Μου γράφουν πολλοί αναγνώστες του άρθρου μου στην εφημερίδα, ‘’γράψε για την κατάσταση στην γενέτειρά μας, τα Άγραφα..’’ και άλλα συναφή.
Κι αν δεν έχω γράψει για τα λίγα καλά και τα πολύ άσχημα κατά καιρούς! Για το δημογραφικό μας πρόβλημα, για την χέρσα γη, τους έρημους βοσκότοπους, την ανεργία που βασιλεύει, για τον ‘’φτωχό συγγενή’’ τον Δήμο Αγράφων, αλλά άντε και κάνα ευχάριστο, την δειλά-δειλά ανάπτυξη του αγροτουρισμού στον τόπο μας.
Η γενέτειρά μας πριν από αρκετές δεκαετίες έμεινε χέρσα με ερημωμένους βοσκότοπους. Η αστυφιλία, η φυγή των αγροκτηνοτρόφων μας, είτε λόγω της υπαλληλομανίας με τα πελατειακά ρουσφέτια των εκάστοτε πολιτικών ‘’εθνοπατέρων’’, ο τόπος μας ρήμαξε. Πάρα πολλοί νέοι μας, ηλικίας 25-45 ετών κυρίως, μετανάστευσαν ομαδικά στο εξωτερικό κατά την τελευταία 12ετή κρίση (που δυστυχώς συνεχίζεται) για την αναζήτηση καλύτερης τύχης. Η Ευρυτανία δεν διαθέτει ούτε βαριές βιομηχανίες, ούτε κοσμοπολίτικα κέντρα. Έχει όμως αρκετό πλούτο για αγροκτηνοτροφική παραγωγή κι απαράμιλλη φυσική ομορφιά για την ανάπτυξη του τουρισμού όλο το χρόνο. Η κακώς εννοούμενη βιομηχανική επανάσταση του 20ου αιώνα ήταν αυτή που αστικοποίησε τους αγροτικούς πληθυσμούς και κατέστρεψε τον τόπο μας. Στις δεκαετίες του ‘60-’70 με το πρόσχημα της δασικής ανάπτυξης εξανδραποδίστηκαν τα αμέτρητα κοπάδια με τους γεωργοκτηνοτρόφους. Ήταν εκείνα τα χρόνια που ο μεγαλύτερος γαλουχούσε και παρότρυνε το νεώτερο ‘’φύγε να σωθείς’’. Με την ένταξή μας στην ΕΟΚ από το 1981 και μετά προωθήθηκαν βέβαια διάφορα προγράμματα τοπικής κι αγροτικής ανάπτυξης (αγροτουρισμός) με κίνητρα επιστροφής του αστικού πληθυσμού στην ύπαιθρο. Ο τρόπος αποδείχτηκε και πάλι αναποτελεσματικός με τον φαύλο κύκλο των επιδοτήσεων για νέες εναλλακτικές καλλιέργειες. Οι επιδοτήσεις των αμπελουργών και ελαιοπαραγωγών ήταν μια παγίδα, αφού πρώτα εξανάγκαζαν να ξεριζώσουν τα αμπέλια και τα λιόδεντρα, με αποτέλεσμα αυτά τα άριστα ελληνικά προϊόντα να εξαφανιστούν από τις ξένες αγορές και τον ανταγωνισμό. Κάπως έτσι παρασύρθηκαν και οι δικοί μας κτηνοτρόφοι και οδήγησαν τα κοπάδια τους στα σφαγεία, γλυκάθηκαν στο ‘’τζάμπα χρήμα’’ και την άραξαν στους καφενέδες. Έτσι επωφελήθηκαν οι Γάλλοι με τα κρασιά, οι Ιταλοί με το λάδι, οι Ολλανδο-γερμανοί με το κρέας, τα γαλακτοκομικά και πάει λέγοντας. Κάπως έτσι μας την είχαν στημένη οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Οι ελάχιστοι εναπομείναντες κτηνοτρόφοι ειδικά στην Ευρυτανία, είναι με ανύπαρκτες υποδομές, χωρίς σφαγείο σε ολόκληρο το νομό, δυσπρόσιτη η οδική σύνδεση στα ποιμνιοστάσια των Αγράφων για την μεταφορά των ζωοτροφών, του γάλατος. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά πλάκωσαν οι επιδημικές αρρώστιες των ζώων πανώλης κι ευλογιάς και οι ελλοχεύοντες λύκοι προστατευόμενοι των ‘’φιλόζωων’’ οικολόγων, τους φέρνουν σε απόγνωση.
Χτυπήματα από παντού και προς όλους τους γεωργοκτηνοτρόφους της χώρας. Η κυβέρνηση προτείνει για το 2025 την κατάργηση των ενισχύσεων σε καλλιεργητές αροτραίων καλλιεργειών (σιτηρά, βαμβάκι, αραβόσιτο όσπρια και ζωοτροφές) και με την αντιπολίτευση να κωφεύει. Οι γεωργοκτηνοτρόφοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας. Όλα και όλοι συντείνουν στον αφανισμό της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής μας, δυστυχώς!
