Πρόκειται για την Αφγανή Νάντια Ναντίμ. Ένα φωτεινό παράδειγμα των πολύπαθων μεταναστών που κάνουν διωγμένοι, την όπου γης πατρίδα τους και μεγαλουργούν.
Γεννημένη στα 1988 στο Χαράτ του Αφανιστάν, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια σε συνθήκες βίας και συνεχούς εμφύλιας διαμάχης. Ο πατέρας της ήταν ανώτατος στρατιωτικός στον εθνικό στρατό του Αφγανιστάν κι εκτελέστηκε από τους Ταλιμπάν το 2000.
Η οικογένειά της γλύτωσε τα χειρότερα, διότι η χήρα μητέρα της πούλησε όλα τα τιμαλφή της και πληρώνοντας ένα λαθρέμπορο, βοήθησε ώστε να σωθούν και βρέθηκαν ασφαλείς στην Ευρώπη, πιστεύοντας ότι είναι το Ηνωμένο βασίλειο, όπως ήταν η αρχική τους συμφωνία. Λίγο αργότερα συνειδητοποίησαν ότι είχαν φτάσει στη χώρα της Δανίας. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Βίωσαν ως προσφυγόπουλα δύσκολες καταστάσεις και τον ρατσισμό σε πολλές περιπτώσεις. Είναι διεθνής Δανή ποδοσφαιρίστρια και σήμερα αγωνίζεται ως επιθετική στον ποδοσφαιρικό σύλλογο Ρέισινγκ Λούισβιλ Φ.Κ. των ΗΠΑ καθώς και στην Εθνική Δανίας. Θεωρείται ως μια από τις πιο επιδραστικές αθλήτριες ως γυναίκα ποδοσφαιριστής με βάση τη συνολική απόδοσή της στο εν λόγω άθλημα, αλλά και εξαιτίας της ίδιας της προσωπικής ζωής της, με περιπέτειες που βίωσε ως πρόσφυγας διαφεύγοντας απ’ το Αφγανιστάν. Κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλήματος της σεζόν 2020-21 με την Παρί Ζέν Ζερμέν. Έχει σκοράρει μέχρι στιγμής 205 γκολ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Έχει εκπροσωπήσει την Εθνική Δανίας 98 φορές. Σήμερα έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στην Ιατρική σχολή και μελετά για να γίνει χειρουργός, μετά την λήξη της καριέρας της στο ποδόσφαιρο.
Μιλάει 9 γλώσσες. Έγινε η πρώτη πολιτογραφημένη Δανή ξένης καταγωγής και μετανάστρια που αγωνίστηκε ποτέ στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών Δανίας. Τον Ιούλιο 2019 η Ναντίν ανακηρύχτηκε ‘’πρωταθλητής της Ουνέσκο’’ για την προσφορά της στην εκπαίδευση κοριτσιών και γυναικών. Έλαβε αυτή τη διεθνή αναγνώριση για τον ρόλο της στην προώθηση του αθλητισμού και της ισότητας των δυο φύλων, τη συμβολή της στην εκπαιδευτική δράση του οργανισμού που δίνει προτεραιότητα στους νέους και ειδικά στην εκπαίδευση κοριτσιών και γυναικών σε διεθνές επίπεδο μεταξύ άλλων.
Αυτά για κάποιους ‘’ελληναράδες’’ που λοιδορούσαν και περιέπαιζαν ένα προσφυγόπουλο τον Γιάννη (Αντετοκούμπο) στα Σεπόλια, όταν ‘’συνάλλαζε’’ ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια με τα δυο αδέλφια του να παίξουν μπάσκετ, αφού δεν είχαν δεύτερο ζευγάρι.
Αυτά και για κάποιους άλλους (και αθλητικούς παράγοντες ακόμη) που περιφρονούσαν και υποβάθμιζαν τον σημερινό Έλληνα ολυμπιονίκη, Μανώλη Καραλή για το χρώμα του, ρίχνοντάς τον σε βαθιά εφηβική μελαγχολία από την αποτρόπαιη και ρατσιστική συμπεριφορά τους.
Η εκδίκηση του καλού από τα προσφυγόπουλα όμως ήρθε και μας βρήκε όλους να τα κοιτάζουμε με περηφάνια και βουρκωμένα μάτια. Μπράβο τους σε τέτοια Ελληνόπουλα. Μακάρι να αποτελέσουν φωτεινά παραδείγματα για τις τωρινές και τις επόμενες γενιές..!
