Ο καρκίνος του μαστού είναι από τις κύριες προτεραιότητες της ιατρικής έρευνας, καθώς είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις γυναίκες. Οι πρόσφατες μελέτες έδωσαν ορισμένες νέες δυνατότητες στην αντιμετώπιση της νόσου. Ποιες είναι αυτές και σε ποιες περιπτώσεις βοηθούν;
Γράφει η Ειρήνη Καρυδά, MD, PhD, Χειρουργός, ιευθύντρια Κέντρου Μαστού ΥΓΕΙΑ
Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος τύπος καρκίνου στις γυναίκες του δυτικού κόσμου. Η θνητότητα από τη νόσο έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στους εξής δύο παράγοντες: α) στη διάγνωση της νόσου σε πρωιμότερο στάδιο με την ευρεία εφαρμογή του προσυμπτωματικού ελέγχου (screening) και β) στην πρόοδο στη συστηματική θεραπεία του καρκίνου του μαστού.
Η αιτιολογία του καρκίνου του μαστού δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, αλλά στην εμφάνισή του φαίνεται ότι συμβάλλουν τόσο περιβαλλοντικοί (σωματικό βάρος, εξωγενής λήψη οιστρογόνων) όσο και γενετικοί παράγοντες. Η παχυσαρκία είναι σημαντικός επιβαρυντικός παράγων για την εμφάνιση της νόσου, ειδικότερα στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Επίσης, νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι οι γυναίκες που κάνουν εξωσωματική γονιμοποίηση στην τρίτη δεκαετία της ζωής τους (20-30 ετών) έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού εντός δεκαπενταετίας.
Ο γενετικός έλεγχος για μεταλλάξεις των ογκογονιδίων BRCA1 και BRCA2, που προδιαθέτουν στο σύνδρομο του κληρονομικού καρκίνου μαστών και ωοθηκών, εφαρμόζεται ήδη στην πράξη. Πλήθος άλλων μεταλλάξεων ενοχοποιείται για την εμφάνιση του καρκίνου του μαστού, αλλά ορισμένες από αυτές είναι πολύ σπάνιες και για κάποιες άλλες δεν έχει διευκρινιστεί ο ρόλος τους στον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Γονιδιακές εξετάσεις
Η εκτίμηση του κινδύνου υποτροπής (πρόγνωση) στις γυναίκες με πρώιμο καρκίνο μαστού καθορίζει τη μετέπειτα παρακολούθηση και θεραπεία τους. Για ορισμένες ασθενείς η πρόγνωση δεν μπορεί να καθοριστεί μόνο με βάση τα χαρακτηριστικά του όγκου στην ιστολογική εξέταση. Νεότερα δεδομένα έδειξαν ότι ορισμένες μικροσυστοιχίες γονιδίων που ανιχνεύονται με εξειδικευμένες μεθόδους (Oncotype DX, MammaPrint) συσχετίζονται με επιθετικότερες μορφές καρκίνου. Αυτές οι μέθοδοι στοχεύουν στην αναγνώριση των γυναικών, που αν και έχουν πρώιμο καρκίνο του μαστού, αναμένεται να ωφεληθούν από τη συμπληρωματική χημειοθεραπεία.
Η χειρουργική αντιμετώπιση
Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου παραμένει πρωταρχικής σημασίας για τη θεραπεία στην πλειονότητα των γυναικών με καρκίνο μαστού. Στον πρώιμο καρκίνο μαστού η χειρουργική διατήρηση του μαστού έχει αντικαταστήσει σε πολλές περιπτώσεις τη μαστεκτομή. Η χειρουργική διατήρηση του μαστού περιλαμβάνει αφαίρεση του όγκου ή τμήματος του μαστού και μικρού αριθμού λεμφαδένων (λεμφαδένας ή λεμφαδένες φρουροί), με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση των μετεγχειρητικών επιπλοκών. Στις περιπτώσεις όπου είναι αδύνατη η διατήρηση του μαστού η προεγχειρητική συστηματική θεραπεία έχει ως αποτέλεσμα την αποφυγή της μαστεκτομής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, στις οποίες το αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό, η αφαίρεση του όγκου μπορεί να συνδυαστεί με τεχνικές αποκατάστασης για βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος (ογκοπλαστική).
Ένα ποσοστό γυναικών υποβάλλεται σε ριζική μαστεκτομή για προσωπικούς ή ιατρικούς λόγους. Γι’ αυτές τις ασθενείς οι χειρουργικές τεχνικές αποκατάστασης του μαστού έχουν αποδειχθεί ασφαλείς και προσφέρουν ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Νεότερα φάρμακα και θεραπείες
Οι στοχευμένες θεραπείες επιδρούν στις ειδικές γονιδιακές αλλαγές που εκφράζονται σε συγκεκριμένους υποτύπους καρκίνου μαστού. Ως αποτέλεσμα, επάγουν το θάνατο των καρκινικών κυττάρων ή την «ευαισθητοποίησή» τους στα συμβατικά κυτταροτοξικά φάρμακα. Η εξειδίκευση της θεραπείας του καρκίνου ανάλογα με τη γονιδιακή του ταυτότητα αποσκοπεί στην επίτευξη καλύτερου θεραπευτικού αποτελέσματος με μικρότερη βλάβη των υγιών ιστών, άρα και σε λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες.
ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΗΕR2: Το Her2 είναι μια πρωτεΐνη που συμμετέχει στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων και βρίσκεται αυξημένη στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων στο 20-30% των καρκίνων μαστού. Υπάρχουν πια αρκετά εγκεκριμέ- να φάρμακα που στοχεύουν την HER2 πρωτεΐνη, το Transtuzumab (Herceptin, το Peruzumab (Perjeta), το TDM-1 (Kadcyla) και το lapatinib (Τyverb).
ΑΛΛΕΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ: Το everolimus
(Afinitor), οι αναστολείς των CDK4/6 κυκλινών (Palbociclib, Ribociclib) και οι Parp αναστολείς (Olaparib) έχουν εγκριθεί για τη θεραπεία ασθενών μεταστατικό καρκίνου του μαστού.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί, ο καρκίνος του μα- στού παραμένει η συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο σε γυναίκες ηλικίας 35 – 55 ετών. Οι μελέτες που βρίσκο- νται σε εξέλιξη αναμένεται να προάγουν την κατανόηση της παθογένειας και τις δυνατότητες για πρόληψη και θεραπεία της νόσου. Πηγή: www.hygeia.gr
