Ο Δεκαπενταύγουστος, ημέρα της Παναγιάς είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης.Η λατρεία της Παναγίας οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους σε ναούς,που την λατρεύουν και την προσκυνούν ποικιλοτρόπως. Για τους Έλληνες η Παναγία είναι ζυμωμένη με τους καημούς και τα πάθη μας.Την ξεχωρήσαμε,γιατί σαν έθνος πονέσαμε πολύ κι αυτή γνωρίζει από πόνο και θρήνο..! Η ημέρα αυτή για τους Αρτινούς Ηπειρώτες είναι βαθειά χαραγμένη στη μνήμη τους,αφού το χωριό Κομμένο της Άρτας γνώρισε στα 1943 μια από τις μεγαλύτερες Ναζιστικές θηριωδίες,ως αντίποινα για την Αντιστασιακή δράση των κατοίκων του.Ο μισός πληθυσμός του χωριού αφανίστηκε.Από τα 317 θύματα ,τα 97 ήταν παιδιά.Είκοσι οικογένειες ξεκληρίστηκαν κι από τα 189 σπίτια έμειναν μόνο 2 όρθια.Ολοζώντανη η φρίκη ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου “Το Αντάρτικο στην Ήπειρο”,του αείμνηστου φωτογράφου της Αντίστασης,Κώστα Μπαλάφα.Η μαρτυρία του επιζώντα Αλέξανδρου Μάλλιου,δέκα χρόνων τότε,είναι αποκαλυπτική της φρίκης : “…Θα ‘ταν μεσημέρι όταν κόπασε το κακό κι αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο χωριό.Φτάνοντας στα πρώτα σπίτια,μας έπιασε ανατριχίλα.Ο παπάς πεσμένος στα σκαλιά της εκκλησιάς μ’αγκαλιά το ευαγγέλιο και τ’άμφια γεμάτα αίματα…Παρακάτω ο άλλος παπάς,ο Παπαζώης,σφαγμένος με μαχαίρι και βγαλμένα τα μάτια του.Όπου να κοίταζες,σκοτωμένοι στο δρόμο,στην πλατεία,στις αυλές των σπιτιών ,παντού.Σα φτάσαμε κοντά,το σπίτι μου ακόμα κάπνιζε.Απ’έξω δεν μπορούσαμε να περάσουμε από τους σκοτωμένους.Δεν είχες που να πατήσεις.Δρασκελίσαμε πάνω από τα πτώματα κι αντίκρυσα τον πατέρα μου μ’ένα μικρό παιδί μέσα στα αίματα.Έσκυψα τον αγκάλιασα και λιποθύμησα απ’το αίμα.Οι άλλοι μέσα ήταν όλοι καμένοι.Εμείς τα’χαμε χαμένα και ζούσαμε σ’ένα εφιαλτικό όνειρο,έτσι που δεν είχαμε ούτε τη δύναμη να κλάψουμε.Μια βουβαμάρα απλώθηκε σ’όλο το χωριό.Που και που άκουγες κάνα βογγητό από βαρειά τραυματισμένο ή κάνα παιδάκι πούκλαιγε βραχνά κι ανήμπορα,σακατεμένο κι ολομόναχο κοιτώντας ικετευτικά με λαχταρισμένα ματάκια,στερεμένα από δάκρυα…Γυναίκες μισόγυμνες,ξεκοιλιασμένες με την ξιφολόγχη ύστερα από βιασμό.Γονείς με παιδιά στην αγκαλιά να τα φιλάν για τελευταία φορά,πριν πέσουν νεκροί…”και η φρίκη συνεχίζεται…και ήταν ανήμερα της Παναγιάς. Στην καθιερωμένη ετήσια επέτειο τιμής των νεκρών του Κομμένου παρευρέθη εφέτος και ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός,καθ’ότι και Αρτινός.Το πιο σηματικό είναι ότι σε δηλώσεις του ο ίδιος εξήγγειλε την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου για πρώτη φορά με συγκροτημένη και εθνική στρατηγική ..Οψόμεθα..!
Κώστας Μπουμπουρής Συγγραφέας-Αστυν.Δ/ντής ε.α. (k.boubouris@yahoo.gr)
