Τα όσα συνέβησαν στην πόλη του Καρπενησίου με την απόφαση του δήμου να κλείσει το Δημοτικό Κολυμβητήριο είναι ίσως το μοναδικό σημάδι αισιοδοξίας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας, σε σχέση με την στάση των πολιτών απέναντι σε πολιτικές αποφάσεις. Όπως και να ’χει είναι ένα δείγμα ότι υπάρχει μια ελπίδα οι ενεργοί πολίτες με τις παρεμβάσεις τους να επηρεάζουν τις εξελίξεις και να αλλάζουν τις αποφάσεις των αρχόντων και σε δεύτερη φάση πιθανά να φανερώνει τα πρώτα σημάδια ‘ενηλικίωσης’ της κοινωνίας μας, απέναντι στα δικαιώματα, αλλά και στις υποχρεώσεις της. Τα πιο σημαντικά για το θέμα αυτό γράφτηκαν και ακούστηκαν από τους πολίτες, που είτε εμπλέκονται άμεσα, είτε θέλησαν εκφράζοντας την άποψή τους, να ιεραρχήσουν τα δεδομένα και τις αξίες της κοινωνίας μας. Από τη μια οι αριθμοί και η πρακτική πραγματικότητα, από την άλλη οι αξίες του πολιτισμού, των κοινωνικών παροχών, της παιδείας, της συλλογικότητας.Το αν τα όσα προηγήθηκαν θα έχουν ‘βραχυπρόθεσμη΄ διάρκεια ή θα γίνουν αφετηρία για μελλοντικές κινητοποιήσεις, θα φανεί, αλλά ας κρατήσουμε ότι αυτή ήταν μια περίπτωση που το αφήγημα της ζυγαριάς των αριθμών από τους αιρετούς δεν είχε αποτέλεσμα.
Η φτωχοποίηση των πληθυσμών που οι αναλυτές προειδοποιούν ότι έρχεται θα φέρει στο προσκήνιο πολλά τέτοια ‘διλήμματα’ της πρακτικής των αριθμών. Πριν λίγες μέρες ο κ. Ρουσόπουλος έβαλε σε μια τέτοια ζυγαριά τον φόρο για τα καύσιμα και τα κονδύλια για τη δωρεάν υγεία. ‘Εάν μειωθεί ο φόρος στα καύσιμα, θα μείνει χωρίς κονδύλια η Υγεία’, είπε χαρακτηριστικά υποστηρίζοντας μάλιστα ότι δεν είναι υπόθεση λαϊκισμού. Αυτή ήταν η απάντησή του στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το λόγο που η κυβέρνηση δεν μειώνει τον Ειδικό Φόρο στα καύσιμα καθώς και τον ΦΠΑ σε βασικά τρόφιμα. Η κριτική σε μια τέτοια τοποθέτηση μπορεί να ξεκινήσει από τον χαρακτηρισμό της ως ρεαλιστική και ειλικρινή, ως συνεπή με αρχές της φιλελεύθερης πολιτικής έως και εκβιαστική. Το ένα όμως πιθανά δεν απορρίπτει το άλλο. Με άλλα λόγια δηλαδή δεν σημαίνει ότι η πρακτική των αριθμών είναι αυτή που δείχνει απόλυτα το τι είναι ορθό να συμβεί σε μια κοινωνία ή σε ένα κράτος. Οι αριθμοί έχουν εξάλλου την ‘ευκολία’ να προσαρμόζονται, να αφαιρούνται και να προσθέτονται, αυτό όμως που θα πρέπει καθαρά να ιεραρχούν όσοι εκλέγουμε να μας διοικούν είναι οι στόχοι και άρα οι προθέσεις τους για τις τύχες μας. Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Δήμου Καρπενησίου η αναδίπλωση, έστω και τελευταία στιγμή, έχει ένα θετικό μήνυμα σε σχέση μ’ αυτό. Σε ό,τι αφορά τις κεντρικές αποφάσεις ίσως να χρειάζεται πιθανά κι εκεί το να βγουν οι πολίτες στο δρόμο για να αλλάξει η φιλοσοφία της πρακτικής των αριθμών που δημιουργεί ανύπαρκτα διλήμματα.
