του Φρανσουά Ζυλλιέν, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
“Το Εγκώμιο της Απραξίας” του Φρανσουά Ζυλλιέν είναι ένα φιλοσοφικό έργο που εξετάζει τη σημασία της απραξίας, όχι ως αδράνεια, αλλά ως μια συνειδητή επιλογή στάση ζωής. Ο συγγραφέας εμπνέεται από την αρχαία κινεζική φιλοσοφία που υποστηρίζει την ικανότητα να παρατηρούμε, να αναμένουμε και να προσαρμοζόμαστε με φυσικότητα στις συνθήκες και προτείνει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και δράσης σε σχέση με την έντονη δραστηριότητα και την υπερβολική παραγωγικότητα που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες κοινωνίες.
Το βιβλίο δίνει έμφαση στο πώς η απραξία μπορεί να επιτρέψει την εσωτερική ηρεμία, τη βαθύτερη παρατήρηση και την ουσιαστική προσαρμογή στη ροή των πραγμάτων. Ο Ζυλλιέν συγκρίνει τη δυτική προσέγγιση, που συχνά δίνει έμφαση στην ενεργητικότητα και τη δράση, με την κινεζική θεώρηση, που εκτιμά την αξία της παθητικής αποδοχής και της ήρεμης κατανόησης του κόσμου. Μέσα από παραδείγματα από την ιστορία, τη λογοτεχνία και την καθημερινή ζωή, ο συγγραφέας εξετάζει πώς η απραξία (και όχι η παθητικότητα) μπορεί να αποτελέσει μια στρατηγική για την αντιμετώπιση της πολυπλοκότητας και της έντασης της ζωής.
Έτσι, χρησιμοποιεί παραδείγματα από τον Λάο Τσε και τη φιλοσοφία του wu wei, δηλαδή της «μη δράσης», της ιδέας ότι ο άνθρωπος είναι καλό να ζει σε αρμονία με τη φυσική ροή των πραγμάτων. Στο ίδιο πλαίσιο, ιδέες αντλούνται από το βιβλίο «Η Τέχνη του Πολέμου», όπου μέσα από τη δράση του Σουν Τζου διαφαίνεται η σημασία της υπομονής και της στρατηγικής ως αποτελεσματικοί τρόποι επίτευξης στόχων. Επιπλέον, στο έργο γίνεται αναφορά στον πρίγκιπα Άμλετ, ο οποίος ενσαρκώνει την έννοια της αναμονής και της παρατήρησης πριν από τη δράση. Μέσα από την αδράνειά του, ο Άμλετ εξετάζει τις συνέπειες των κινήσεών του και την ανάγκη αναμονής της σωστής στιγμής. Τέλος, ο συγγραφέας παραπέμπει σε έργα στωικής φιλοσοφίας, όπως του Μάρκου Αυρηλίου και του Επίκτητου, που διδάσκουν την αποδοχή του αναπόφευκτου και την αποφυγή περιττών αντιδράσεων σε γεγονότα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.