Όνομα: Ανδρέας Σιταράς
Ιδιότητα: Ιδιωτικός υπάλληλος, δρομέας αγώνων βουνού, συνοδός βουνού
Τόπος καταγωγής: Καρπενήσι
Τόπος διαμονής: Καρπενήσι
ΕΠ. Κ. Σιταρά, είστε ένας από τους νέους που παραμείνατε στο Καρπενήσι. Παρόλ’ αυτά είστε ένα ‘ανήσυχο’ πνεύμα και έχετε βρεθεί σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα, αποκομίζοντας πολλαπλές γνώσεις και εμπειρίες. Θα μπορούσατε να κάνετε μια δουλειά που θα απαιτούσε χρόνια υπερεξειδίκευση;
ΑΣ. Ναι, η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να μαθαίνω συνέχεια καινούργια πράγματα και να εξερευνώ νέα μέρη κι, αν αυτό γίνεται μέσα από το εργασιακό μου περιβάλλον, είναι ακόμα καλύτερα. Έχω κάνει αρκετές δουλειές, καθώς δούλευα από μικρή ηλικία, πρώτα με τον πατέρα μου στο ξυλουργείο μετά σε συνεργείο αυτοκίνητων, κατόπιν ομαδάρχης σε κατασκηνώσεις, έπειτα σε φινλανδικά ξύλινα σπίτια, καθώς και ξεναγός σε καΐκι στην Νάξο που ήταν και το highlight μέχρι τώρα. Τώρα δουλεύω σε κουφώματα αλουμινίου και παράλληλα κάνω και δραστηριότητες στη φύση. Πιστεύω είναι καλό και πρέπει να δοκιμάζουμε καινούργια επαγγέλματα ή χόμπι. Αυτός είναι ένας τρόπος να βγαίνει κανείς από τη ρουτίνα του, να ξυπνάει και να μην κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ένα πράγμα, εκτός κι αν κάνει το επάγγελμα των ονείρων του, που είναι και αυτό ένας στόχος. Οπότε, δύσκολα θα μπορούσα να κάνω μια εργασία με χρόνια υπερεξειδίκευση, εκτός αν έχει πολλά παρακλάδια και αποκτώ συνεχώς καινούργιες εμπειρίες.
ΕΠ. Παράλληλα με το επάγγελμά σας, ασχολείστε ενεργά με τον αθλητισμό. Τι ακριβώς κάνατε και σε ποια χρονική φάση έγινε τρόπος ζωής;
ΑΣ. Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τον αθλητισμό, από το γυμνάσιο πήγα στο αθλητικό τμήμα στο άθλημα του ποδοσφαίρου, μετά με το kick boxing και τώρα με τα αθλήματα στο βουνό και την φύση, ορεινό τρέξιμο, ορειβατικό σκι και αναρρίχηση. Πάντα ήμουν κοντά στο βουνό από μικρή ηλικία με τον παππού μου που ήταν κτηνοτρόφος στην Καλιακούδα, εκεί έμαθα να περπατάω στα βουνά και να κάνω ποδήλατο. Έτσι, τα τελευταία 7 χρόνια ασχολούμαι αρκετά με αθλήματα βουνού. Ειδικά μετά τον αγώνα που έγινε στην Καλιακούδα το 2017, μπήκα στο ορεινό τρέξιμο περισσότερο και από τότε συμμετέχω σε αρκετούς αγώνες ανά την Ελλάδα και σύντομα και στο εξωτερικό. Τότε ξεκίνησα και το ορειβατικό σκι, για να μπορώ να προπονούμαι τους χειμερινούς μήνες στο βουνό. Η αναρρίχηση ήρθε λίγο αργότερα, όταν ξεκίνησα να παρακολουθώ το ΙΕΚ Σύνοδος Βουνού. Εκεί συνειδητοποίησα πόσο μου άρεσε η φιλοσοφία του αθλήματος, κι έτσι σιγά-σιγά άρχισα να ψάχνομαι περισσότερο.
ΕΠ. Τρέξιμο, ορειβατικό σκι, αναρρίχηση. Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε σε καθένα απ’ αυτά τα αθλήματα και γιατί;
ΑΣ. Όλα αυτά τα αθλήματα έχουν κοινό το βουνό και την φύση κι έτσι συνδέονται μεταξύ τους. Για παράδειγμα, το ορειβατικό σκι έχει τεχνικές που χρησιμοποιούμε και στην αναρρίχηση με τα σχοινιά, κόμπους κ.λπ. Το τρέξιμο σε κρατάει σε καλή φυσική κατάσταση, για να κάνεις τα παραπάνω.
Οι στιγμές που ξεχωρίζω στο ορεινό τρέξιμο είναι, όταν πηγαίνω σε ένα εντελώς άγνωστο μέρος και τρέχω σε μια κορυφογραμμή ή κάνω τον γύρο ενός νησιού σε λίγες ώρες, ενώ με κάποιον άλλον τρόπο θα χρειαζόταν μέρες.
Στο ορειβατικό σκι, μου αρέσει η ελευθερία του να πηγαίνω στο απάτητο χιόνι, σε πλαγιές άγριες, μακριά από χιονοδρομικά κέντρα, και να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και καταστάσεις. Βέβαια, είναι ένα άθλημα που χρειάζεται πολλές γνώσεις και εμπειρία σε σχέση με το τρέξιμο.
Στην αναρρίχηση αυτό που μου αρέσει είναι το να γίνομαι ένα με τον βράχο, καθώς σκαρφαλώνω. Νιώθω σα να γίνομαι ένα με τη γη.
ΕΠ. Σκοπεύτετε να λάβετε μέρος σε αγώνες ορειβατικού σκι στην Κρήτη και ορεινού τρεξίματος στην Αμοργό. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό.
ΑΣ. Η επόμενη εξόρμηση είναι στην Κρήτη στο βουνό του Ψηλορείτη και το Piera Creta, ένας αγώνας ορειβατικού σκι που γίνεται κάθε δύο χρόνια. Είναι η πρώτη φορά που θα συμμετάσχω σε τέτοιον αγώνα. Δεν ξέρω πώς θα πάει, καθώς η φετινή χρονιά δεν είναι και η καλύτερη για σκι, καθώς υπάρχει έλλειψη χιονιού στα βουνά και εξαιτίας αυτού δεν έχει γίνει και η κατάλληλη προετοιμασία.
Με την Αμοργό έχω μια αδυναμία, είναι το αγαπημένο μου νησί. Στον αγώνα Amorgos Trail Challenge έχω πάει 4 φορές. Για μένα είναι γιορτή εκτός από αγώνας. Εκεί βρίσκω φίλους που τρέχουμε μαζί αυτήν την μαγική διαδρομή και μετά χορεύουμε όλοι μαζί σε νησιώτικο γλέντι, είναι μια εμπειρία που, είτε τρέχεις είτε όχι, πρέπει να την ζήσεις. Το ίδιο λένε και για το Piera Creta, γι’ αυτό ανυπομονώ να πάω και εκεί.
ΕΠ. Τι αποκομίζει κάποιος από την συμμετοχή του σε έναν αγώνα βουνού;
ΑΣ. Σίγουρα με τους αγώνες γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, καθώς πιέζεις αρκετά το σώμα και το μυαλό. Ιδιαίτερα στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων που χρειάζεται να είσαι ώρες μόνος στην φύση, οπότε εκεί δοκιμάζεσαι αρκετά νοητικά, μερικές φορές περισσότερο απ’ ό,τι σωματικά. Η εναρμόνιση με το περιβάλλον είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία για ‘μένα.
ΕΠ. Πώς σχεδιάζετε το μέλλον και τους επόμενους στόχους σας;
ΑΣ. Γενικά πιστεύω στη ζωή μας πρέπει να πειραματιζόμαστε αρκετά, για να αποκτούμε γνώσεις κι εμπειρίες που θα διατηρούν το πνεύμα και το σώμα μας σε εγρήγορση. Ακόμα και σε επαγγελματικό επίπεδο, πρέπει να πειραματιζόμαστε, αν και αυτό δεν είναι πάντα εφικτό αλλά ούτε και ακατόρθωτο. Σε αυτό το πλαίσιο, ανάμεσα στα επόμενα σχέδιά μου, είναι να λάβω την πιστοποίηση ‘συνοδός βουνού’ και να ανοίξω μέσα στην άνοιξη σχολή αναρρίχησης. Αγωνιστικά θα ήθελα να πραγματοποιήσω τον πρώτο μου αγώνα υπεραπόστασης. Αυτό μάλλον θα γίνει το καλοκαίρι στο Ζαγόρι και θα είναι 60 χιλιόμετρα. Ασφαλώς θα επιθυμούσα και κάποια ταξίδια στο εξωτερικό, τα οποία θα συνδυαστούν με αρκετές δραστηριότητες.
