Ρίσκαρε και του βγήκαν οι πρόωρες εκλογές του Ερντογάν. Ήταν αναμενόμενη η επανεκλογή του, αν και ριψοκίνδυνοι δημοσκόποι τον ήθελαν, να βγαίνει από την δεύτερη Κυριακή. Με ποσοστό 52,50% σάρωσε στις περισσότερες περιφέρειες, πλην τα παράλια που ψήφισαν αντιπολιτευόμενους υποψήφιους κα το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, που όπως αναμενόταν ψήφισαν το φιλοκουρδικό HDP. Η νίκη του τούρκου Προέδρου στη θέση “υπερπροέδρου” δεν αλλάζει τις ισορροπίες στην περιοχή. Ο Ερντογάν έχει λιγότερο άγχος πλέον για τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας, αφού δεν απειλείται η απόλυτη εξουσία του, ο ίδιος και η οικογένειά του. Στην επινίκια ομιλία του αναφερόμενος σε ένα από τα πιο καυτά ζητήματα της χώρας αυτή την στιγμή στην οικονομία, είπε πως έχει στόχο να δημιουργήσει πλούτο για το λαό και να τον διαμοιράσει δίκαια. Καταφέρθηκε εναντίον των πραξικοπηματιών, λέγοντας πως θα τους κυνηγήσει “χωρίς ανάσα”. Οι αντίπαλοί του παραδέχτηκαν την νίκη Ερντογάν, αν και κυκλοφόρησαν φήμες για περιπτώσεις νοθείας. Ο ανθυποψήφιος του Λαϊκού Ρεπουμλικανικού κόμματος, Μουχερίμ Ιντζέ τερμάτισε δεύτερος με ποσοστό 30,50% και δεν φάνηκε ικανός να μειώσει τα ποσοστά του “Σουλτάνου της Άγκυρας” και να τον σύρει σε β’ γύρο. Η επονομαζόμενη “Λύκαινα”, Μεράλ Ακσενέρ του Καλού κόμματος πήρε 7,1% αν και δημοσκοπικά την έφερναν να εισπράττει διψήφιο νούμερο. Συγκεκριμένα ο Ερντογάν της έδωσε ύπουλο χτύπημα, αφού την άφησε στην άκρη, δείχνοντας να μην την υπολογίζει και έβλεπε ως μόνο αντίπαλό του τον Ιντζέ. Ο συνιδρυτής του κόμματος Δημοκρατίας των Λαών, Σελαχτίν Ντεμιρτάς, παρ’ ότι στη φυλακή συγκεντρώνει το 8,2 % των ψήφων.
Ως αναφορά τις βουλευτικές εκλογές, υπήρξαν εκπλήξεις, καθώς θεωρούνταν βέβαιο, πως αν ο Ερντογάν κερδίσει από τον πρώτο γύρο τις προεδρικές εκλογές , τότε το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης θα είναι αυτοδύναμο στην Τουρκική εθνοσυνέλευση. Αντ’ αυτού όμως το ΑΚP συγκέντρωσε μόνο 293 έδρες, από τις 600. Ωστόσο το κόμμα MHP του του ακροδεξιού εθνικιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελί , συμμάχου του Ερντογάν , έλαβε 49 έδρες και θα τον στηρίζει στα δύσκολα. Αυτό που απομένει να δούμε, είναι πως θα διαχειριστεί αυτή του την εξουσία στα εξωτερικά ζητήματα. Θα δει τι μπορεί να πάρει από Ευρώπη, Αμερική, τα Βαλκάνια αλλά και τη Μέση Ανατολή. Πάνω απ’ όλα έχει ανάγκη την Ευρώπη για να μη διολισθήσει η οικονομία της χώρας του, γιατί τα ευρωπαϊκά κεφάλαια στηρίζουν κατά το μεγαλύτερο μέρος την οικονομία της Τουρκίας. Πως βλέπει και θα χειριστεί τα θέματα για το ενεργειακό στην Ανατολική Μεσόγειο με Ισραήλ-Αίγυπτο και Ελλάδα, χωρίς να του διαφεύγει ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. Ας περιμένουμε κινήσεις καλής θέλησης από μέρους του, τουλάχιστον ξεκινώντας από το θέμα των δύο Ελλήνων αξιωματικών αιχμαλώτων. Μακάρι να του δώσει φώτιση ο Αλλάχ, ο δικός του ο θεός. Οψόμεθα..!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)