Το όνομα αυτού Πονηρόπουλος και ήταν ο πρώτος Έλληνας υπουργός που κατηγορήθηκε, όπως διαβάζουμε από τη ‘Μηχανή του Χρόνου’, για ποινικό αδίκημα, επειδή έκλεβε το δημόσιο και ξεκινώντας την ‘παράδοση’ του ξεπλύματος των πολιτικών στην χώρα μας, αθωώθηκε από τη Βουλή. ‘‘Το Φεβρουάριο του 1847, κι ενώ η Ελλάδα βρισκόταν στη δίνη των Μουσουρικών, ένα σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και συντάραξε την κοινή γνώμη. Επρόκειτο για ποινικό αδίκημα που δεν αφορούσε έναν απλό υπήκοο του κράτους, αλλά ένα μέλος της εκτελεστικής εξουσίας: τον Υπουργό Οικονομικών και άλλοτε αγωνιστή του 1821, Νικόλαο Πονηρόπουλο. Ο Πονηρόπουλος κατηγορήθηκε ότι πλαστογράφησε πρωτόκολλα “περί της τιμής των σιτηρών”. Βρέθηκε αναμεμιγμένος σε υπόθεση κατάχρηση δημόσιας περιουσίας και συγκεκριμένα στην εισαγωγή σιταριού με αυξημένη τιμή από εταιρεία που ο ίδιος είχε συμφέροντα. Το ελληνικό κράτος αριθμούσε λιγότερα από 20 χρόνια ύπαρξης και ήταν η πρώτη φορά, που η Βουλή κατηγορούσε υπουργό για διάπραξη ποινικού αδικήματος κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Μπορούσε, άλλωστε, να το κάνει με βάση τα άρθρα 83 και 84 του Συντάγματος του 1844. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Πονηρόπουλος δεν παραπέμφθηκε ποτέ σε δίκη, επειδή εκτιμήθηκε η προσφορά του στον αγώνα για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Ο Πονηρόπουλος ανέλαβε την “Επί των Οικονομικών Γραμματεία της Επικράτειας” στη δεύτερη κυβέρνηση Κωλέττη (1844-1847), διαδεχόμενος τον διπλωμάτη και αρχηγό του Ρωσικού Κόμματος, Ανδρέα Μεταξά. Η κερδοσκοπία με τα σιτηρά, σε μια περίοδο σιτοδείας και με το προϊόν να βρίσκεται στη διατίμηση, συνιστούσε μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα. Το σκάνδαλο των “Πονηροπουλικών”, όπως ονομάστηκε από μερίδα του Τύπου, πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν ένας υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, που ήταν μάρτυρας κατηγορίας, πέθανε ξαφνικά από δηλητηρίαση.Στη Βουλή συγκροτήθηκε επιτροπή, όπως προβλεπόταν, για να διερευνήσει την υπόθεση και να εκδώσει πόρισμα. Η επιτροπή κατέληξε σε δύο πορίσματα: ένα καταδικαστικό της πλειοψηφίας κι ένα απαλλακτικό της μειοψηφίας. Στις 18 Μαρτίου 1847, μετά από τέσσερις θυελλώδεις συνεδριάσεις, η Βουλή υιοθέτησε την αθωωτική πρόταση και απάλλαξε τον Πονηρόπουλο από τις κατηγορίες με ψήφους 60 υπέρ της αναστολής της παραπομπής έναντι 49 κατά και έτσι ο Πονηρόπουλος δεν τιμωρήθηκε ποτέ.’’
Δεν χρειάζονται και πολλά ιστορικά πειστήρια για να καταλάβει κανείς ότι αυτή είναι η αφετηρία του Έθνους μας και ότι δεν έχουμε και πολλές διαφορές από το σήμερα. Άξιους απογόνους του κ. Πονηρόπουλου εκλέγουμε όλα αυτά τα 200 χρόνια ελευθερίας. Απλά εμείς σήμερα έχουμε μεγαλύτερη γκάμα, έχουμε τον κ. Δολοπλόκο, τον κ. Ψεύτη, την κα Αμετροέπεια, τον κ. Απατεώνα, τον κ. Λασπολόγο, τον κ. Λαμόγιο, την κα Εκμετάλλευση, τον κ. Καταχραστή και τόσους ακόμα ψηφισμένους από τον λαό. Μόνο Εθνική Υπερηφάνεια!
