Όνομα: Λίνος Κόκοτος
Ιδιότητα: Συνθέτης
Τόπος καταγωγής: ‘Αγραφα
Τόπος Διαμονής: Αθήνα
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Λίνος Κόκοτος (Κόκκοτος) είναι ένας σπουδαίος Έλληνας συνθέτης που με τα τραγούδια του καθόρισε όλη την γενιά των μπουάτ την δεκαετία του ’60- ‘70. Λίγοι όμως γνωρίζουμε ότι οι ρίζες της καταγωγής του βρίσκονται στην Ευρυτανία και συγκεκριμένα από τον συνοικισμό Κοκκοτό Αγράφων, παρόλο που ο ίδιος γεννήθηκε και έζησε στο χωριό Δοκίμιο Αγρινίου. Αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Αιγάλεω και από κει άρχισε για τον μεγάλο συνθέτη η μεγάλη πορεία στην ελληνική δισκογραφία.
Ο ίδιος αφηγείται τα χρόνια εκείνα: ‘‘Όταν ήμουν πέντε, ήρθαμε στο Αιγάλεω όπου μεγάλωσα στις γειτονιές και στις αλάνες του. Ήμασταν γείτονες με τον Ζαμπέτα που τον θυμάμαι κάθε Κυριακή να παίζει τάβλι με τον Στράτο Παγιουμτζή, στην πλατεία Δαβάκη, ανάμεσα σε άλλους σπουδαίους, όπως οι Πολυκανδριώτης και Καλδάρας.
Ο πατέρας μου, ένας χαρισματικός πλανόδιος μικροπωλητής, είδε την κλίση μου στις τέχνες και συχνά με πήγαινε σε μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής και θέατρα. Πάντα όμως, φρόντιζε να πάμε κάπου που δεν θα λειτουργούσε απωθητικά για ένα παιδί. Στη γειτονιά υπήρχαν δύο αδέρφια που έπαιζαν ακορντεόν και κόλλησα μαζί τους. Από την άλλη, ο γιος ενός πελάτη του πατέρα μου, ο Γιώργος Βασσάλος, έπαιζε επίσης ακορντεόν. Πηγαίνοντας στο μαγαζί τους, βρίσκει ένα μεταχειρισμένο ακορντεόν και το βάζει στην αγκαλιά μου. Ο πατέρας μου έδωσε 3.000 δραχμές κι εγώ γέμισα με μια απερίγραπτη χαρά. Ο Βασσάλος θα μου έκανε μαθήματα. Ξεκινήσαμε με τα Κύματα του Δούναβη, αλλά μόλις έπαιξα τις πρώτες νότες, παρασύρθηκα και άρχισα να ξεφεύγω από το μάθημα αυτοσχεδιάζοντας.
Δυο χρόνια αργότερα, ο πατέρας μου είδε ότι η αγάπη μου για μουσική χρειαζόταν κάτι μεγαλύτερο από ένα ακορντεόν. Έτσι, το 1960, κοντά στο Μπαρουτάδικο όπου μέναμε, είδα να έρχεται το πρώτο μου πιάνο φορτωμένο σε ένα τρίκυκλο. Είναι αυτό που έχω ακόμα στον χώρο μου και ό,τι έχω γράψει, είναι επάνω στα πλήκτρα του.’’
Υπήρξε μέλος της χορωδίας του σχολείου του από πολύ μικρός, πραγματοποίησε αργότερα σπουδές στο Ωδείο Αθηνών το 1961. Ο πρώτος καλλιτέχνης που πίστεψε στο ταλέντο του και τον ενθάρρυνε έμπρακτα στο ξεκίνημά του την ίδια χρονιά, ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος τότε, τον έφερε σε επαφή με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο. Πέντε χρόνια αργότερα το 1966, παρουσίασε τη δουλειά του στις μπουάτ της Πλάκας μαζί με άλλους συνθέτες του “Νέου Κύματος”, όπου και τον καθιέρωσε το τραγούδι “Μικρό παιδί” με τη φωνή του Γιώργου Ζωγράφου. Ο πρώτος του δίσκος που κυκλοφόρησε ήταν οι «Ώρες» (1969) από την εταιρεία Lyra του Αλέκου Πατσιφά.
Ο ίδιος θυμάται: ‘‘Τριγυρνώντας στα στενά της Πλάκας, έφτασα στις Εσπερίδες όπου τραγουδούσε ο Γιώργος Ζωγράφος. Μέχρι τότε, είχα συνηθίσει μεγάλες ορχήστρες όπως της Λυρικής ή μεγάλων μαγαζιών. Στη μπουάτ ήταν τελείως διαφορετικά. Ένας μικρός χώρος, ένα πιάνο ή κιθάρα και ο τραγουδιστής. Ήμουν διστακτικός, αλλά ακούγοντας τα τραγούδια, μαζί με ένα όμορφο αστείο που «πέταξε» ο Γιάννης Αργύρης, άλλαξε η διάθεσή αμέσως.
Ένας συνομήλικός μας έπαιξε τρία τραγούδια στο πιάνο. Ήταν ο Γιάννης Γλέζος. Αυτό ήταν αφορμή να με παροτρύνουν να παίξω κι εγώ. Κάποιος φώναξε στον Ζωγράφο «Γιώργο, κι ο φίλος εδώ παίζει πιάνο». Ανάμεσα στα κομμάτια μου ήταν και το «Μικρό παιδί». Τότε με φώναξε ο Αργύρης λέγοντας «Αυτό που έπαιξες, είναι μεγάλο τραγούδι».’’
Εν συνεχεία γνωρίσθηκε ή συνεργάσθηκε με μια πλειάδα ερμηνευτών και στιχουργών, μεταξύ των οποίων οι Αργύρης Βεργόπουλος, Άκος Δασκαλόπουλος, Τάσος Μωραΐτης, Γιώργος Ζωγράφος, Νίκος Καλλίτσης, Νότης Μαυρουδής, Γιάννης Σπανός, Μάνος Λοΐζος, Νίκος Ξυλούρης, Καίτη Χωματά, Πόπη Αστεριάδη, Μιχάλης Βιολάρης, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Σωτηρία Μπέλλου, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Πουλόπουλος, Νίκος Εμ. Ανδρουλάκης Μαρία Δουράκη, ενώ δούλεψε μαζί με τους Λευτέρη Παπαδόπουλο, Γιώργο Αρμένη, τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και μελοποίησε στίχους του Οδυσσέα Ελύτη (1972, “Θαλασσινό Τριφύλλι”). Το 2015 επέστρεψε στο προσκήνιο με νέες δημιουργίες.
Μερικά από τα σπουδαία τραγούδια που έγραψε είναι: Ο μικρός στρατιώτης, Ο Αύγουστος, Όσα δε βάνει ο λογισμός, Το δελφινοκόριτσο, Το θαλασσινό τριφύλλι, Κορίτσι με τα παντελόνια, Τα τζιτζίκια, Γειτονάκι μου, Κι εσύ δε μου μιλάς, Ρώτησέ με Μαργαρίτα.
