Πρόσφατα παρακολούθησα μια εκπομπή στην ΕΡΤ1, αφιερωμένη στον Κώστα Χατζή. Ένας μεγάλος Έλληνας λαϊκός κιθαρωδός και τραγουδοποιός. Διάσημος στην Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και στον απόδημο Ελληνισμό. Γεννήθηκε στα 1936 από τσιγγάνους γονείς στη Λιβαδειά.
Υπηρετεί πιστά και με διεισδυτικό τρόπο το κοινωνικό τραγούδι και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή για περισσότερο από έξι δεκαετίες. Με την κιθάρα του και την ιδιαίτερη βραχνάδα στη φωνή του, ήταν ο πρώτος που τραγούδησε μπαλάντες με κοινωνικό περιεχόμενο. Βρίσκεται με ένα ξεχωριστό τρόπο απέναντι στο κοινό κι επικοινωνεί με ένα μοναδικό τρόπο μαζί του.
Στην εν λόγω εκπομπή δεν μου έκαναν εντύπωση τα τραγούδια του γιατί τα ήξερα. Ήταν όμως καθηλωτικός στην συνέντευξή του για μερικά από τα προσωπικά του:
«…Όταν πήγα σχολείο ήμουν εννιά χρονών, με βρίζανε τα παιδιά και με έλεγαν, ’’ο γύφτος’’. Πήγα στη μάνα μου, τη Ζωή, και λέω ‘’μάνα είμαστε γύφτοι;’’. ‘’Όχι παιδί μου’’, μου λέει, ‘’εμείς είμαστε άρχοντες’’.
‘’Γιατί είσαι σκούρος;’’, με ρώταγαν τα παιδιά, ‘’γιατί γυρίζεις, βρε, στον ήλιο’’, μου έλεγε η μάνα μου, αλλά εγώ όταν γύριζα σπίτι έβλεπα ότι ήμουν σκούρος παντού.
Ετοιμαζόμουν να μπαρκάρω σαν ασυρματιστής και το προηγούμενο βράδυ πήγα σε ένα σπίτι που τραγουδούσα στην κιθάρα αντάρτικα και την άλλη μέρα το πρωί με έπιασαν. Πάει και το φυλλάδιο και όλα. Κλείσαν όλες οι πόρτες για πάντα, μιλάμε για το 1955».
Τα τραγούδια του καλλιτέχνη μου ήταν χιλιοακουσμένα. «Μάνα είμαστε γύφτοι; Όχι παιδί μου εμείς είμαστε άρχοντες!» Πόσο με συγκίνησε η απάντηση της μάνας του μικρού τότε Κώστα Χατζή, στο γιό της, όταν γύρισε κλαμένος από το σχολείο και ο αγώνας και η προσπάθειά του να καθιερωθεί στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας σε δύσκολες εποχές, ένας όχι απλός ‘’γύφτος’’, αλλά ένας αριστερός ‘’γύφτος’’..!
Παρεμπιπτόντως σε τούτη τη στήλη θα προσθέσω λίγα λόγια για έναν άλλο άρχοντα της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής που έφυγε από κοντά μας αδόκητα προχθές. Είναι για τον καλλιτέχνη, μουσικό, τραγουδοποιό, κιθαρωδό, τον Ευρυτάνα Πάνο Θεοδωρογιάννη. Τον έζησα από κοντά (όντας πρωτοξάφελφός μου αγαπημένος). Γεννημένος στο Μοναστηράκι Αγράφων στα 1959 από μικρός επιδόθηκε στην μουσική και το τραγούδι. Καταξιωμένος καλλιτέχνης με μεγάλη προσφορά στην λαϊκή, παραδοσιακή μουσική του τόπου για πάνω από 45 χρόνια. Αγάπησε τον τόπο του, όπως τον αγάπησε και ο ίδιος ο τόπος του. Πλούσια η δισκογραφία του, έφτασε η χάρη του μέχρι την μακρινή Αμερική και Αυστραλία, συνεργαζόμενος με μεγάλες φίρμες.
Αιφνίδια προσβλήθηκε από την επάρατη νόσο και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, παρά τις ιατρικές προσπάθειες στις 18 Φλεβάρη κατέληξε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Από το μεσημέρι της προχθεσινής Δευτέρας αναπαύεται στα χώματα του αγαπημένου του Μοναστηρακιού. Αξιομακάριστος, δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
