Παλιά στα χωριά τα Χριστούγεννα για τα γουρούνια ήταν Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και για τους ανθρώπους Γουρουνοχαρά. «Η χαρά του ενού χάρος τ΄ αλλουνού» που λέει κι ο ποιητής. Το χριστουγεννιάτικο γουρούνι ήταν το κέρας της Αμαλθείας. Δεν υπάρχει άλλο ζώο, που να μεταποιείται σε τόσα πολλά διατροφικά προϊόντα. Μόνο τα νύχια του πετούσαν.
Η πανηγυρική έναρξη της γουρ΄νοχαράς γινόταν με το σουφλιμά, το γνωστό κοντοσούφλι. Γινόταν από το ψαρονέφι και άλλο ψαχνό κρέας, που κοβόταν σε κοψίδια, σουβλιζόταν στη μικρή σούβλα και έμπαινε στη φωτιά. Αφού αναστάτωνε τις αισθήσεις απάντων των σαρκοφάγων του νοικοκυριού, μεταποιούταν στο καλύτερο «θρεπτήριο της ταλαίνης νηδύος (= στομαχιού)». Ο σουφλιμάς ήταν εορταστικό μεζεκλίκι γιατί με την λοιπή μεταποίηση του σφαγιασθέντος χοίρου συγκροτούταν η κανονική διατροφική γκάμα των γουρουνοκρεατικών προϊόντων. Ακολουθώντας τη φυσική μεταποιητική σειρά έχουμε:
1. κρέας φρέσκο μαγειρευτό.
2. μπουμπάρια ή αλλού ματιές. Ήταν τα χοντρά έντερα γεμισμένα με εντόσθια. Βράζονταν στο καζάνι και μετά ψήνονταν στο ταψί.
3. λουκάνικα. Πασίγνωστα. Ήταν τα λεπτά έντερα γεμισμένα με βακισμένο κρέας και άλλα συμπαρομαρτούντα.
4. πατσιάς. Φτιάχνονταν από τα κεφαλόποδα και τ΄ αυτιά και τρωγόταν ως πηχτή.
5. πασπαλάς. Κρέας βρασμένο, που συντηρούταν μέσα στο λίπος του. Είναι ο καβουρμάς των βουνίσιων.
6. τσιγαρήθρες. Ήταν κράμα λίπους και κρέατος, που έμενε μετά το λιώσιμο του λίπους.
7. μούκλα. Βρασμένα λίπη και κρέας από την τομή της σφαγής.
8. προκοίλι. Το σπλαχνικό λίπος βρασμένο. Θα μπορούσαν να το κάνουν και λαρδί. Εκτός από αυτά τα άμεσα φαγώσιμα προϊόντα παράγονταν και άλλα.
9. Η πολύτιμη γλίνα, που έβγαινε από το λιώσιμο του λίπους. Ήταν το θλιβερό υποκατάστατο του ελαιόλαδου.
10. παστωμένο κρέας. Συντηρούνταν μέσα στο αλάτι και δεν ξαρμύριζε με… τίποτα. Στο τέλος πρασίνιζε, αλλά τρωγόταν. Μ΄ ένα χούχλο στο κακάβι και λίγο κάπνισμα στο μπουχαρί, γινόταν ωραίο μισίσκλι για κρασομεζές.
11. γουρουνοτόμαρο. Ήτανε πολύτιμο για την υποδηματοποιία. Παράγωγό του ήταν τα, αλήστου μνήμης μεν αλλά σωτήρια δε, γουρουνοτσάρουχα. Αν λυνόταν καλύτερα το θέμα της ποδεσιάς είναι βέβαιο ότι θα το έτρωγαν κι αυτό, όπως σ΄ άλλες περιοχές, με τη μορφή του λαρδιού.
12. φούσκα. Ήταν η ουροδόχος κύστης του γουρουνιού, την οποία κάποιος μεγάλος τη φούσκωνε και γινόταν κάτι μεταξύ μπαλονιού και μπάλας, για το παιγνίδι των μικρών που παρακολουθούσαν απαθείς όλα αυτά τα γουρουνοουρλιαχτά και τα αίματα.
13. Τέλος το κότσι του γουρουνιού ήταν πολύ καλό για να παίζουν, μικροί αλλά και μεγάλοι, το Βεζύρη. Ένα άκρως διδακτικό παιγνίδι εξουσίας, για άρχοντες και αρχόμενους.
Γράφοντας τα παραπάνω, αισθάνομαι ότι με τα τόσα λιπαρά που έγραψα πήγαν οι χοληστερίνες μου στα ύψη και με το τόσο αλάτι που έφαγα η πίεσή μου πήρε φωτιά. Έχοντας κάποιο πρόβλημα με τους παραπάνω δείκτες, πιστεύω αν τραφώ με την παραδοσιακή γουρουνοδιατροφή κάποιο σχετικά μεγάλο διάστημα, γρήγορα θα τρώω αμβροσία στα Ηλύσια Πεδία.