήλα και τα αχλάδια είναι εξευτελιστική. Πέρυσι, όπως μας αποκάλυψε, αναγκάστηκε να πετάξει 15 με 20 τόνους μήλα γιατί δεν ήταν δυνατή η διάθεσή τους, τονίζοντας ότι στην ίδια κατάσταση με αυτόν έχουν έρθει πολλοί παραγωγοί της Τεγέας. Για να μείνει «ζωντανός» ο τόπος και όχι χέρσος, η λύση είναι ο αναδασμός και να έρθει το νερό από την Τάκα στις καλλιέργειες».
Δεν μου προκαλεί καθόλου εντύπωση η παραπάνω είδηση, η οποία ανοίγει πολλά ζητήματα της χώρας μας. Είναι κοινός τόπος μεταξύ των επιχειρήσεων κάθε είδους, των μαστόρων και των αγροτών ότι δεν υπάρχουν εργατικά χέρια σε όλη την επικράτεια. Έτσι, επιχειρήσεις αναγκάζονται να υπολειτουργούν γιατί δεν υπάρχουν εργαζόμενοι παρόλο που προγράμματα του ΟΑΕΔ τους επιχορηγούν προσλήψεις με πλήρες ωράριο και ασφάλιση. Γιατί απαξιώνουν τόσο πολύ το μεροκάματο; Ίσως γιατί εμπεριέχει τη λέξη ‘κάματο’ που σημαίνει επίπονη εργασία, μόχθο, κόπο και η σημερινή κοινωνία δεν θέλει τίποτα που να απαιτεί κόπο… Όσο για την αντιμετώπιση της πολιτείας ξεπερνά τον παραλογισμό, σε όλα τα επίπεδα.
