Όνομα: Βασίλειος Χαντζόπουλος
Ιδιότητα: Εκπαιδευτής – Εκπαιδευτών Ναυαγοσωστικής, Πρώτων Βοηθειών/CPR–AED, Instructor Trainer E.R.C. BLS/AED, Διασώστης, Διεθνής Ναυαγοσώστης I.L.S., απόφοιτος Σχολείου Θαλάσσιας Επιβίωσης-Σ.Ε.Θ.Ε/Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας και απόφοιτος Σχολείου Διαφυγής από Βυθιζόμενο Ελικόπτερο-HELO DUNKER του Πολεμικού Ναυτικού.
Τόπος καταγωγής: Ανιάδα Ευρυτανίας
Τόπος διαμονής: Πάτρα Αχαΐας
ΕΠ. κ. Χαντζόπουλε πρόσφατα βραβευτήκατε από την Ένωση Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος (ΕΑΝΕ) με το GLSA Rescue Award. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η βράβευση;
ΒΧ.Αυτό το ξεχωριστό βραβείο, αποτελεί αναγνώριση όσων έχω προσφέρει στην πατρίδα τιμώντας τις αρχές του Ερυθροσταυρικού Κινήματος και ηθική αμοιβή μιας ολόκληρης ζωής αφιερωμένης στον συνάνθρωπο. Το βραβείο αυτό το αφιερώνω στον αείμνηστο πατέρα μου, Θεόδωρο Χαντζόπουλο, που πάντοτε βρισκόταν αρωγός και εμπνευστής μου σε όλη μου αυτή την διαδρομή. Θέλω να ευχαριστήσω την Ένωση Αθλητικής Ναυαγοσωστικής Ελλάδος (ΕΑΝΕ) που με τίμησε με αυτό το βραβείο, όπως επίσης να ευχαριστήσω τον Ευρυτανικό Παλμό για την τιμή που κάνατε.
ΕΠ. Διαθέτετε μακροχρόνια εμπειρία ως ναυαγοσώστης, διασώστης, ανανήπτης και επικεφαλής ομάδων σε Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τι είδους σκέψεις και συναισθήματα έχουν διατηρηθεί μέσα σας ζωντανά από την πολυετή σας καριέρα;
ΒΧ.Τα συναισθήματα είναι πολλά… Από το 1986 που ξεκίνησα τον εθελοντισμό στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και μετέπειτα την κύρια εργασία μου ως Εκπαιδευτής Ναυαγοσωστικής -Διασώστης και λαμβάνοντας μέρος σε διασωστικές και Ανθρωπιστικές αποστολές εξωτερικού (Σρι Λάνκα-τσουνάμι, Πακιστάν-σεισμούς) αλλά και στις περισσότερες αποστολές του ΕΕΣ στην Ελλάδα (σεισμούς, πλημμύρες, καταστροφικές φωτιές, μεταναστευτικές ροές κλπ.), τα συναισθήματα, όπως να μπορείς να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου, να απαλύνεις τον πόνο του σε μια δύσκολη κατάσταση που βιώνει και να του προσφέρεις την βοήθεια σου, να μπορέσεις να αποκαταστήσεις την καθημερινότητά του, είναι ανεκτίμητα. Τα συναισθήματα που σου μένουν και σε συνοδεύουν σε όλη σου τη ζωή είναι ότι κατάφερες να βάλεις ένα λιθαράκι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στη ζωή των ανθρώπων αυτών που βρέθηκαν σε μια δύσκολη θέση παρά την θέλησή τους.
ΕΠ. κ. Χαντζόπουλε, κατάγεστε από την Ανιάδα Ευρυτανίας αλλά ζείτε στην Πάτρα. Τι επαφές έχετε διατηρήσει με τη γενέτειρά σας;
ΒΧ.Με τη γενέτειρά μου διατηρώ άριστους δεσμούς και προσπαθώ να την επισκέπτομαι συχνά τα καλοκαίρια αλλά και όλη την περίοδο του χρόνου, όταν το επιτρέπει η εργασία μου, ώστε να μπορέσω να βρεθώ με συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς απολαμβάνοντας την Ευρυτανική φύση. Είναι κάτι που συνιστώ σε φίλους και συνεργάτες να επισκέπτονται την Ευρυτανία, γιατί διαθέτει πολύ όμορφα μέρη για οποιαδήποτε αθλητική η τουριστική δραστηριότητα.
ΕΠ. Ποια είναι η καθημερινότητα ενός διασώστη;
ΒΧ.Η καθημερινότητα ενός διασώστη πέραν τις ώρες που πρέπει να είναι στην εργασία του, είναι η συνεχής δια-βίου εκπαίδευση στα αντικείμενα της διάσωσης, των σύγχρονων πρωτοκόλλων εκπαίδευσης πρώτων βοηθειών, ναυαγοσωστικής και επιτελικής διοίκησης. Μέσα σε όλη αυτήν την καθημερινότητα είναι και η μεταλαμπάδευση γνώσεων και εμπειριών, ώστε να βρεθούν συνεχιστές. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο διασώστης είναι σε επαγρύπνηση 24 ώρες το 24ωρο. Το επάγγελμα που κάνω ξεκίνησε από ένα περιστατικό με αφορμή έναν συναθλητή μου στο κολυμβητήριο που χρειάστηκε βοήθεια στο νερό, γιατί βρέθηκε σε μια δύσκολη κατάσταση με αίσιο τέλος και μετά στην Αμερική που βρέθηκα για σπουδές και παράλληλα παρακολούθησα αρκετές εκπαιδεύσεις στην ναυαγοσωστική και τις Πρώτες Βοήθειες. Εκεί, εργάστηκα ως Ναυαγοσώστης σε παραλίες του Evanston IL, όπου κατόρθωσα και έφτασα στον βαθμό του Beach Captain.
ΕΠ. Ποιες δυσκολίες και προκλήσεις αντιμετωπίζετε;
ΒΧ.Δεν υπάρχει κάτι εύκολο ή δύσκολο. Για να πετύχεις κάτι, χρειάζεται αγώνας, θέληση και επιμονή στους στόχους σου. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα και συνεχίζω να αντιμετωπίζω με κάνουν πιο δυνατό και πάντα πετυχαίνω τον στόχο μου. Οι προκλήσεις είναι καθημερινές. Κυρίως στις μεγάλες αποστολές πάντα υπάρχει υψηλός βαθμός δυσκολίας μη ξέροντας τι θα συναντήσεις και πώς θα το διαχειριστείς, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η διάσωση της ανθρώπινης ζωής. Υπάρχουν και στιγμές που μια διάσωση παίρνει αρνητική τροπή λόγω της δυσκολίας των καταστάσεων και της επικινδυνότητας που υπάρχει στον χώρο, όπου σου αφήνει ένα αίσθημα πικρίας στο ότι δεν μπόρεσες να κάνεις τα προβλεπόμενα της εκπαίδευσής σου, για να σώσεις τον συνάνθρωπό σου. Σε αντίθεση, υπάρχουν και διασωθέντες που μέχρι και σήμερα βρίσκουν τον τρόπο να σε ευχαριστήσουν για την πολύτιμη βοήθεια που τους παρείχαμε με το αγαθό της ζωής.
ΕΠ. Θα θέλατε να μας περιγράψετε μία ιστορία διάσωσης βαθιά χαραγμένη στη μνήμη σας;
ΒΧ. Το 2016 βρέθηκα στη Μυτιλήνη, για να συμβάλω στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, ως HRC Rescue Team Leader. Στις περίπου 5μμ, το Λιμεναρχείο Μυτιλήνης ειδοποίησε ότι ένα ξύλινο καΐκι με 300 μετανάστες πλησίαζε την παραλία της Εφταλούς. Σε απόσταση 100μ από την ακτή άρχισε να βυθίζεται. Έντρομοι οι μετανάστες άρχισαν να πηδούν στο νερό. Φτάνοντας στο σημείο που βυθιζόταν το καΐκι με τη ναυαγοσωστική ομάδα, αντιλήφθηκα ότι ένα βρέφος επέπλεε με την μητέρα του που φώναζε βοήθεια. Χωρίς δεύτερη σκέψη αγκάλιασα το βρέφος και έδωσα το ναυαγοσωστικό σωσίβιο στη μητέρα. Τους έβγαλα στην παραλία με ασφάλεια. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα που προσπαθούσε να με ευχαριστήσει παίρνοντάς με αγκαλιά μαζί με το παιδί της. Ήταν το πιο όμορφο συναίσθημα που βίωσα!»
Το μήνυμα που θέλω να μεταφέρω μέσα από την εφημερίδα σας είναι ότι η σημερινή μας κοινωνία έχει ανάγκη την προσφορά στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Όλοι μας μπορούμε να ενταχθούμε σε οργανωμένες ομάδες και να προσφέρουμε οργανωμένα πλέον όπου υπάρχει ανάγκη.
