Και ναι οι προβλέψεις βγήκαν σωστές. Η ακροδεξιά Λεπέν βγήκε πρώτη με διαφορά στον πρώτο κύκλο των Γαλλικών πρόωρων εκλογών και τρίτος ο Μακρόν, δείχνοντας ότι η πολιτική της τελευταίας δεκαετίας στην Ευρώπη έφερε τους ψηφοφόρους σε αδιέξοδα επικίνδυνα. Με το βλέμμα στο δεύτερο γύρο και τις συγκρούσεις ακροδεξιών και όλων των υπολοίπων στη Γαλλία αλλά και τα σκοτάδια που θυμίζουν τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως παραθέτω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο από τη σελίδα στο facebook Ancient Ellenic Civilization/Ελληνικός Πολιτισμός.
«ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΙΑ ΦΥΛΗ
Όποιος νομίζει πως πρόκειται περί ψηλών, ξανθών, Γερμανών με γαλάζια μάτια γελιέται. Ευσεβείς πόθοι μερικών που είχαν έπαρση του περασμένου αιώνος. Ούτε γίνεται λόγος για κάποια γενετική υπεροχή μίας φυλής ή ενός λαού έναντι άλλων… υποδεέστερων.
Γι αυτό εδώ καταθέτω την πρωτογενή ανάλυση της ρίζας αυτού του παρεξηγημένης αυτής λέξης.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που αποκωδικοποιεί το τι σημαίνει «Άρειος» (romanized is Areios) είναι αυτός που ασχολείται με την γη του και αντλεί δύναμη από αυτήν.
Το πρόθεμα αρ- είναι διάσπαρτο σε πολλές λέξεις που σχετίζονται με την μητέρα «Γη», όπως δηλώνει και η πρώτο-ελληνική λέξη «άρουρα» – «καλλιεργήσιμη γη», (romanized is ároura) από το “αρ” που σημαίνει “γη” και το “ουρ” (πρόθεμα του ουρανού, του οποίου νερό την καθιστά γόνιμη, εξ ου και το «ουρώ romanized is ouro» δηλαδή κατουράω).
Διόλου τυχαίως, «αρουραίος» ονομάζεται ο ποντικός (ancient greek mus) που τρυπώνει στην «άρουρα δηλαδή στην γη» σε αντίθεση με τον μικρότερο «ποντικό» (δηλαδή, τον «θαλασσινό ποντικό» romanized is Ρontikó) που τρύπωνε στα καράβια και ταξίδευε στον “*Πόντο” (σημαίνει θάλασσα, Pontus περιοχή).
Ο *Πόντος(Pontus) (αρχαία Ελληνική περιοχή) είναι γενικώς η ονομασία της γεωγραφικής περιοχής που αποτελεί παράλληλα ιστορική περιοχή των βορειοανατολικών ακτών της Μικράς Ασίας, παράλια περιοχή της Καππαδοκίας, ανατολικά της Παφλαγονίας, η οποία σήμερα ανήκει στην Τουρκία.
Με άροτρο (romanized is arotro) οργώνει την γη ο γεωργός, και μετά την κούραση ξεκουράζεται (δηλαδή αράζει-κάθεται επί της γης). Και κάθε τόσο αρδεύει (romanized is ardevo) την γόνιμο γη οδηγώντας το νερό στις καλλιέργειες, όπου το «δεύω» σημαίνει «ποτίζω» και το «αρ-» την γη.
Όποιος έχει γη είναι “άρχων’” (ο “αρ” – έχω, have), καθώς μόνο όσοι είχαν γη θεωρούντο “άρχοντες”.
Υπάρχουν πολλά ακόμη παράγωγα που αντλούν την αρχική τους σημασιολογία από το αρ-, αλλά στις μέρες μας πρέπει να επικεντρωθούμε στο σοφό δίδαγμα που μας κομίζει η λέξη “Άρειος”: δηλαδή, ότι δεν γίνεσαι δυνατός (Άρειος) ως άνθρωπος ή ως λαός εάν δεν ασχοληθείς ενεργά με την δική σου γη στην περιοχή σου στην χώρα σου.
Αυτό ακριβώς απηχεί και το αρχαίο ρήμα «αρείω» που σημαίνει «δυναμώνω» και απαντάται στον όρκο του Αθηναίου οπλίτη σε μία εποχή που έλαμψε ακριβώς επειδή οι λέξεις τότε κόμιζαν την αλήθεια.
Άρα, λοιπόν, όταν καλλιεργείς τον τόπο σου, αντλείς δύναμη και έμπνευση από την δική σου γη – τον δικό σου οίκο (romanized is oikos). Αυτό σε καθιστά Άρειο/δυνατό και ευδοκιμούν τα πάντα του «οίκου» = oikos σου επειδή τον νοικοκυρεύεις και τον κατέχεις με τους δικούς σου ανθρώπους. Εξ ου και ο όρος “οικο-νομία”.
Εν αντιθέσει, όσοι έπαψαν να πατούν στην γη τους βρήκαν την καταστροφή διά της «έπαρσης» (romanized is éparsis) = “έπαρση, (αλαζονεία)” (επί + άρση) δηλώνει την κατάσταση αιώρησης τινός πάνω από ή μακριά από την γη του.
Όπως ό, τι αιωρείται, είναι καταδικασμένο κάποια στιγμή να πέσει, έτσι και όλες οι επίδοξες, αυτοκρατορίες πάντοτε κατέρρεαν συνεπεία της έπαρσης των υπερφίαλων που τις δημιουργούσαν, επειδή ακριβώς ενήργησαν σε ξένα εδάφη.
Παναγιώτης Τερπάνδρου γλωσσολόγος -2018-1. Η Δήμητρα (Δημήτηρ στα Αττικά, Δαμάτηρ στα Δωρικά), στην ελληνική μυθολογία, ήταν ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα της καλλιέργειας δηλαδή της γεωργίας, αλλά και της ελεύθερης βλάστησης, του εδάφους και της γονιμότητας αυτού συνέπεια των οποίων ήταν να θεωρείται και προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας των ανθρώπων».
