550.000€ από το Υπουργείο Αθλητισμού για το Κολυμβητήριο Καρπενησίου και αφού χαρήκαμε με τα νέα και δώσαμε τα συχαρίκια μας, μπορούμε να πάμε και ένα βήμα παραπέρα ή μάλλον μια ματιά πιο μέσα. Το Κολυμβητήριο κλείνει λίγο ‘με το έτσι θέλω’ του Σουλιώτη, για να αναβαθμιστεί ενεργειακώς και γενικώς… Γίνεται αυτόματα πηγή έριδας και διενέξεων μεταξύ των τότε προέδρων και νυν διοικητών μας, με τους τότε διοικητές μας και σημερινούς αντιπολιτευτικούς πυλώνες του δήμου μας. Μπαίνει επίσης στην φαρέτρα των βασικών επιχειρημάτων τους ‘‘εμείς θα το ξανανοίξουμε’’ (πάντα βέβαια σε στιλ ‘φωτοβολταϊκό Μυρίκης’… το είπαμε, αλλά δεν το είπαμε και έτσι ακριβώς). Το Κολυμβητήριο δεν ανοίγει επί θητείας Σουλιώτη και δεν ανοίγει και επί θητείας Κακαβά, με την γνωστή τοπική προπαγάνδα να ακολουθεί… μιας και διαρρέουν ξαφνικά ντοκουμέντα για την άθλια κατάστασή του, συνοδείας του προσωπικού αδιεξόδου Δημάρχου και Αντιδημάρχων, που δεν μπορούν να το ανοίξουν…
Χρειάζονται πολλά χρήματα για να επαναλειτουργήσει και άρα θα παραμείνει επ’ αόριστον κλειστό. Ακολουθούν ‘διεμφιλικές’αναρτήσεις και η επίσημη σιγή των αρχόντων, με εξαίρεση του πρώην Δημάρχου Σουλιώτη που ακόμα μια φορά μπαίνοντας στην μηχανή του χρόνου, κάνει το ανοιξιάτικο θαύμα του καταμεσής του Σεπτέμβρη, με αναδρομική ισχύ εννοείται. Και ενώ όλα αυτά μοιάζουν δυσοίωνα και βουτηγμένα στο σκοτάδι, έρχεται ο από μηχανής θεός. Γνωρίζετε, αυτός από τις αρχαίες τραγωδίες, που άχρονα φτάνει, διαχέεται διαχρονικά και στο Ελλαδιστάν του σήμερα. Αυτός με το θ το μικρό, όπως μικρό είναι και το εθνικό μας παράστημα, όπως μικρή είναι και η εθνική μας συνείδηση.
Έρχεται λοιπόν ο από μηχανής θεός και να σου τα 550.000 ευρώ για το Κολυμβητήριο και έλα εσύ τώρα να γκρινιάζεις και να φτιάξεις με το μυαλό σου σενάρια… Που να προλάβεις;… το έργο σε λίγο θα δημοπρατηθεί και οι εγκαταστάσεις θα αναβαθμιστούν… τι κι αν πριν δυο χρόνια δεν χρειάζονταν τα 550.000 για να λειτουργήσει. Τώρα υπάρχουν τα χρήματα και πάντα χρειάζονται αυτά τα χρήματα για να δουλέψει το γρανάζι των καπιταλιστικών κοινωνιών μας. Εξάλλου το σύστημα ξέρει καλά την μεθοδολογία του φοίνικα…. Αφήνω κάτι να καταρρεύσει, το ακυρώνω και μετά το ξαναγεννώ από τις στάχτες του. Ε! Καλά …κι αν ταλαιπωρήθηκαν και ματαιώθηκαν μερικοί άνθρωποι και παιδιά, κι αν εξαϋλώθηκε το αθλητικό πνεύμα… τι πειράζει; Το σύστημα ξέρει πάντα τον τρόπο να τα εξισορροπεί όλα και να ναρκώσει τις μνήμες…
Κάπως έτσι έκλειναν οι αρχαίες τραγωδίες που οι ήρωές τους βρίσκονταν σε αδιέξοδο, κάπως έτσι λύθηκε το πρόβλημα του Κολυμβητηρίου Καρπενησίου, κάπως έτσι προχωράνε οι δουλειές και ο τόπος μας, απροσδόκητα και με κάποια μηδενικά στο τέλος…
