Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου η 4η Φεβρουαρίου και οι σκέψεις μου, αλλά και τα συναισθήματα πάρα πολλά. Έχοντας συναντηθεί πολλές φορές με τον καρκίνο στη ζωή μου, δύο προσωπικά και άλλες 4-5 στο οικογενειακό μου περιβάλλον, έχω πολλά να πω και να μοιραστώ. Σιγά σιγά έρχεται αυτή η ώρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν οι άνθρωποι που περνάμε ή έχουμε περάσει κάποιο είδος καρκίνου, συναντιόμαστε, αμέσως αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον μόνο κοιτάζοντας στα μάτια. Δεν ξέρω τι ακριβώς βλέπουμε. Ίσως τον πόνο που περνάμε – ο καθένας στο μέγεθος που τον περνά, ίσως το φόβο, ίσως τη λύπη ίσως και την παραδοχή για αυτή την κοινή μοίρα. Οι ψυχές αναγνωρίζουν τον κοινό τους δρόμο, αυτή τη δύσκολη ανηφόρα που μόνο προς τα πάνω μας πηγαίνει.
Ίσως δυσκολότερο ρόλο όμως κατέχουν όσοι είναι δίπλα μας σε αυτή τη διαδρομή. Οι δικοί μας άνθρωποι αλλά και οι φίλοι και ο κοινωνικός περίγυρος είναι αυτοί που πρέπει να είναι ψύχραιμοι, δυνατοί, υποστηρικτικοί και βεβαίως διακριτικοί. Αυτό που έχει ανάγκη ένας άνθρωπος σε μια τέτοια εξαιρετικά δύσκολη περιπέτεια, είναι η συμπόνια (κι όχι ο οίκτος!), η στήριξη, πρακτική και ηθική, και να του δείχνουν οι γύρω του ότι του συμπαραστέκονται, είναι εκεί ουσιαστικά παρόντες, χωρίς υπερβολές, χωρίς θρήνους, χωρίς φαμφάρες, με αγάπη και αλήθεια, βάζοντας το εγώ τους πιο πίσω. Να τον ωθούν να μην παραιτείται από τη ζωή.
Με αυτές τις λίγες σκέψεις, ‘ήρθε κι έδεσε’ η ιστορία ενός δασκάλου που έπασχε από καρκίνο, ο οποίος συγκινήθηκε όταν είδε από το παράθυρο του σπιτιού του 400 μαθητές να του τραγουδούν το αγαπημένο του τραγούδι για συμπαράσταση.
Ο Ben Ellis δε μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του μόλις είδε από το παράθυρο του σπιτιού του 400 μαθητές να του τραγουδούν. Ο κ. Ellis δεν ήταν ένας απλός δάσκαλος σε ένα σχολείο της Αμερικής. Ήταν ένας καθοδηγητής και ένας άνθρωπος ο οποίος φρόντιζε να δώσει στους μαθητές του μαθήματα ζωής. Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα που εκείνος είχε ανάγκη τους μαθητές του, τα παιδιά του έκαναν την πιο όμορφη έκπληξη. Πριν από σχεδόν 3 χρόνια ο Ben διαγνώστηκε με καρκίνο. Αναγκάστηκε να παρατήσει τη δουλειά του και να απομακρυνθεί από τους μαθητές του που τόσο αγαπούσε και τον αγαπούσαν. Όταν έγινε γνωστό στο σχολείο όπου εργαζόταν ότι δίνει μάχη με τον καρκίνο, παιδιά και συνάδελφοί του αποφάσισαν να κάνουν κάτι μοναδικό.
Περισσότεροι από 50 καθηγητές και πάνω από 400 μαθητές συγκεντρώθηκαν πολύ προσεκτικά στην πίσω αυλή του σπιτιού του προκειμένου να του δείξουν την αγάπη τους και να του δώσουν δύναμη στον δύσκολο αγώνα. Του τραγούδησαν το τραγούδι Holy Spirit της Francesca Battistelli, ένα από τα αγαπημένα του.
Η γυναίκα του τού είπε να ανοίξει το παράθυρο του δωματίου και η συγκίνησή του στη θέα των παλιών του μαθητών να τραγουδούν για εκείνον, ήταν μεγάλη… Δακρύζει και σιγοτραγουδά τους στίχους αντικρίζοντάς τους όλους με ευγνωμοσύνη για όλο αυτό που είχαν σχεδιάσει για αυτόν. Το βίντεο έχει μαζέψει χιλιάδες προβολές και αναδημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσοι το παρακολουθούν δεν μπορούν παρά να συγκινηθούν. Οι πληροφορίες της ιστορίας πάρθηκαν από το diaforetiko.gr και το βίντεο θα δημοσιευθεί με το άρθρο αυτό στο site και το facebook του Ευρυτανικού Παλμού.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
