Ξεκινώντας τη νέα χρονιά, η αρχή της επιτυχίας λέει… είναι να καταγράψεις τους στόχους της και να ορίσεις τα χρονικά περιθώρια για την υλοποίησή τους. Στόχοι, σχέδια, όνειρα, φιλοδοξίες… που όταν υλοποιούνται σχεδόν πάντα αφήνουν ένα ψυχικό κενό ανεκπλήρωτο και στην καλύτερη περίπτωση μια ικανοποίηση παροδική. Πιθανά μια ενδοσκόπηση πριν, να μας βοηθούσε να κατανοήσουμε καλύτερα τι πραγματικά θα μας έκανε ευτυχισμένους. Μια ενδοσκόπηση που ξεκινά από το ερώτημα ‘Ποιος/α είμαι;’. Ο Bob Proctor κάνει (χρόνια πριν βέβαια) μια πολύ καλή εισαγωγή για να ξεκινήσουμε το ταξίδι προς ‘τα μέσα μας’. Γιατί τι είναι η κάθε χρονιά που αφήνουμε πίσω μας; Ένα ταξίδι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, για να μάθουμε, να γνωρίσουμε, να κατανοήσουμε, να εργαστούμε σε κάτι περισσότερο… Έτσι ήταν η χρονιά που έφυγε… έτσι θα είναι και το φετινό μας ταξίδι…
‘‘Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ποιοι είναι πραγματικά. Δεν το γνωρίζουν. Αν ρωτήσεις κάποιον ‘ποιος είναι’, θα σου πει το όνομά του. Ξέρω το όνομά του, ξέρει την ηλικία του, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα όνομα που του έδωσαν οι γονείς του και δεν απαντάει στην ερώτηση ‘ποιος είναι’.
Θα απαντήσουν επίσης ‘εγώ είμαι αυτό που βλέπεις’ και εννοούν το σώμα. Αλλά δεν είμαι το πόδι μου, δεν είμαι το χέρι μου, ούτε το κεφάλι μου. Έχω ένα όνομα, ένα σώμα, ένα χέρι, ένα κεφάλι, αλλά δεν είναι αυτά. Άρα ποιοι πραγματικά είμαστε, ποιος είμαι; Αν κανείς αναρωτηθεί σε σχέση με αυτό θα καταλάβω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Γιατί θα καταλάβουμε ότι ζούμε σε τρία επίπεδα κατανόησης. Είμαστε πνευματικά όντα, έχουμε διάνοια και ζούμε σε φυσικά σώματα. Αλλά επειδή έχουμε έλλειψη κατανόησης, η αντίληψη για το ποιοι είμαστε είναι εντελώς εγκλωβισμένη στον υλικό κόσμο και έτσι αφήνουμε πράγματα έξω από μας να μας ελέγχουν. Το 95% του πληθυσμού αντιδρά στη ζωή, δεν ζει. Οι άνθρωποι ζουν μια ζωή την οποία δεν θέλουν πραγματικά, δουλεύουν τα 40 περίπου απ’ τα 65 τους χρόνια τους για βγάλουν χρήματα που θα τους φέρουν ευτυχία, αλλά δεν ξέρουν ποια ευτυχία θέλουν.
Είναι καλύτερα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και τον εαυτό μας παρά να ακολουθούμε τι κάνουν οι άλλοι. Ο καθένας μπορεί να κερδίσει τη ζωή, αν αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό του, παρά να ακολουθεί τους άλλους. Είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας και θα βοηθούσε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ας οραματιστούμε πως θα θέλαμε τη ζωή μας. Όλες οι μεγάλες ιδέες στον κόσμο δημιουργήθηκαν από επειδή κάποιος τις οραματίστηκε. Όλοι μπορούμε να το πετύχουμε…’’.
