Μπροστά στο πολιτικό πόκερ με φόντο την “Συνθήκη των Πρεσπών”, τις κομματικές αλχημείες Πάνου Καμένου και το ατέλειωτο παραλήρημα της αντιπολίτευσης (και ιδιαίτερα της Αξιωματικής) δημοσιεύουμε ως αντιστάθμισμα όλων αυτών, σ’ αυτήν εδώ την τακτική στήλη στοιχεία του πολιτικού και του προσωπικού βίου ενός μεγάλου πολιτικού, ανθρωπιστή της μακρινής Ουρουγουάης.
Ο Χοσέ Μουχίκα ( Jose Alberto Moujika Corbano) είναι πολιτικός και αγρότης από την Ουρουγουάη, ο οποίος έγινε Πρόεδρος της χώρας του. Γεννήθηκε το 1935 στο Μοντεβίδεο. Από νεαρή ηλικία ήταν ενεργός στους κόλπους του Εθνικού κόμματος. Στη συνέχεια όμως μεταπήδησε στην αντάρτικη δράση και έγινε μέλος του αριστερού κόμματος Τουπαμάρος στην δεκαετία του ’60. Στόχος του κόμματος ήταν η ανατροπή της δικτατορικής κυβέρνησης. Το 1972 συνελήφθη και μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973 μεταφέρθηκε σε στρατιωτική φυλακή, όπου έμεινε έγκλειστος για 14 χρόνια. Επί 2 και περισσότερα χρόνια μάλιστα ήταν υπό περιορισμό στον πυθμένα ενός πηγαδιού. Κατά την περίοδο της φυλάκισής του κατάφερε να διατηρήσει επαφές με πολλά κορυφαία στελέχη των Τουπαμάρος. Το 1985 ο Μουχίκα απελευθερώθηκε έπειτα από την επάνοδο της δημοκρατίας και την συνακόλουθη γενική αμνηστία. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μουχίκα ίδρυσε μαζί με άλλα μέλη των Τουπαμάρος ένα πολιτικό κόμμα με την ονομασία “Κίνημα για την Λαϊκή Συμμετοχή”. Το κόμμα αυτό ανήκε στους κόλπους του Συναπισμού “Διευρυμένο Μέτωπο” και κέρδισε περισσότερους από 300.000 ψήφους στις εθνικές εκλογές του 2004. Μετά την εκλογή του αριστερού προέδρου Τουμπαρέ Βάσκες διορίστηκε την 1-3-2005 υπoυργός γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας. Όταν έγινε υπουργός παραιτήθηκε από γερουσιαστής. Παρέμεινε στο υπουργικό αξίωμα ως το 2008. Στις 25-10-2009 προηγήθηκε στον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών με 47,9 %, έναντι 29% του πρώην προέδρου Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε. Στον τελικό γύρο (29/11) ο Μουχίκα εξελέγη Πρόεδρος στην χώρα του. Στην ορκωμοσία του στο ύπατο αξίωμα είχε δηλώσει ότι είναι υπέρ της συμφωνίας για ελεύθερο εμπόριο με τις ΗΠΑ. Ο ιδεαλιστής Πρόεδρος, μετά από ένα μακρύ ταξίδι στην πολιτική ζωή της Ουρουγουάης, γνωστός ως “ο πιο φτωχός πρόεδρος” κράτους του κόσμου, είπε αντίο στο δημόσιο βίο στις 25-8-2015, αν και η θητεία του έληγε το 2020. “Τα κίνητρα της παραίτησής μου είναι προσωπικά, λόγω εξάντλησης των δυνάμεων και της θέλησης που θα περιόριζαν την επάρκειά μου μετά από ένα μακρύ πολιτικό ταξίδι και αποχωρώ..” δήλωνε κατά την τελετή παράδοσης της προεδρίας. Αυτό και μόνο συνιστά, αν όχι κάτι πρωτοφανές, σίγουρα σπάνιο για πολιτικό άνδρα. Ο 83χρονος τότε Μουχίκα επέστρεψε στην φτωχική του αγροικία, στις αγροτικές δουλειές και την φύση, εκεί που ανήκε, για να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Παραιτήθηκε της βουλευτικής σύνταξης το δε 90% της βουλευτικής αποζημίωσης το πρόσφερε σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και κρατούσε μόνο 780 δολάρια για να ζήσει. Καθ’ όλη την υπουργική και προεδρική του θητεία, κυκλοφορούσε χωρίς προσωπικές φρουρές και με όχημα ένα παλιό “σκαραβαίο” του 1987, που οδηγούσε μόνος του. “Δεν είμαι ο φτωχός πρόεδρος”, όπως με αποκαλούν, “φτωχοί είναι οι άνθρωποι που χρειάζονται και ζητούν πολλά..” έλεγε στους επικριτές του. Τέτοιοι άνθρωποι και πολιτικοί σπανίζουν, αν και ο δικός μας αείμνηστος Πρωθυπουργός, Νίκος Πλαστήρας, γνωστός ως ο “Μαύρος καβαλάρης”, ήταν ένας απ’ αυτούς. Ζωντανά, φωτεινά παραδείγματα σε πείσμα των καιρών..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.- Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
