του Krishnamurti Jiddu, Εκδόσεις Καστανιώτης
Το έργο του Αμερικανο – Ινδού διανοητή και ποιητή Κρισναμούρτι Τζίντου “Η αίσθηση της ευτυχίας” αποτελεί έναν στοχαστικό οδηγό που επιχειρεί να εξερευνήσει τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης και την αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας. Ο Κρισναμούρτι, γνωστός για την αντισυμβατική του σκέψη, υποστηρίζει ότι η αληθινή ευτυχία δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες ή τα υλικά αγαθά, αλλά είναι αποτέλεσμα εσωτερικής κατανόησης και ελευθερίας.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το κλειδί για την ευτυχία είναι η ικανότητά μας να βλέπουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας με καθαρή ματιά, χωρίς τις προκαταλήψεις, τις προσκολλήσεις και τις αντιλήψεις που μας επιβάλλει η κοινωνία. Αυτές οι προσκολλήσεις γεννούν φόβο, άγχος και συγκρούσεις, και εμποδίζουν την αληθινή ελευθερία του νου. Ο Κρισναμούρτι ενθαρρύνει τον αναγνώστη να απαλλάξει τον νου του από το παρελθόν και το μέλλον και να αναπτύξει την ικανότητα της πλήρους αντίληψης του παρόντος. Η σκέψη του βασίζεται σε μια βαθιά κριτική απέναντι σε όλες τις μορφές εξωτερικής αυθεντίας, συμπεριλαμβανομένων των θρησκειών, των πολιτικών και κοινωνικών δομών, οι οποίες, όπως υποστηρίζει, καλλιεργούν τη συμμόρφωση και περιορίζουν την ατομική ελευθερία και την αναζήτηση της ατομικής αλήθειας. Προτείνει την αυτογνωσία ως το μέσο που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια ζωή με περισσότερο νόημα, όλο και περισσότερο μακριά από τις αυταπάτες της καθημερινότητας.
Κάποια από τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί αναφέρονται στον φόβο, στη γνώση που προέρχεται από την εμπειρία, καθώς και στη σύγκριση της αγάπης με την ελευθερία.
Η μεταφορά του χάρτη και της διαδρομής: Ο Κρισναμούρτι συχνά παραλληλίζει την πληροφορία με έναν χάρτη και την εμπειρία που προέρχεται από το βίωμα με τη διαδρομή. Υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι συχνά μπερδεύουν τον χάρτη με την πραγματικότητα, δηλαδή θεωρούν τις πληροφορίες που λαμβάνουν ως την απόλυτη αλήθεια, ενώ αυτές δεν είναι τίποτε παραπάνω από απλές αναπαραστάσεις της πραγματικότητας. Η αληθινή γνώση, σύμφωνα με τον Κρισναμούρτι, έρχεται μέσα από την προσωπική εμπειρία και την άμεση κατανόηση, όχι από τη συσσώρευση θεωριών και ιδεών.
Το παράδειγμα του φόβου: Συχνά κάνει λόγο για την ικανότητα του φόβου να διαμορφώνει τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Εξηγεί ότι ο φόβος δεν μπορεί να ξεπεραστεί με την καταστολή ή την αποφυγή, αλλά μόνο μέσω της κατανόησης των αιτιών του. Ο άνθρωπος αντί να προσπαθεί να ξεφύγει από τους φόβους του, είναι προτιμότερο να τους αντιμετωπίζει άμεσα, παρατηρώντας τους και σταδιακά κατανοώντας τους, μέχρι να περιοριστεί η δύναμη που ασκούν πάνω του.
