Η κίνηση ‘Φωνή των Αγράφων’ για τα ίσα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες
- Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης για όλα τα παιδιά
Την τεράστια έλλειψη δομών για τα Άτομα με ειδικές ανάγκες στο Δήμο Αγράφων φέρνει στο φως το ρεπορτάζ του Ευρυτανικού Παλμού. Ο αριθμός των παιδιών αλλά και μεγαλυτέρων με ειδικές ανάγκες σε ολόκληρο το δήμο ξεπερνά τους πενήντα και αποδεικνύει πόσο πίσω στα ίσα δικαιώματα και τις ίσες ευκαιρίες βρίσκεται ο τόπος μας. Οι περιπτώσεις που αυτά τα παιδιά βγαίνουν από το σπίτι είναι λίγες και ελάχιστες όσων πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο στο Καρπενήσι, κυρίως λόγω απόστασης αλλά και νοοτροπίας. Η κρατική φροντίδα αρκείται σε ένα μικρό επίδομα εάν κάνουν την αίτηση οι γονείς, αλλιώς είναι αόρατα για την κοινωνία όπου ζουν παρόλη την τεράστια ανάγκη και θέληση που έχουν να κοινωνικοποιηθούν και να πάνε σε σχολείο ή κάποιο κέντρο δημιουργικής απασχόλησης. Ας μην ξεχνάμε και τις τραγικές περιπτώσεις παιδιών με ειδικές ανάγκες που κακοποιούνται ακόμη και από τους γονείς τους και κανένα κρατικό πλαίσιο, καμία δομή δεν ερεύνησε και δεν έκανε ελέγχους για αυτά τα παιδιά, με πρόσφατο παράδειγμα καταδικασμένου σε φυλάκιση πατέρα για την κακοποίηση της κόρης του σε χωριό των Αγράφων.
Αυτά τα παιδιά αξίζουν και πρέπει να έχουν όλη τη φροντίδα της πολιτείας και της κοινωνίας.
Η “Φωνή των Αγράφων”: Νέοι άνθρωποι που επενδύουν στο μέλλον του τόπου τους
Πριν από έναν χρόνο, η Σταυρούλα Καρδαμπίκη πήρε τη γενναία απόφαση να εγκαταλείψει την αγχωτική ζωή της Αθήνας και να μετακομίσει στα Άγραφα. Από τον κόσμο των μικροβιολογικών εργαστηρίων, βρέθηκε να κρατάει τσιμπίδα και ψησταριά, γυρίζοντας όλη την Ευρυτανία με την καντίνα της.
Όμως, η ιστορία της δεν σταματά εδώ. Η Σταυρούλα είναι από τα βασικά μέλη της “Φωνής των Αγράφων”, μιας πρωτοβουλίας νέων ανθρώπων που επιδιώκουν να ακουστούν τα προβλήματα των κατοίκων της περιοχής, αλλά και να δοθεί μια νέα πνοή στον τόπο τους. Το όραμα αυτής της ομάδας είναι ξεκάθαρο: ένα καλύτερο μέλλον για τα Άγραφα, ένα μέλλον όπου οι νέοι θα έχουν λόγο να μείνουν, να δημιουργήσουν και να προοδεύσουν στο τόπο που γεννήθηκαν “οι παππούδες και οι γονείς μας, οι ρίζες μας”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν. Το παράδειγμα της Σταυρούλας έχουν ακολουθήσει κι άλλοι. Η Όλγα και η οικογένειά της μετακόμισαν πριν από έναν χρόνο στα Άγραφα, παρά τις δυσκολίες. “Ήταν μεγάλη η επιθυμία μας, το θέλαμε τόσο πολύ που ξεπεράσαμε τα άγχη και τους φόβους”, δηλώνει. Αν και ακόμη παλεύουν να ορθοποδήσουν, δεν έχουν μετανιώσει ούτε στιγμή. Η “Φωνή των Αγράφων” δεν είναι απλώς μια φωνή διαμαρτυρίας. Είναι η έκφραση μιας γενιάς που δεν θέλει να αφήσει τον τόπο της να ερημώσει. “Εμείς είμαστε η φωτεινή νότα του Δήμου Αγράφων”, λέει η Όλγα. “Είμαστε αυτοί που επενδύσαμε εδώ τον χρόνο μας, τον ιδρώτα μας, τις γνώσεις μας”.
“Δεν ζητάμε θαύματα. Θέλουμε μόνο τη στήριξη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε”
Η “Φωνή των Αγράφων” δεν είναι απλώς μια ομάδα που εκφράζει τα παράπονα των κατοίκων για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στα ξεχασμένα από την Πολιτεία χωριά της Ευρυτανίας. Είναι μια κίνηση που έχει όραμα και προτάσεις. Ένα από τα βασικά αιτήματα είναι η δημιουργία ενός κέντρου δημιουργικής απασχόλησης για όλα τα παιδιά, είτε έχουν ιδιαιτερότητες είτε όχι. Ο Χρήστος, ο αδερφός της Σταυρούλας, ένα ιδιαίτερο παιδί είναι μια από αυτές τις φωνές του Δήμου Αγράφων, που εκφράζουν την επιθυμία για ένα σχολείο διαφορετικό στα Άγραφα. Ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης, ένα μέρος όπου θα μπορούν παιδιά είτε έχουν ιδιαιτερότητες είτε όχι να ασχολούνται με τη μουσική και τη ζωγραφική. Η ανάγκη για στήριξη είναι μεγάλη, όχι μόνο από τον Δήμο Αγράφων, αλλά και από οποιονδήποτε πιστεύει σε αυτή την προσπάθεια. Όπως λέει η Σταυρούλα, “Δεν ζητάμε θαύματα. Θέλουμε μόνο τη στήριξη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε”.
«Χρήστο, τι είναι αυτό που θα ήθελες να γίνει; Ένα σχολείο το οποίο θα μπορείς να πηγαίνεις κι εσύ και να κάνεις μουσική, ζωγραφική. Αυτό θέλω. Αυτό. Ο Χρήστος ελπίζει σε αυτό το πράγμα, όπως ελπίζουν και άλλα παιδιά. Πιστεύουμε σε αυτό, ε. Ναι. Απλά θέλουμε τη στήριξη. Θέλουμε τη στήριξη όχι μόνο από τον Δήμο Αγράφων, θέλουμε τη στήριξη και από ανθρώπους που μας ακούν αυτήν τη στιγμή και πιστεύουν σε αυτό» είπαν ο Χρήστος και η Σταυρούλα στην εκπομπή του ΣΚΑΪ ‘Όπου υπάρχει Ελλάδα’ που επισκέφθηκε την περιοχή την προηγούμενη εβδομάδα.
Στον Δήμο Αγράφων υπάρχουν 50 με 60 παιδιά με ιδιαιτερότητες
Ο Ευρυτανικός Παλμός μίλησε με τη Σταυρούλα Καρδαμπίκη και τον αδερφό της Χρήστο, ο οποίος γεννήθηκε με σύνδρομο Down, ζει μόνιμα στη Γρανίτσα του Δήμου Αγράφων μαζί με τη μητέρα τους και έχει μία και μοναδική λαχτάρα, να πάει σε σχολείο όπως τονίζει με κάθε τρόπο.
«Στόχος με τη «Φωνή των Αγράφων» είναι η ελευθερία του λόγου, του κάθε πολίτη που ζει στα Άγραφα. Η αντιμετώπιση, η διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων, ευκαιρίες προοπτικές εξέλιξης, λαμβάνοντας υπόψιν τους ανθρώπους – συμπολίτες μας με ιδιαιτερότητες ΑΜΕΑ που ζουν στα Άγραφα.
Ο αδερφός μου ο Χρήστος γεννήθηκε με σύνδρομο Down και μεγάλωσε στο χωριό Γρανίτσα Ευρυτανίας. Δυστυχώς το πιο κοντινό σχολείο για τον αδερφό μου είναι στο Καρπενήσι και παρόλες τις αντιξοότητες (Καιρικά φαινόμενα, οδικό δίκτυο, μεγάλες αποστάσεις καθώς για να πάει και να επιστρέψει ξανά στο σπίτι του χρειαζόταν 4 ώρες ημερησίως).
Όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν στιγμή.
Ως μαχητής της ζωής όλα αυτά τα εμπόδια τα ξεπέρασε γιατί στο σχολείο (ΕΕΕΕΚ Καρπενησίου) περνούσε ευχάριστα τον χρόνο του, δημιούργησε φιλίες, απασχολούνταν με κηπουρική, μαγειρική, ζαχαροπλαστική, μουσική και με διάφορες δραστηριότητες που είχε το σχολείο. Κυρίως βοηθήθηκε στην ανάπτυξη του λόγου και στην κοινωνικοποίηση.
Σχολείο πήγε 8 χρόνια. Καθώς τελείωσε το σχολείο, πέρασαν 5 χρόνια και τώρα μένει στην Γρανίτσα και μένει στο σπίτι με τους γονείς μας.
Υπήρχε δυνατότητα, τελειώνοντας το σχολείο να δραστηριοποιηθούν τα παιδιά ΑΜΕΑ σε Κέντρο Απασχόλησης στο Καρπενήσι και να διαμένουν σε εστία. Όμως για το καλό, αυτόν των παιδιών καλό είναι να επιστρέφουν στην καθημερινότητα τους, στο σπίτι τους με τους οικείους ανθρώπους τους και οικείο περιβάλλον. Και όχι να διαμένουν στην εστία για την καλή τους ψυχολογική τους και ψυχική τους κατάσταση.
Στον Δήμο Αγράφων υπάρχουν 50 με 60 παιδιά με ιδιαιτερότητες. Θεωρώ ότι είναι τεράστιο το νούμερο που πολλοί δεν το γνωρίζουν.
Ο Χρήστος και εγώ ζητάμε να γίνει στον Δήμο Αγράφων, ένα Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ( ΚΔΑΠ) με παιδιά με ιδιαιτερότητες και με παιδιά που δεν έχουν ιδιαιτερότητες. Ζητάμε από το Δήμο Αγράφων, από την Περιφέρεια και από την Πολιτεία να βοηθήσουν να ανοίξει αυτό το κέντρο στα Άγραφα γιατί θα είναι μία λύση για όλα τα παιδιά στον Δήμο μας.
Μπορεί και κάποιος με ιδιωτική πρωτοβουλία να το κάνει. Θέλουμε και ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο μας.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε και εγώ και ο αδερφός, την εφημερίδα Ευρυτανικό Παλμό για το κάλεσμα που μας έκανε και για την προσπάθεια μας.
Αναζητείται χρηματοδότηση για Ειδικό σχολείο στο Λιθοχώρι
Σε ερώτηση του Ευρυτανικού Παλμού σχετικά με το γεγονός πως δεν υπάρχει Ειδικό Σχολείο για τα Άτομα με Αναπηρία στα Άγραφα ο Δήμαρχος Αγράφων, Αλέξης Καρδαμπίκης, απαντά:
«Για αυτό το σκοπό έχει συσταθεί σύλλογος, αναζητούμε τους ωφελούμενους, δηλαδή τα παιδιά που επιθυμούν να συμμετέχουν, και φυσικά χρηματοδότηση. Χώρος έχει βρεθεί, ένα ωραίο πέτρινο κτίριο στο Λιθοχώρι, που αξίζει τον κόπο. Υπάρχει επίσης και μια χορηγία ενός συλλόγου από την Άρτα, ένα μικρό βανάκι για την μεταφορά των παιδιών, το οποίο αυτή την στιγμή βρίσκεται στο Λιθοχώρι.
Και σε επερώτηση αν έχει βρεθεί κάποιο συμβατό πρόγραμμα χρηματοδότησης για τον σκοπό αυτό συμπληρώνει: «Δεν έχει βρεθεί, το αναζητούμε. Παλεύουμε για αυτό καθημερινά και φυσικά χρειάζεται να πείσουμε και τα παιδιά, γιατί είναι μια κοινή προσπάθεια».
Στα πλαίσια του ρεπορτάζ ο Ευρυτανικός Παλμός επικοινώνησε με την κα Παναγιώτα Ράπτη, του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής Δήμου Καρπενησίου, υποβάλλοντας της το εξής ερώτημα:
«Κάποια παιδιά με Αναπηρία πηγαίνουν σε Ειδικό Σχολείο στο Καρπενήσι, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχα στα Άγραφα. Ωστόσο τι γίνεται με τα υπόλοιπα που δεν πηγαίνουν; Υπάρχει κάποιος έλεγχος από την υπηρεσία σας;» και η ίδια απαντά ως εξής:
«Αν υπάρχει κάποια αναφορά σε σχέση με οποιαδήποτε οικογένεια, όχι μόνο ΑΜΕΑ, μπορεί να επιληφθεί η Εισαγγελία και μέσω της Εισαγγελίας και η δική μας υπηρεσία. Ωστόσο, αν περιέλθει κάτι στην αντίληψή μας, σε έναν έλεγχο, εμείς σαν υπάλληλοι εννοείται αυτεπάγγελτα θα ενεργήσουμε.»
Στην ερώτηση αν γίνονται συχνά τέτοιοι έλεγχοι, η κα Ράπτη απάντησε:
«Συστηματικά όχι, δεν υπάρχει κάποια συστηματική ρητή οδηγία να ελέγχονται οι ανάπηροι. Τώρα αν αντιληφθεί κάποιος συνάδελφος, οπουδήποτε στην Τοπική Κοινότητα ότι μπορεί να υπάρχει θέμα – γιατί κατά καιρούς έχουν ανακύψει θέματα και επαναλαμβάνω αυτά δεν αφορούν μόνο τα άτομα με αναπηρία αλλά μπορεί να αφορούν παιδιά, ηλικιωμένους ή οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα – τότε επιλαμβάνεται είτε αυτεπάγγελτα η υπηρεσία να το διαπιστώσει από μονή της είτε μετά από Εισαγγελική έρευνα. Τον ακριβή αριθμό μπορείτε να τον πάρετε μετά από αίτημα στον ΟΠΕΚΑ, δεν τον γνωρίζουμε ούτε εμείς ούτε τα Κέντρα Κοινότητας».
