Αποσύρθηκε εντέλει η ροζ ελληνική σημαία από την έκθεση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, με εντολή του Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη, μετά τις έντονες αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Η ροζ ελληνική σημαία ήταν μέρος έκθεσης της Γεωργίας Λάλε που φιλοξενούνταν στο προξενείο και σύμφωνα με τη δημιουργό του, το έργο έγινε για να ευαισθητοποιήσει για την ενδοοικογενειακή βία και να τονίσει το φαινόμενο των εγκλημάτων κατά γυναικών. Η σημαία υφάνθηκε από σεντόνια που της δώρισαν κακοποιημένες γυναίκες απ’ όλη την Ελλάδα και ‘‘έχουν φαινομενικά λίγα κοινά πράγματα, αλλά όλες έχουν ξαπλώσει σε αυτά τα σεντόνια απελπισμένες και φοβισμένες’’ ανέφερε η περιγραφή της έκθεσης. Ωστόσο, η ελληνική ροζ σημαία προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις με το θέμα να φτάνει και στην ελληνική Βουλή, και ‘‘στο κόκκινο αίμα των ηρώων μας’’ με το οποίο βάφτηκε η γαλανόλευκη. Πετυχημένη και καλαίσθητη η εικαστική παρέμβαση της ροζ σημαίας; Μάλλον δεν έχει και μεγάλη σημασία, αφού θεωρήθηκε από την επίσημη εκπροσώπηση της Ελλάδας ως προσβολή του έθνους και των συμβόλων της.
Από που να το πιάσεις το θέμα και που να το αφήσεις… Η συζήτηση αν ένα εθνικό σύμβολο ή ένας αρχηγός κράτους ή μια ιστορική προσωπικότητα, επιτρέπεται να ‘πειραχτούν’ ή να εμπνεύσουν την τέχνη ή την σάτιρα… μοιάζει σαν κοινωνικός μηρυκασμός, χωρίς νόημα, γιατί πάλι θα πάμε να μιλήσουμε για τον Αριστοφάνη… Μια συζήτηση του τύπου: Πιο αίμα είναι πιο ‘κόκκινο’ των ηρώων ενός έθνους ή των δολοφονημένων και κακοποιημένων γυναικών;… μάλλον είναι επίσης κενού τόπου, μιας και οι ήρωες θυσιάστηκαν και τις βασικές αρχές της ελευθερίας και του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή και τα δικαιώματά της… όποια και αν είναι αυτά. Άρα το χυμένο αίμα είναι πανανθρώπινη απώλεια απ΄ όπου κι αν προέρχεται, και άσχετα με το τι πρόσφερε πίσω στην ανθρωπότητα ή σε ένα έθνος όταν χύθηκε… Πιθανά επίσης να είχε ενδιαφέρον μια συζήτηση, του γιατί μπορεί να προκαλείται τόσο μεγάλη εθνική ταραχή και ανασφάλεια, από ένα μικρής σημασίας και έκτασης εικαστικό δρώμενο, αν το έθνος μας είναι σίγουρο και βαθιά θεμελιωμένο… ή μήπως δεν είναι όσο νομίζουμε; Είναι βλέπεις κι αυτές οι εθνικές γραβάτες των πολιτικών μας, που είναι γαλάζιες και μπλε για να τονίσουν το εθνικό φρόνημά μας. Άραγε εμείς οι Έλληνες, ομογενείς και μόνιμοι κάτοικοι… θα έχουμε τις ίδιες αντιδράσεις αν το Αιγαίο γίνει τελικά η ‘γαλάζια πατρίδα’ των γειτόνων μας; Χθες τι χρώμα γραβάτες φορούσαν στο κοινοβούλιο όταν ψήφησαν το νομοσχέδιο για τους μετανάστες; Μήπως αν φορέσουν ροζ γραβάτες καταφέρουν να υπερασπιστούν με μεγαλύτερη ειλικρίνεια την πατρίδα μας; Γιατί το γαλαζομπλέ μάλλον δεν απέδωσε τον προσδοκώμενο σεβασμό στην πατρίδα.
