Το βόδι, το αρνάκι την κατσίκα
Σε μια σπηλιά στη Βηθλεέμ τα βρήκα
Τα έψαχνα νωρίς μες στo λιβάδι
Τα βρήκα μόλις ήρθε το σκοτάδι
Τα σπρώχνω να τα πάω για να φάνε
Μα εκείνα από κει δεν το κουνάνε
Και ξάφνου ακούω βήμα στο χαλίκι
Και τρέχω να κρυφτώ σαν το ποντίκι
Χωμένος κάπου πίσω στη γωνία
Nα μπαίνει μέσα βλέπω η Παναγία
Και πίσω ο Ιωσήφ με φαναράκι
Να σέρνει ένα μικρό γαϊδουράκι
Της στρώνει μια κουβέρτα και ξαπλώνει
Μα ξάφνου μία λάμψη με τυφλώνει
Σε λίγο όταν έρχεται το φως μου
Το θαύμα ξετυλίγεται εμπρός μου
Άγγελοι στα λευκά να τραγουδάνε
Και Μάγοι ξακουστοί να προσκυνάνε
Τα ζώα μου σκυμμένα ν’ ανασαίνουν
Και το μικρό Χριστό μας να ζεσταίνουν
Σηκώνομαι και τ’ άχυρα τινάζω
Φοβάμαι όμως κάτω δεν το βάζω
Ισιώνω με τα χέρια τα μαλλιά μου
Και πάω και προσκυνώ το βασιλιά μου
(Απόστολος Ρίζος – Ο Βοσκός 2019
Μουσική – Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής)
Σε ανάμνηση της φάτνης στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός, κατασκευάζεται κατά την περίοδο των Χριστουγέννων ομοίωμα της φάτνης της Γεννήσεως με τα κύρια πρόσωπα των σχετικών ευαγγελικών περικοπών δηλαδή της Παναγίας, του Χριστού, του Ιωσήφ, των τριών Μάγων, των τριών βοσκών, αγγέλων καθώς και κάποιων ζώων. Στην Ιταλία δημιουργήθηκε η πρώτη φάτνη του κόσμου το 1224. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης αναπαράστησε για πρώτη φορά τη γέννηση του θεανθρώπου χρησιμοποιώντας αληθινά ζώα, άχυρο και μορφές σκαλισμένες σε ξύλο.
Το μυστήριο της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, ο Ευαγγελιστής Λουκάς τοποθετεί σ’ ένα ποιμενικό σκηνικό, περιγράφοντάς την ουράνια όραση των βοσκών της περιοχής, που τους μετέτρεψε σε πρώτους κήρυκες της ενανθρώπισης (Λκ. 2:13-20). Το σκηνικό του Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο είναι συνθετότερο, αφού αναφέρει ότι αμέσως μετά τη γέννηση, «μάγοι από ανατολών» επισκέφθηκαν την Ιερουσαλήμ, εκφράζοντας την επιθυμία να προσκυνήσουν τον αρτιγέννητο βασιλιά (Μτ. 2:1-2). Το γεγονός ότι σοφοί άνδρες από την Ανατολή (πιθανότατα Πέρσες ιερείς του ζωροαστρισμού) υπεβλήθησαν στον κόπο ενός μακρινού ταξιδιού προκειμένου να προσκυνήσουν ένα ταπεινό «παιδίον» (Μτ. 2:11), χαρίζοντάς του, μάλιστα, πολύτιμα δώρα, είναι από μόνο του εντυπωσιακό και αναδεικνύει τη σπουδαιότητα της γέννησης.
Ο Ιησούς παρουσιάζεται ήδη από την παιδική του ηλικία ως βασιλιάς, ιερέας και προφήτης (τριπλός συμβολισμός των δώρων των Μάγων)· αυτό έρχεται σε ευθεία αντίφαση με τη γενική εικόνα που είχαν για τον Ιησού, ως υιό του ξυλουργού Ιωσήφ, οι σύγχρονοί του. Ισχύει κι εδώ ό,τι και στην περίπτωση της υποδοχής του Ιησού στο Ναό από τον Συμεών, την ημέρα της περιτομής· ο δίκαιος και ευλαβής γέροντας «βλέπει» στο πρόσωπο του βρέφους εκείνο που δεν είναι σε θέση να δει ο πολύς κόσμος: τη θεία αποστολή του (Λκ. 2:25-35).
Η φύση του αστέρα που οδήγησε τους Μάγους απασχόλησε όχι μονάχα τη θεολογία, αλλά και την αστρονομία. Κατά καιρούς οι επιστήμονες έχουν δώσει διάφορες ερμηνείες: ότι επρόκειτο για σύνοδο πλανητών, για υπερκαινοφανή αστέρα, για κομήτη, ακόμη και για μετεωρίτη.
Πολλοί νεότεροι μελετητές εκφράζουν την άποψη ότι το σκηνικό της Γεννήσεως είναι δημιούργημα της φαντασίας των Ευαγγελιστών και κυρίως του Ματθαίου.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι πραγματικά ισχύει και δεν ξέρω αν έχει και κάποιο νόημα μια τέτοια ανακάλυψη στην ουσία του γεγονότος. Γιατί όπως και να έγινε, ο Χριστός γεννήθηκε κι εγώ σαν τον μικρό βοσκό… Φοβάμαι όμως κάτω δεν το βάζω. Ισιώνω με τα χέρια τα μαλλιά μου. Και πάω και προσκυνώ το βασιλιά μου… με ταπεινότητα, ευγνωμοσύνη και αγάπη.