Ο Γλαύκων, λοιπόν, επιθυμούσε να γίνει άρχων της Πόλεως, παρά τις προσπάθειες των συγγενών και φίλων του να τον αποτρέψουν, καθώς κάθε φορά που επιχειρούσε να αγορεύσει ενώπιον του δήμου γινόταν καταγέλαστος. Το κείμενο του Ιωάννη Παρίση…
‘‘Ο Σωκράτης αρχίζει την συζήτηση λέγοντας στον Γλαύκωνα ότι το να γίνει άρχων της Πόλεως, πρόκειται για κάτι πολύ καλό και θετικό, διότι είναι φανερό ότι αν το κατορθώσει θα μπορεί και ο ίδιος να ωφεληθεί ενώ επιπλέον θα τιμήσει την οικογένειά του, θα προσφέρει στην πατρίδα, θα γίνει ονομαστός και έξω από τα σύνορα της Πόλεως και παντού θα είναι διακεκριμένος. Ο Γλαύκων, όπως ήταν φυσικό, ακούγοντας τα λόγια του Σωκράτη αισθάνθηκε υπερηφάνεια και ευχαρίστηση. Μάλλον, ωστόσο, δεν περίμενε τη συζήτηση που θα ακολουθούσε.
Συνεχίζοντας ο Σωκράτης του λέγει πως είναι προφανές ότι εφόσον θα ήθελε να τιμάται θα πρέπει να ωφελήσει την Πόλη. «Βεβαιότατα», ήταν η απάντηση του Γλαύκωνα. «Πες μας λοιπόν από τι θα αρχίσεις να ευεργετείς την Πόλη», ρώτησε ο Σωκράτης, ο οποίος βλέποντας τη σιωπή του συνομιλητή του, που φαινόταν σαν να σκέπτεται από τι να αρχίσει, συνέχισε μπαίνοντας στα θέματα της οικονομίας:
«Υποθέτω ότι, όπως αν ήθελες να βοηθήσεις το σπίτι ενός φίλου σου, θα επεδίωκες να τον κάνεις πλουσιότερο, έτσι θα προσπαθήσεις να κάνεις και την Πόλη πλουσιότερη». «Βεβαιότατα» απάντησε ο Γλαύκων.
«Επειδή λοιπόν για να γίνει πλουσιότερη η Πόλη θα πρέπει να αυξηθούν τα έσοδά της, πες μας από ποιους πόρους προέρχονται σήμερα τα έσοδα και πόσα περίπου είναι.» «Μα τον Δία, δεν τα έχω εξετάσει όλα αυτά», είπε ο Γλαύκων.
«Τουλάχιστον», συνέχισε ο Σωκράτης, «αν παρέλειψες να ασχοληθείς με τα έσοδα, θα έχεις σίγουρα ασχοληθεί με τις δαπάνες, ώστε να αφαιρέσεις εκείνες που κρίνεις περιττές.». «Ούτε και αυτό το έχω σκεφθεί», ήταν η απάντηση του Γλαύκωνα.
(…)
Η απάντηση του Γλαύκωνα είναι και πάλι αρνητική, προβάλλει μάλιστα ένα μάλλον φαιδρό επιχείρημα, λέγοντας: «Βεβαίως, αν παρουσιασθεί ανάγκη θα φροντίσω και για τα ζητήματα αυτά». Μια απάντηση που δείχνει την προχειρότητα και την έλλειψη προβλεπτικότητας πολλών πολιτικών και θυμίζει μάλλον το γνωστό «βλέποντας και… κάνοντας».
«Μήπως δεν βλέπεις πόσο επισφαλές είναι το να λέγει και να πράττει κάποιος πράγματα που δεν γνωρίζει; Κοίταξε γύρω σου, όσους γνωρίζεις ότι λειτουργούν μ’ αυτό τον τρόπο, που εμφανίζονται δηλαδή να λένε και να πράττουν αυτά που δεν γνωρίζουν.»
«Νομίζω λοιπόν», καταλήγει ο Σωκράτης, «ότι σε όλα τα έργα, εκείνοι που ευδοκιμούν και θαυμάζονται είναι κατ’ εξοχήν οι έχοντες επιστημονική γνώση, ενώ εκείνοι που ως κακόδοξοι καταφρονούνται είναι από τους πλέον αμαθείς. Εάν λοιπόν επιθυμείς να ευδοκιμήσεις και να θαυμάζεσαι στην Πόλη, θα πρέπει να προσπαθείς να αποκτήσεις όσον το δυνατόν ακριβέστατη γνώση γι’ εκείνα με τα οποία θέλεις να ασχοληθείς».’’
