Η Ελληνική Κυβέρνηση ξεκίνησε με τα προεόρτια ‘δώρα’ της στους πολίτες αυτής χώρας, που δεν ξέρουν πια τι να πιστέψουν. Μια οικονομία που οι υπουργοί λένε ότι πάει καλά, αλλά που τα πορτοφόλια είναι μονίμως άδεια, μια οικονομία που οι υπουργοί λένε ότι δεν είμαστε, αλλά νιώθουμε φτωχοί, μια οικονομία που στηρίζει τους αδύναμους πολίτες της με επιδόματα και ‘μικροδωράκια’, με μικροτονώσεις που σου δίνουν 2 αλλά σου παίρνουν 4 (στην καλύτερη περίπτωση).
Η περίοδος πριν τις γιορτές είναι διαχρονικά μια κατάλληλη περίοδος για να δείξει μια καλά δομημένη επικοινωνιακά κυβέρνηση, το κοινωνικό της προφίλ, κοντά στους πολίτες και στα δικαιώματά τους. Φέτος η κυβέρνηση ξεκίνησε με τις αναγγελίες για τα μέτρα του υπουργείου Οικονομικών για την κατάργηση της χρέωσης των τραπεζικών συναλλαγών, αλλά αρκεί μια επίσκεψη σε ένα τραπεζικό κατάστημα για να καταλάβει κανείς ότι η αλήθεια έχει πολλές όψεις. Κάθε τραπεζικός λογαριασμός ιδιώτη χρεώνεται 1,00 ανά μήνα, ενώ οι εμπορικοί λογαριασμοί χρεώνονται 4,00 ανά μήνα, από 2,00 που ήταν η προηγούμενη χρέωση. Οι χρεώσεις σε POS ακόμα ισχύουν και είναι υπέρογκα μεγάλες, ενώ τράπεζες ζητούν χρήματα μέχρι και για δικές τους γραφειοκρατικές εργασίες, όπως η επικαιροποίηση στοιχείων των πελατών τους. Και πάει λέγοντας…
Άρα μάλλον η παρέμβαση Ανδρουλάκη που πίεσε την Κυβέρνηση για το θέμα των χρεώσεων των τραπεζών, δεν ήταν και τόσο διεισδυτική, άρα και αποτελεσματική. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν δίνουν το στίγμα για αυτά τα προεόρτια. Ο Ανδρουλάκης βρίσκεται από το πουθενά Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και με άλλους όρους πια διαπραγματεύεται την σχέση του με την εξουσία και με την Κυβέρνηση. Ακολουθεί το ραντεβού του με τον Πρωθυπουργό, για να μιλήσουν για την καινούρια ‘πολιτική σκακιέρα’ της χώρας. Στο φόντο πάντα οι σκιές για τις φημολογούμενες πιέσεις που δέχεται ο κ. Ανδρουλάκης από την περίοδο των υποκλοπών, που τον υποχρέωναν να κινείται πολιτικά με πιο ήπιους πολιτικούς ρυθμούς.
Ο Ανδρουλάκης μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, λίγο η τύχη, λίγο οι διαπραγματεύσεις, βγαίνει μπροστά και φέρνει ως αίτημα το θέμα της φορολόγησης των υπερκερδών των τραπεζών. Και ξαφνικά η Κυβέρνηση υποχωρεί, ή τουλάχιστον αυτό αφήνει να φανεί επικοινωνιακά και δικαιώνει την παρέμβασή του, φυσικά όχι φορολογώντας τις τράπεζες, αλλά μειώνοντας από τον Ιανουάριο τις προμήθειες συναλλαγών. Προεόρτια μιας μέλλουσας συνεργασίας ή και συγκυβέρνησης; Προεόρτια μιας νέας συμφωνίας για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση; Προεόρτια για μια νέα ισορροπία στο Ελληνικό κοινοβούλιο;
Όποιες κι αν είναι οι απαντήσεις, η ‘γιορτή’ θα έρθει και το πρόβλημα είναι ότι σ’ αυτή την ‘γιορτή’, γιορτάζουν λίγοι…
