Όνομα: Πρίμπα Κάτια
Τόπος Κατοικίας: Αθήνα – Εν πλω
Καταγωγή: Άγιος Νικόλαος Ευρυτανίας
Ιδιότητα: Ανθυποπλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού
Αγαπημένο σημείο στην Ευρυτανία: Σε οποιοδήποτε σημείο μπορώ να αντικρίσω από ψηλά τα φώτα της πόλης.
Στάση ζωής: ‘‘Ζήσε για να μάθεις ή μάθε για να ζεις, εξαρτάται τι διαλέγεις!’’
Πρωτοσυναντήσαμε την Κάτια σε ένα θαλασσινό ταξίδι… Ίσως αυτή η σύμπτωση να ήταν ασυναίσθητα και ένας από τους λόγους που έκανε την Κάτια να ξεχωρίζει. Με την πρώτη ματιά βλέπεις μια άμεση, χαλαρή, χαμογελαστή κοπέλα, με την δεύτερη όμως διακρίνεις την στιβαρή και ώριμη όψη της. Στο άκουσμα του ‘‘Ανθυποπλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού’’ , δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί κανείς… Ένα κορίτσι που μεγάλωσε στο Καρπενήσι και αποφάσισε να επιλέξει μια δουλεία τόσο δύσκολη, ανδροκρατούμενη, και τόσο διαφορετική από τις προσλαμβάνουσες του ορεινού τόπου μας. Αντί για βουνοκορφές η Κάτια επέλεξε να ατενίζει τον ατέλειωτο ωκεανό… Κατά την διάρκεια των σπουδών της σε Κεφαλλονιά και Θεσσαλονίκη έκανε τα δυο πρώτα εκπαιδευτικά ταξίδια σαν δόκιμος Πλοίαρχος για δώδεκα μήνες, απαραίτητα για την απόκτηση του διπλώματος του Πλοιάρχου Γ’ Τάξης, εκτός του πτυχίου της σχολής. Από το 2012 μέχρι σήμερα εξασκεί το επάγγελμα αυτό, που τόσο φαίνεται να αγαπά, ταξιδεύοντας σε μεγάλες θάλασσες με φορτηγά πλοία γεμάτα εμπόρευμα, διασχίζοντας τον πλανήτη απ΄ την μια έως την άλλη του άκρη. Όταν μιλά για τα ταξίδια ξεπηδούν αμέτρητες εικόνες και εμπειρίες από τόπους και ανθρώπους απ΄ όλο τον κόσμο, αλλά και οι περιγραφές της δύσκολης και πολλές φορές επικίνδυνης ζωής πάνω στο πλοίο. Και μέσα σε όλα αυτά η αδιάκοπη σύνδεση πίσω με την Ελλάδα, το Καρπενήσι, την Λένα και τον Ντίνο που καρδιοχτυπούν για την ξεχωριστή κόρη τους… Ας γνωρίσουμε λοιπόν την βουνίσια- θαλασσινή Κάτια, λίγο πριν το επόμενο μπάρκο της…
ΕΠ. Κάτια που σε βρίσκουμε σήμερα;
ΠΚ. Βρίσκομαι στην Αθήνα περνώντας τα τελευταία σεμινάρια που απαιτούνται από την Ναυτιλιακή Εταιρεία στην οποία εργάζομαι και λίαν συντόμως θα φύγω ξανά για το επόμενο ταξίδι ή αλλιώς μπάρκο! Αν και θα μου άρεσε πιο πολύ να μου παίρνετε αυτή την συνέντευξη ενώ βρίσκομαι στην μέση κάποιου ωκεανού.
ΕΠ. Για ποιους λόγους επέλεξες αυτή την επαγγελματική σταδιοδρομία;
ΠΚ. Επέλεξα αυτή την επαγγελματική σταδιοδρομία για έναν απλό και μόνο λόγο, λατρεύω την θάλασσα. Και συνήθως λένε, ”θες αυτό που δεν έχεις”, γνωστό το Καρπενήσι ως νησί χωρίς θάλασσα!
ΕΠ. Ποιες προκλήσεις συνάντησε μια γυναίκα από το ορεινό Καρπενήσι, στα πρώτα ταξίδια στην θάλασσα;
ΠΚ. Οι προκλήσεις που αντιμετώπισα πρώτη φορά στη θάλασσα ήταν κυρίως η συνεργασία μου με άτομα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας από την τότε δική μου τότε, αν και σήμερα κάποιες φορές ισχύει το ίδιο. Μεγάλη πρόκληση και σαφώς η μεγαλύτερη είναι όμως ο αποχωρισμός από τους δικούς μου ανθρώπους. Κάτι ακόμα σημαντικό, που ίσως ένας άνθρωπος ο οποίος δεν το γνωρίζει κάνοντας αυτή τη δουλειά είναι η εντελώς διαφορετική καθημερινότητα και η έλλειψη απλών καθημερινών πραγμάτων, από έναν καφέ μέχρι και την άμεση επικοινωνία με τους ανθρώπους που είναι στη στεριά, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ίντερνετ στα περισσότερα ποντοπόρα πλοία. Μια συνηθισμένη από τους άλλους αλλά και ευχάριστη ερώτηση είναι ”καλά δεν ζαλίζεσαι?” , κι όμως δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τη ναυτία.
ΕΠ. Θυμάσαι κάποια δύσκολη στιγμή εν πλω;
ΠΚ. Η πιο δύσκολη στιγμή που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι όταν πέσαμε σε τυφώνα στο στενό Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας . Πολύ δυνατοί άνεμοι, μεγάλα ύψη κύματος μέχρι και 12 μέτρα. Το πλοίο έπαιρνε μεγάλες κλήσεις , πως βγήκαμε από αυτό; Απαντάω πάντα ότι είχαμε καλό Καπετάνιο. Φυσικά και οι γονείς μου δεν γνώριζαν κάτι τέτοιο, γνώριζαν απλά το ”μην τα ακούτε όπως τα λένε στην τηλεόραση” !
ΕΠ. Ποιο ή ποια θεωρείς ότι είναι τα σημαντικότερα ταξίδια που έχεις κάνει;
ΠΚ. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει ένα σημαντικό ταξίδι που να ξεχωρίζει, όλα είναι διαφορετικά και μοναδικά το καθένα για δικούς του λόγους. Αν μπορούσα παρ’ αυτά να διαλέξω ένα, θα ήταν ένα ταξίδι από την μια μεριά του κόσμου στην άλλη, να γνωρίζω τα μέρη και τον πολιτισμό της χώρας που φτάνω όπως π.χ. η λατρεμένη Αργεντινή.
ΕΠ. Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον και πως φαντάζεστε την ζωή σου σε δέκα χρόνια;
ΠΚ. Η πικρή μου αλήθεια είναι ότι δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά ευ όρου ζωής, ναι μεν μαθαίνεις αλλά παράλληλα χάνεις κιόλας μέρος της καθημερινής σου ζωής. Μελλοντικά σχέδια θα μπορούσε να είναι ένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία στον επαγγελματικό τομέα που ήδη ακολουθώ και συνεχίζοντας να ασχολούμαι με τη ναυτιλία πλέον από τη μεριά της στεριάς.
ΕΠ. Σε μια μικρή φράση συνοψίστε την στάση σου για την ζωή…
ΠΚ. Ζήσε για να μάθεις ή μάθε για να ζεις, εξαρτάται τι διαλέγεις! Η στάση μου για τη ζωή είναι να γίνεις πλούσιος, και όταν μιλάω για πλούτη εννοώ το δυνατότερο χαρτί , την γνώση.
