‘‘Εάν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο (9.000.000.000) σπρώχνονταν δίπλα-δίπλα, δηλαδή 4 άνθρωποι σε 1 m2, όλη η ανθρωπότητα θα χωρούσε στην επιφάνεια του μεγέθους της χερσονήσου της Ίστριας (2.820 000 000 m2).
Εάν σε κάθε ζωντανό άτομο στον κόσμο (9.000.000.000) δίνονταν μια έκταση περίπου 1.000 m2, εάν καλλιεργούσε ο ίδιος τροφή, όλη η ανθρωπότητα θα χωρούσε στην επιφάνεια ίση με τη Βραζιλία (8.456.510.000.000 m2). Εάν κάθε τετραμελής οικογένεια (9.000.000.000) είχε έκταση περίπου 700 m2 για να καλλιεργήσει τη δική της τροφή, όλη η ανθρωπότητα θα χωρούσε στην επιφάνεια ίση με το Ιράν (1648.000.000 m2).
Το 2019 υπολογίστηκε ότι περίπου 7,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν στον κόσμο. Σχεδόν όλες οι απαραίτητες ποσότητες λαχανικών για μια τετραμελή οικογένεια μπορούν να παραχθούν περίπου σε 200 m2 κήπου. Είναι γνωστό ότι το καλλιεργήσιμο έδαφος καλύπτει έκταση περίπου 31.000.000.000 m2. Πολλά λαχανικά θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν σε αυτή την περιοχή, τα οποία θα τάιζαν 155 δισεκατομμύρια ανθρώπους!
Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ! Υπάρχει αρκετός χώρος για τα πάντα εκτός από την απληστία.’’
Αυτοί είναι οι αριθμοί που δίνει μια ανάρτηση στο διαδίκτυο και ακόμα και στην περίπτωση που είναι δεν είναι ακριβείς, αλλά στο περίπου, ότι το πρόβλημα δεν είναι ο πλανήτης μας, το πρόβλημα δεν είναι η αλλαγή του περιβάλλοντός μας, το πρόβλημα δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, το πρόβλημα δεν είναι η μετακίνηση πληθυσμών που γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, το πρόβλημα δεν είναι η μοίρα μας. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, τα ανθρώπινα πλάσματα.
Ακόμα και να υπάρχει ένα παγκόσμιο σχέδιο αστικοποίησης όλου του πληθυσμού, ακόμα και να μας ψεκάζουν, ακόμα και η αποσύνδεση από την γη και την φυσική, βιώσιμη ζωή του παρελθόντος, να είναι αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδιασμού, εμείς οι άνθρωποι έχουμε χάσει την σύνδεση με τις ψυχές μας.
Αφού γνωρίζουμε τους αριθμούς, πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουμε τις ζωές μας ή έστω ένα κομμάτι αυτών; Πόσοι από μας είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν 200 m2 τετραγωνικά από την εγκαταλειμμένη πατρογονική γη τους, σε ανθρώπους που δεν έχουν τροφή για να ζήσουν; Που πεθαίνουν αυτή την στιγμή που μιλάμε, αλλά έχουν άλλο χρώμα από το δικό μας; Πόσοι από μας θα φυτέψουν στις ταράτσες και στις γλάστρες των βεραντών τους, δυο φυτά που θα βγάλουν καρπούς και τροφή; Πόσοι από μας σ’ αυτή την χώρα θα επιλέγαμε να παραχωρήσουμε το δασωμένο χωράφι του παππού στο χωριό σε μια οικογένεια από την Παλαιστίνη, από το να μας το πάρει το ταμείο των δανειστών με νόμιμο τρόπο; Πόσα m2 χρειάζονται για την ανθρώπινη ψυχή;