Από τη γέννα
Σχεδόν όλες οι μεγάλες, ηρωικές προσωπικότητες αυτών που θυσίασαν τη ζωή τους για τη δημιουργία του Ελληνικού Έθνους, είχαν άδοξο τέλος και μάλιστα διωκόμενοι από τους συμπατριώτες τους. Γιατί κάτι ‘τέτοιους τύπους’ το σύστημα πάντα ήξερε πως να τους ξεζουμίζει και μετά να τους πετά σαν λεμονόφλουδες. Ο χαρακτηρισμός δεν είναι υποτιμητικός, αν αναλογιστεί κανείς τις διώξεις και τους βασανισμούς που υπέστησαν. Το μόνο σίγουρο ότι κάτι ‘τέτοιοι τύποι’ ακόμα και να ήξεραν το τέλος τους, πάλι τα ίδια θα έκαναν. Γιατί άλλοι γεννιούνται για να υπηρετούν το σύστημα και άλλοι ΗΡΩΕΣ.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Φυλακίστηκε δύο φορές με κατηγορίες εσχάτης προδοσίας, καταδικάστηκε σε θάνατο το 1834, και τελικά την επόμενη χρονιά έλαβε χάρη. Αλλά πλήρωσε την αδέσμευτη ψυχή του με τον σκληρότερο τρόπο. Οι αντίπαλοί του στην εμφύλια διαμάχη δολοφόνησαν τον γιό του Πάνο Κολοκοτρώνη, τον κατάκλεψαν και τον άφησαν ολόγυμνο να τον φάνε τα κοράκια.
Γεώργιος Καραϊσκάκης: Οδηγήθηκε σε δίκη ‘παρωδία’ το 1824 στο Αιτωλικό από τον «πατριώτη» Μαυροκορδάτο. Γλύτωσε από την καταδίκη, αλλά τελικά δολοφονήθηκε ΤΟ 1827 από άντρα της ομάδας του, με εντολή ξανά του Μαυροκορδάτου.
Αλέξανδρος Υψηλάντης: Ο πρωτεργάτης της εθνεγερσίας παραδόθηκε στους Αυστριακούς, προδομένος, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε τον Νοέμβριο του 1827. Η υγεία του, βαρύτατα πια κλονισμένη και τελικά πέθανε στη Βιέννη το 1828, πάμφτωχος και πικραμένος.
Μαντώ Μαυρογένους: Ξόδεψε όλα της τα χρήματα για την Επανάσταση. Διωκόμενη ανοιχτά πια από διάφορα κέντρα επιρροής μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, έβαλαν λόγια στον στρατηγό Δημήτριο Υψηλάντη για τη «φραγκοντυμένη Μυκονιάτισσα» και η θυελλώδης σχέση τους γνωρίζει άδοξο τέλος. Αποτραβήχτηκε οριστικά από τη δημόσια ζωή και πέθανε στην Πάρο το 1848 με κατάθλιψη, πάμφτωχη, ρακένδυτη και ξεχασμένη από όλους.
Νικηταράς: Το 1839 φυλακίστηκε άδικα από την ελληνική κυβέρνηση για μια φανταστική συνωμοσία κατά του Όθωνα και πέρασε 1,5 χρόνο στη φυλακή, από την οποία βγαίνει ράκος λόγω των βασανιστηρίων. Έχοντας χάσει μερικώς την όρασή του και πικραμένος από την αγνωμοσύνη του κράτους, έλαβε όχι μια τιμητική σύνταξη για τους άθλους του αλλά μια άδεια επαιτείας! Πεθάνει από το κρύο και την πείνα το χειμώνα του 1849.
Οδυσσέας Ανδρούτσος: Ο Ιωάννης Κωλέττης τον χαρακτήριζε «εθνοκατάρατον», «εχθρόν της πατρίδος» και έστειλε εναντίον του τον Γιάννη Γκούρα, φρούραρχο της Ακρόπολης κι άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Ανδρούστου. Παραδόθηκε, πιστεύοντας στη φιλία του Γκούρα κι εκείνος τον πέταξε ένα βράδυ του 1825 από την Ακρόπολη αφού πρώτα τον βασάνισε.
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα: Η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον Αγώνα και θρήνησε ένα γιο στην Eπανάσταση. Η ηρωίδα της Επανάστασης, δολοφονήθηκε τον Μάιο του 1825 στο σπίτι της στις Σπέτσες από «πατριώτες» που είχε «προσβάλει την τιμή τους». Οι δράστες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.
