Αλήθεια τι να πρωτοπεί κανένας για τα σκαπτικά εργαλεία και τους χρήστες αυτών τους ηρωικούς σκαφτιάδες, που υπήρξαν οι πρωτοπόροι της γεωργικής επανάστασης. Τα σκαπτικά εργαλεία ήταν αυτά που έσπαζαν τα κόκαλα των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα και αυτά που τους έθρεφαν. Ο άνθρωπος ξεχώρισε από τα ζώα και επιβλήθηκε σ΄ αυτά, με την γκλίτσα και το τσαπί στο χέρι.
Τα σκαπτικά εργαλεία είναι συνομήλικα με το γεωργικό μας πολιτισμό. Δηλαδή η ηλικία τους είναι 10.000 χρόνια. Είναι από τα πρώτα εργαλεία που επινόησε ο άνθρωπος.
Φαντάζομαι το πρώτο σκαπτικό να είναι ένα μυτερό ξύλο με το οποίο ανέσκαπταν τη γη και την έσπερναν. Στη συνέχεια τούτο το ξύλο έγινε λίθινο τσαπί, μετά χάλκινο και τέλος σιδερένιο, που έχει ηλικία γύρω στα 3.000 χρόνια. Ο άνθρωπος με τα σκαπτικά μπόρεσε να παράγει την τροφή του και παράλληλα να προκύπτει πλεόνασμα ώστε να τρώνε οι διανοούμενοι, οι ερευνητές και γενικά όλοι οι ασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα παραγωγής αλλά και να… χορταίνουν οι αχόρταγοι αφεντάδες.
Ο κύκλος της γεωργίας διαχωρίζεται σε δυο τομείς: πρώτον την κατασκευή των χωραφιών και δεύτερον την καλλιέργεια αυτών. Οι εργασίες της κατασκευής των χωραφιών ήταν ανάλογες με το έδαφος της παρθένας γης που έπρεπε οι γεωργοί να καλλιεργήσουν. Έτσι είχαμε εργασίες τυπικών χωματουργικών εργασιών, εργασίες ημιβραχωδών εκσκαφών και τέλος κανονικούς εκβραχισμούς. Επίσης και οι εργασίες καλλιέργειας των χωραφιών είχαν κι αυτές τις ιδιαιτερότητές τους και τις ποικιλομορφίες τους, με τα ειδικά προς τούτο εργαλεία.
Ο ΣΚΑΦΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ
Τα σκαπτικά εργαλεία ήταν τα όπλα που γκρέμισαν τoν πρωτόγονo «κομμουνισμό» και έφεραν τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες δηλαδή τη δουλοκτητική, τη τσιφλικάδικη και εσχάτως την καπιταλιστική, με τις οποίες από τη μια ψιλοχορτάσαμε ψωμί κι από την άλλη, για δέκα χιλιάδες χρόνια, μας αργάζουν το τομάρι.
Πρωταγωνιστής σ΄ αυτήν την μεγαλειώδη επανάσταση ήταν ο… μεγαλειότατος σκαφτιάς, που δεν έχασε την πρωτοκαθεδρία του καθ΄ όλην την περίοδο του γεωργικού πολιτισμού, μόνο που γι΄ αυτόν δεν γράφτηκαν ούτε έπη, ούτε συναξάρια. Ήταν πάντα ο τελευταίος του πάτου στην κοινωνικοταξική πυραμίδα και ποτέ δεν του δόθηκε πολύφερνη ή εξωτικής ομορφιάς νύφη και ποτέ του δεν έγινε άρχοντας και κοτζάμπασης. Ποτέ του δεν πλούτησε, γιατί ως γνωστόν τα χρήματα δε βγαίνουν με την πλάτη. Μέχρι και οι κομμουνιστικές επαναστάσεις τον είχαν βοηθητικό και δεν τον τίμησαν με το φωτοστέφανο της πρωτοπορίας στην επανάσταση.
Η σκαπτική ήταν μια επαχθής εργασία, την οποία πάντα απεχθανόμουν, γι΄ αυτό σε μια σχολική εκδρομή ερωτεύτηκα να τρακτέρ, όταν το είδα να οργώνει το φθιωτικό κάμπο κι ο έρωτάς μου για τα σκαπτικά μηχανήματα εμεγαλύνθη με μια θηριώδη σοβιετική μπουλντόζα μπελαρούς, που όργωνε τις πλαγιές της Σαράνταινας και ντούχνιαζε με καπνό όλους τους λόγγους της νότιας Ευρυτανίας!
