‘‘Τρεις δήμοι στη Στερεά Ελλάδα μετά από το αίτημα της Παλαιστινιακής πρεσβείας, ύψωσαν τη σημαία του δοκιμαζόμενοι λαού στα δημοτικά τους καταστήματα. Οι δήμοι Διστόμου Αράχωβας Αντίκυρας στη Βοιωτία, Λοκρών στη Φθιώτιδα και Διρφύων Μεσσαπίων στην Εύβοια τίμησαν την ημέρα της Νάκμπα, καταστροφή ενός κράτους και ενός λαού που συνεχίζεται 76 ολόκληρα χρόνια.’’
Έτσι αποτυπώθηκε η είδηση για τη συμβολική υποστήριξη την Παλαιστίνης από αυτούς τους τρεις δήμους της Περιφέρειάς μας. Ας ελπίσουμε ότι στο άμεσο διάστημα δε θα αντιμετωπίσουν για τη θέση τους αυτή κάποια πειθαρχική κύρωση ή περιορισμό, όπως αντίστοιχα διάφορες άλλες χώρες, συλλογικότητες, προσωπικότητες, μέχρι και Χολιγουντιανοί αστέρες.
Η Νάκμπα, που σημαίνει στα αραβικά “καταστροφή”, έχει καταγραφεί ιστορικά ως η καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας το 1948 και ο μόνιμος εκτοπισμός της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων Αράβων. Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια, ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τόσο τα γεγονότα του 1948 όσο και τη συνεχιζόμενη κατοχή του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη (στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), καθώς και τη δίωξη και τον εκτοπισμό τους από τα παλαιστινιακά εδάφη σε παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη την περιοχή. Τα θεμελιώδη γεγονότα της Νάκμπα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια και λίγο μετά τον Παλαιστινιακό πόλεμο του 1948, συμπεριλαμβανομένου του 78% της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή, που κηρύχθηκε ως κράτος το Ισραήλ, της απέλασης και φυγής 700.000 Παλαιστινίων, της σχετικής ερήμωσης και καταστροφής περισσότερων από 500 παλαιστινιακών χωριών και η επακόλουθη γεωγραφική διαγραφή, η άρνηση του παλαιστινιακού δικαιώματος επιστροφής, η δημιουργία μόνιμων Παλαιστινίων προσφύγων, κτλ, κτλ…
Η Νάκμπα, που τιμάται από τους Παλαιστίνιους κάθε 15η Μαΐου, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον παλαιστινιακό πολιτισμό και είναι ένα θεμελιώδες σύμβολο της παλαιστινιακής ταυτότητας, και αμέτρητα βιβλία, τραγούδια και ποιήματα έχουν γραφτεί για τη Νάκμπα. Ο εμβληματικός Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς περιέγραψε τη Νάκμπα ως “ένα εκτεταμένο παρόν που υπόσχεται να συνεχιστεί στο μέλλον”.
*
Αυτή η πολιορκία θα κρατήσει ώσπου να τους διδάξουμε να γράφουν
όμορφη ποίηση: την ποίησή μας.
Μολύβι όλη-μέρα ο ουρανός πύρινο τη νύχτα πορτοκάλι.
Μα η καρδιά μας σταθερή σαν λουλούδι σκαλισμένο σε ασπίδα.
Εδώ δεν έχει «Εγώ». Εδώ ο Αδάμ θυμάται τον πυλό του.
Λέει, στην άκρη του γκρεμού που ξεψυχάει:
«Δεν έχω πια άλλη χούφτα γη να χάσω», λέει.
«Είμαι ελεύθερος: δυο ανάσες δρόμο απ’ την υπέρτατη ελευθερία.
Κρατώ στα χέρια μου το μέλλον μου.
Να, τώρα δα, αρχίζω πάλι απ’ την αρχή, γεννιέμαι ελεύθερος, δίχως γονείς
και διαλέγω απ’ το γαλάζιο τ’ ουρανού τα γράμματα του ονόματός μου.
*
* Πάνω από 35.000 άμαχοι Παλαιστίνιοι έχουν πεθάνει τους τελευταίους επτά μήνες.