‘‘Την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου του 2008, το απόγευμα, ώρες μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο Κώστας Τσιρώνης είναι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας και καλύπτει τις κινητοποιήσεις για τον Ελεύθερο Τύπο.
Η αστυνομία δείχνει το πιο βίαιο πρόσωπό της από το πρωί με γκλομπ και δακρυγόνα απέναντι σε μαθητές, με αποτέλεσμα να βγαίνουν μπροστά οι ενήλικοι να υπερασπιστούν τα «παιδιά τους».
Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ο Κώστας Τσιρώνης φωτογραφίζει έναν αστυνομικό των ΜΑΤ να σημαδεύει με όπλο νέα παιδιά που διαμαρτύρονταν για την δολοφονία του συνομηλίκου τους. Γνωρίζοντας πως πρόκειται για αποκλειστικές φωτογραφίες, ο Κώστας Τσιρώνης τις παραδίδει στην εφημερίδα του.
Εκεί ο Σεραφείμ Κοτρώτσος, διευθυντής της εφημερίδας, αφού τον συγχαίρει για την επιτυχία του, αναφέρει πως θέλει να βεβαιωθεί αν ήταν πιστόλι ώστε να δημοσιευθούν και όχι όπλο φωτοβολίδων ή άλλων βλημάτων. Ο φωτογράφος έχει πλάνα που αποδεικνύουν πως πρόκειται για εννιάρι Γκλοκ, ενώ το επιβεβαίωσαν και ειδικοί μια ημέρα μετά.
Την ίδια μέρα ο Κώστας Τσιρώνης ενημερώθηκε πως οι φωτογραφίες του αποσύρθηκαν από το πρωτοσέλιδο. Διαμαρτυρόμενος μαθαίνει πως «οι φωτογραφίες ίσως να δημοσιευθούν στις μέσα σελίδες». Ο φωτογράφος έξυπνα αναφέρει πως είναι γνωστή η ύπαρξη των φωτογραφιών (οπότε αν ήθελαν να θάψουν το θέμα, πλέον δεν μπορούσαν).
Αν τέλει δημοσιεύονται στις εσωτερικές σελίδες, ενώ ταυτόχρονα είχαν ήδη διαρρεύσει σε διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Στην συνέχεια ο φωτογράφος απολύεται κατηγορούμενος πως διέρρευσε ο ίδιος τις φωτογραφίες.
Αν το έκανε όντως ο ίδιος από φόβο να μην θαφτεί το θέμα, γνωρίζοντας πως θα απολυθεί, τον εκτιμάμε ακόμα πιο πολύ για την πράξη του. Το σημαντικό είναι πως οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν και μαζί δημοσιεύθηκε η λογική της αστυνομίας της βίας και της συστημικής συγκάλυψης. Σαν να μην έχει περάσει μια μέρα δηλαδή.
Η ΕΔΕ για τον αστυνομικό που απεικονίζεται να σημαδεύει παιδιά με όπλο χωρίς ασφάλεια, αν ποτέ ολοκληρώθηκε, δεν γνωστοποιήθηκε.’’
Μια μαρτυρία του Σοφοκλή Αρχοντάκη από εκείνες τις σκοτεινές μέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. ‘‘Μια δολοφονία που άλλαξε την Ελλάδα και αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων’’, ένας από τους τίτλους που έπαιξαν στα μεγάλα δημοσιογραφικά site. Αλλά άραγε πόσο άλλαξε η χώρα μας, μετά την εν ν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη; Αν υπάρχουν αλλαγές είναι μάλλον προς το χειρότερο, αλλά το σύστημα θα ‘γλυκάνει το φαρμάκι’ και αφού κάνει τη δουλεία του, δεν κοστίζει και κάτι να γραφτούν και μερικοί τέτοιοι τίτλοι.
Ευτυχώς για τη δημοκρατία αυτές οι φωτογραφίες είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο, για να θυμίζουν σε όλους ότι μπορεί να έχεις φασισμό και φασίστες και μέσα σε πολιτεύματα που υποδύονται ότι είναι δημοκρατικά.
