Το δεύτερο πιο δημοφιλές γλυκό για την περίοδο των Χριστουγέννων στη χώρα μας, είναι οι κουραμπιέδες. Αφράτοι, αχνοχιονισμένοι, βουτυράτοι, μυρωμένοι με ανθόνερο, γίνονται ανάρπαστοι αυτήν την εποχή. Το αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο γλύκισμα υπάγεται στην κατηγορία του μπισκότου και παρασκευάζεται από αλεύρι, βούτυρο, αμύγδαλα κατά περίπτωση και είναι πασπαλισμένο με άχνη ζάχαρης. Είναι ένα από τα γλυκά που χαρακτηρίζουν την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα, ενώ σε πολλές περιοχές της χώρας προσφέρεται στους προσκεκλημένους αμέσως μετά τη βάπτιση ενός παιδιού.
Ο κουραμπιές έλκει την καταγωγή του από την Περσία, όπου πρωτοεμφανίστηκε τον 7ο αιώνα, όταν η ζάχαρη διαδόθηκε στην περιοχή. Την πατρότητα του κουραμπιέ διεκδικεί και ο Λίβανος. Το γλύκισμα είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα, την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες. Ένα είδος κουραμπιέ με την ονομασία Πολβορόν (Polvorón) είναι διαδεδομένο στις ισπανόφωνες χώρες και το νότιο Τέξας.
Η λέξη «κουραμπιές» προέρχεται από την λέξη kuru (τουρκικά kurabiye και αραβικά qurabiya), που σημαίνει στεγνός, ξερός και biye που είναι δάνειο από τα λατινικά για τη λέξη biscuit-μπισκότο. Το biscuit τώρα είναι η τεχνική του διπλοφουρνίσματος, αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν δίπυρον και αφορούσε την τεχνική αρτοποίησης που αφαιρούσε με το ψήσιμο την υγρασία από τα σκευάσματα ώστε να αντέχουν περισσότερο στο χρόνο.
Στη Ρούμελη θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή γλυκά, ακόμα και εκτός εορταστικής περιόδου και παρασκευάζεται με έξτρα γνήσιο ζωικό βούτυρο και πολλές φορές τα καρύδια να αντικαθιστούν τα αμύγδαλα.
