Ο βάρβαρος Β’ παγκόσμιος πόλεμος είναι γεμάτος από θηριωδίες, ολοκαυτώματα από τους ναζί και φασίστες, ένδοξες αντιστασιακές πράξεις των λαών κατά του κατακτητή, αλλά και από μεμονωμένες πράξεις ανθρωπισμού και αυτοθυσίας ανώνυμων πολιτών. Προσωπικά από τις αμέτρητες τέτοιες περιπτώσεις έχω ξεχωρίσει δυο Ευρωπαίους πολίτες, που με την ριψοκινδυνότητά τους μπήκαν στο πάνθεον των ηρώων για τις ανθρωπιστικές τους πράξεις. Είναι ο Ιωσήφ Μπλέχινγκερ και η Ιρένα Σέντλερ.
Γερμανός στρατιώτης ο πρώτος Αυστριακής καταγωγής, γεννημένος από μια κωμόπολη στα σύνορα της Δρέσδης. Μετά τα πρώτα χρόνια από το μέτωπο της Πολωνίας και την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, μετατέθηκε στη χώρα μας, κλειδούχος στον σιδηροδρομικό σταθμό Λαμίας. Παρ’ ότι γερμανός στρατιώτης, βοηθούσε τους κατοίκους της περιοχής, γιατί δεν είχε ναζιστικά αισθήματα. Δεν εμπόδιζε τους ντόπιους πεινασμένους κατοίκους να κλέβουν τρόφιμα από τα έμφορτα γερμανικά βαγόνια. Συνεργάστηκε με τον ΕΑΜ κι ενημέρωνε τους αντάρτες για τις κινήσεις των Γερμανών. Πολλοί άρρωστοι έλληνες της υπαίθρου μεταφέρονταν στο Νοσοκομείο της Λαμίας, χάρη στο θαρραλέο Αυστριακό. Η πράξη του όμως να εμποδίσει την καταστροφή της Λαμίας με την αποχώρηση των Γερμανών (την παραμονή της αποχώρησής τους 18-10-1944) ήταν το αποκορύφωμα της δράσης του. Είχαν σκοπό οι κατακτητές το βράδυ της παραμονής αποχώρησής τους να ανατινάξουν με πυρομαχικά όσα κτήρια κι εγκαταστάσεις της πόλης μπορούσαν. Ο Μπλέχινγκερ το ήξερε και το βράδυ της 17 Οκτώβρη με έναν Ιταλό στρατιώτη, ονόματι Μάριο (α.λ.σ.) μπήκαν στο στρατόπεδο, έκοψαν τα καλώδια των πυρομαχικών και σώθηκε η πόλη. Οι δυο ξένοι στρατιώτες φυγαδεύτηκαν και κρύφτηκαν στο Αυλάκι Λαμίας από τους αντάρτες. Ο Μπλέχινγκερ έμεινε μόνιμα στην Ελλάδα και παντρεύτηκε Λαμιώτισσα. Τιμήθηκε για την πατριωτική προσφορά του επάξια. Πέθανε στα 1995 στη Λαμία, όπου ζούσε με την οικογένειά του.
Η Ιρένα Σέντλερ, Πολωνικής καταγωγής, κοινωνική λειτουργός, νοσοκόμα. Κατά την διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων. Είχε όμως έναν απώτερο σκοπό. Όντας γερμανίδα ήξερε ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους Εβραίους. Η Ιρένα έβγαζε λαθραία, βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά. Ακόμα είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει, όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο. Οι φαντάροι φυσικά δεν ήθελαν πολλά πάρε δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά εβραιόπουλα. Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.
Συνελήφθη και οι ναζί της έσπασαν τα χέρια και τα πόδια.. Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σε θαμμένο βάζο στην αυλή της. Τελικά, μετά τον πόλεμο βραβεύτηκε πολλαπλά, αφού προτάθηκε και για το βραβείο νόμπελ. Πέθανε το 2008 στη Βαρσοβία. Αξιομακάριστοι αμφότεροι!
