Χρονογραφήματα
Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
Επειδή μου αρέσει να περπατώ στ΄ αγκάθια ξυπόλητος, και ξιαρμάτωτος, θα αποτολμήσω μια ακανθώδη συσχέτιση των μύθων της ιστορίας των Μακεδόνων των Σκοπίων, με αυτούς της ευρυτανικής ιστοριοδιφίας, όπως είναι εγγεγραμμένοι στη συνείδηση όχι μόνο του ευρυτανικού λαού, αλλά και της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας αυτού.
Η καθεστωτική τοπική μας ιστορία στηρίζεται σε δυο βασικούς ιστορικούς μύθους, δηλαδή ψέματα.
Η πανάρχαια ιστορία μας περιστρέφεται περί τον βασιλέα Εύρυτο. Τούτος σύμφωνα με τις αρχαίες ιστορικομυθολογικές καταγραφές αναφέρεται ότι βασίλευσε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, εκτός βέβαια από την Ευρυτανία. Όμως είχε την ατυχία το όνομά του να μοιάζει με το τοπωνύμιο το δικό μας κι έτσι η νεοελληνική τοπική νομενκλατούρα τον υιοθέτησε και σύσσωμοι οι Ευρυτάνες τον θεωρούν ένδοξο και τιμημένο γενάρχη τους.
Η αρχαία μας ιστορία σφραγίζεται από τη μάχη των Κοκαλίων και το ευρυτανικόν Κάλλιον δηλ. το σημερινό Κλαψί.
Το πρώτο δηλ. τη μάχη των Κοκαλίων, κανένας ιστορικός –με πτυχίο!- δεν την αναφέρει και καμιά ιστορική πηγή δεν υπάρχει περί του γεγονότος. Η περιοχή όμως είχε την ατυχία, μέχρι πρόσφατα, να είναι διάσπαρτη από θραύσματα κοκάλων. Έτσι οργίασε η φαντασία των ιστοριοδιφών και επινόησε τη μάχη με τους Γαλάτες, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την επιστημονική έρευνα, την κοινή λογική και τον εργαστηριακό χρονολογικό έλεγχο των κοκάλων.
Για το δεύτερο δηλ. το Κάλλιον, σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα –…αρχαία και νέα- παραδέχεται ότι τούτο είναι το σημερινό Βελούχοβο Δωρίδος, που κατακλύστηκε από τη λίμνη του Μόρνου, όπως τεκμηριώνει και το πλήθος των ανασκαφικών ευρημάτων. Για την τοπική όμως ιστοριοδιφία, τούτα “πομφόλυγες εισί” και αποκυήματα νοσηρής και αντεθνικής φαντασίας. Το αρχαίο Κάλλιο είναι το Κλαψί, που πήρε τ΄ όνομά του από τα κλάματα των παιδιών όταν οι θηριώδεις Γαλάτες έσφαξαν τους γονείς τους και όπως καταμαρτυρεί η τοπική παράδοση αιωνόβιων εσχατόγηρων.
Το ίδιο έγινε, και θα γίνει ακόμα καλύτερα, με τους Σκοπιανούς φίλους μας. Τούτοι ιστορικά ήταν και είναι ένα σλάβικο φύλο, που κατέβηκε τον έκτο αιώνα και εγκαταστάθηκε στη γη των αρχαίων Μακεδόνων. Ονομάστηκαν και αυτοονομάστηκαν Σλαβομακεδόνες. Με τα χρόνια άρχισαν σιγά-σιγά να χτίζουν την ιστορία τους, παίρνοντας σαν πρότυπο τους… Ευρυτάνες ιστοριοδίφες!
Η πανάρχαια ιστορία τους αρχίζει από τον γενάρχη τους τον Μακεδόνα (δηλ. κάτι ανάλογο του βασιλέως Ευρύτου) άσχετα αν αυτοί στη περίοδο του μυθικού Μακεδόνα, κατοικούσαν στα δάση της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης.
Η αρχαία τους ιστορία λαμπρύνεται από το άστρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έφτασε τη δόξα της φυλής τους στις εσχατιές της Ασίας. Τώρα αν αυτοί εκείνη την εποχή μετεωρίζονταν στα δέντρα της βόρειας Ευρώπης κι αν ο Αλέξανδρος όχι μόνο μιλούσε Ελληνικά αλλά μετείχε και κατείχε σε βάθος τον ελληνικό πολιτισμό, είναι γι΄ αυτούς μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
Είναι γεγονός όταν χρειάζεται να χτίσουμε βεβιασμένα τον εθνική μας ταυτότητα δικαιολογούνται και κάποιες ακρότητες. Εδώ και, ο όντως εθνικός μας ιστορικός, ο Παπαρηγόπουλος υπέπεσε σε τέτοια επιστημονικά αμαρτήματα. Το ίδιο έγινε και με άλλους ιστορικούς μας, αποκρύπτοντας ή διαστρέφοντας την αλήθεια, όμως αυτό που έγινε με τους Ευρυτάνες ιστοριοδίφες και τους Σκοπιανούς… τραμπαρίφες, ξεπερνάει κάθε όριο και σοβαρότητα.
