Φαντάσου λέει ψηλά στο Νεραϊδοβούνι να ξεκινούσε μια ιστορία σαν αυτές που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας, σαν αυτές που γράφει ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας, ο Νικόλαος Πολίτης στις ‘Παραδόσεις’, σαν αυτές που ο κάθε θνητός φοβάται κι ονειρεύεται, πως μπορεί ν’ ναι αληθινές…
Φαντάσου λέει να φανερώνονταν αυτές οι λεπτοφυείς, αιθερικές υπάρξεις, που κρύβονται προσεκτικά πίσω από τα πυκνά κλαδιά και στον λαβύρινθο του χωροχρόνου, και να δήλωναν την παρουσία τους και την κυριαρχία τους στον τόπου που κατέχουν χρόνια, αιώνες, άχρονα, μέσα σ’ αυτή την πλάση.
Φαντάσου λέει να ξεκινούσαν αυτά τα απόκοσμα καλέσματα, φωνάζοντας ονόματα μικρά και παίζοντας τα όργανα, μπερδεμένα με το θρόισμα των φύλλων και τον βορινό άνεμο και να πλάνευαν όποιον πατούσε στην γη τους.
Φαντάσου λέει να θύμωναν και να κινούνταν οργισμένες ανάμεσα στους κορμούς των γύρω δέντρων και στο χαμηλό χορτάρι που βοσκάνε τα ζώα, αν κάποια μεταλλική κατασκευή ερέθιζε το αραχνοΰφαντό τους σώμα ή κάποια ανάκλαση του φεγγαριού έφτανε στα μάτια τους από γυάλινες πλάκες στη σειρά βαλμένες.
Φαντάσου λέει να άρχιζαν τα παράξενα στο Νεραϊδοβούνι… οι κακοδαιμονίες, οι αναποδιές, και τα μπερδέματα στο απάτητο Νεραϊδοβούνι, και φαντάσου να ξεκινούσαν θρύλοι και μαγικές ιστορίες για τον τόπο που οι νεραΐδες του δεν άφησαν κανέναν να βάλει σίδερα στην γη τους.
Άνθρωπος δεν θα πατούσε ποτέ ξανά στον τόπο αυτό, στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του, τα σώματα θα ταράζονταν και οι καρδιές θα πάγωναν. Κανείς δεν θα μπορούσε να σταθεί στα λιβάδια του, παρά μόνο τα αρνιά και τα κατσίκια, δυο σκύλοι κι ο βοσκός τους.
Θα ακούγονταν τα μαντάτα στην πόλη και κανένας δεν θα μπορούσε να καταλάβει πως ξεκίνησαν αυτά τα παράξενα στο Νεραϊδοβούνι, άλλος θα τα πίστευε, κι άλλος θα έλεγε ότι είναι ιστορίες της φαντασίας και των τρελών. Άλλος θα μιλούσε για στοιχειωμένο τόπο και άλλος θα γελούσε χλευαστικά.
Αυτός ο τόπος που θα ξυπνούσε τις ιστορίες από το παρελθόν, θα έμενε απείραχτος για να χορεύουν ανεμπόδιστα και αέναα, αυτές οι νεραΐδες που τον κατοικούνε χρόνια, αιώνες, άχρονα και καινούριες ιστορίες θα γράφονταν γι αυτές, για να τις μάθουν τα παιδιά μας.
Αυτά τα παράξενα στο Νεραϊδοβούνι μοιάζουν μακρινά, αλλά αρκεί μόνο ένας ήχος από καθετί ξένο για να τα ζωντανέψει και να τα ενεργοποιήσει. Αυτά τα παράξενα στο Νεραϊδοβούνι, πέρα απ’ τ’ ανθρώπινα, θα κάνουν έναν τόπο να κρατηθεί ζωντανός και να νικήσει των ανθρώπων τ’ άσχημα και τα ψεύτικα σχέδια.
Για φαντάσου…
