«Και να τι θέλω να σας πω, μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
Φράξαν το δρόμο σ΄έναν άνθρωπο, αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που βάδιζε.
Να, το λοιπόν, γιατί δεν καταδέχομαι να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε τ’ άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόσο δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ότι και να είναι τ’ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τη βγάζω. Για μένα το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε».(Ναζίμ Κιχμέτ).
Κάπως έτσι οι στίχοι του Ναζίμ Κιχμέτ με παρέσυραν αυτή τη βδομάδα, να μην ασχοληθώ με την πανηγυρική εκλογή του Τράμπ στην Αμερική, αλλά ούτε με την άλλη μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ στην εσωτερική πολιτική σκηνή.
Έστριψα την προσοχή μου στο επεισόδιο που διαδραματίστηκε πρόσφατα στο Ισλαμικό Amirkabit Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Μια πραγματική ατομική αντίδραση-επανάσταση. Όχι αυτή του καναπέ και της σοβαροφανούς κενολογίας. Αυτή που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κοστίσει τη ζωή σου, τον βασανισμό ή την κακοποίησή σου. Υπάρχει ακόμα πιο πολύ σκοτάδι στον κόσμο, και πιο πολλοί που έχουν την τύχη να ζούνε στο φως, πουλάνε ηθικολογία και επανάσταση από την άνεση του καναπέ ή της δημοκρατίας που τους δίνει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης. Ένα δικαίωμα που δεν νοείται να υπάρχει στο σκοτάδι.
Πρόκειται για την φοιτήτρια Αhoo Daryaei. To κορίτσι που αψήφησε το φόβο κι έγινε σύμβολο, μετατρέποντας το ημίγυμνο κορμί της σε διαμαρτυρία. Όταν απειλήθηκε από την Αστυνομία ηθικής του Πανεπιστημίου της για το ‘’ακατάλληλο’’ χιτζάμπ της, δεν ενέδωσε στις απειλές. Μετέτρεψε το σώμα της σε διαμαρτυρία, γδύθηκε κι έμεινε με τα εσώρουχά της να περπατά στην Πανεπιστημιούπολη-, αψηφώντας ένα καθεστώς που ελέγχει συνεχώς τα σώματα των γυναικών. Αυτή η πρωτοφανής διαμαρτυρία κατά του αυστηρού ισλαμικού κώδικα ένδυσης της χώρας είναι μια ισχυρή υπενθύμιση του αγώνα των Ιρανών γυναικών για την ελευθερία.
Η Αhoo συνελήφθη από την περιβόητη Αστυνομία Ηθών του Ιρανικού θεοκρατικού καθεστώτος, ξυλοκοπήθηκε κι αγνοείται η τύχη της. Σίγουρα η τύχη της δεν θα είναι καλύτερη με αυτή της 22χρονης Μάχσα Αμίνι που δολοφονήθηκε πριν 2 χρόνια επειδή εξείχαν τα μαλλιά της από την χιτζάμπ της. Όλα τούτα βέβαια μου θυμίζουν και μια ελληνίδα υπουργό, την αείμνηστη Βάσω Παπανδρέου, που όταν επισκέφτηκε επίσημα το Ιράν, αψήφησε τους φασιστομουλάδες και τις θέσεις τους για τις γυναίκες. Αρνήθηκε και δεν φόρεσε το χιτζάμπ τους, δημιουργώντας έτσι παγκόσμιο σάλο.
Κι η Αhoo Daryaei θα παραμείνει ως μια ανώνυμη ηρωίδα κατά του βάρβαρου Ιρανικού καθεστώτος. Γιατί, ‘’ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν ανελεύθερο κόσμο είναι να γίνεις τόσο απόλυτα ελεύθερος που η ίδια σου η ύπαρξη είναι μια πράξη εξέγερσης’’ (Αλμπέρ Καμύ).
