Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου… Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στο έργο του ‘Το Άξιον Εστί’. Και είναι αυτοί οι στίχοι που ήρθαν στο μυαλό μου όταν είδα στο ημερολόγιο ότι στις9 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η ελληνική γλώσσα.
Το 2017, η 9η Φεβρουαρίου, ημερομηνία του θανάτου (9 Φεβρουαρίου 1857) του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, ανακηρύχθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Πρωτοβουλία εξαιρετική, εάν έχει και κάποιο αντίκρισμα στην καθημερινότητα της γλώσσας που μιλάμε – και κατακρεουργούμε(!) συνεχώς – καθώς και στις δράσεις για τη διάσωση αυτού του θαυμαστού εργαλείου που έχουμε την τύχη να κληρονομήσουμε από τους προγόνους μας.
Αξίζει να δούμε τι γράφει ο σπουδαίος καθηγητής
Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης στην ιστοσελίδα
του babiniotis.gr για το θέμα:
‘Η Κοινή ελληνική γλώσσα που μιλάμε και γράφουμε σήμερα οι Έλληνες όπου γης
είναι η αδιάσπαστη μακραίωνη
συνέχεια που ως «νοητή γραμμή» μάς συνδέει άμεσα και άρρηκτα με τις μεγαλύτερες στιγμές τής ελληνικής
σκέψης και γλώσσας και με
τα μεγαλύτερα πετάγματα τής σκέψης τού ανθρώπου στην οικουμένη.
Η συνέχεια αυτή τής γλώσσας μας είναι που μάς συνδέει με τον λόγο τού Πλάτωνος
και τού Αριστοτέλους, με τη γλώσσα των κειμένων τού Ομήρου και τού Αισχύλου, με
τη γλώσσα τού Θουκυδίδη, τού Ηροδότου και τού Πλουτάρχου, με τη γλώσσα
τού Ιπποκράτους, ακόμη και με τη γλώσσα τής Καινής και Παλαιάς Διαθήκης, τη
γλώσσα τού Χρυσοστόμου, τού Γρηγορίου και τού Βασιλείου, για να σταθώ μόνο σ’
αυτά.
Μη γελιόμαστε! Η ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός ο εκφρασμένος σε γλώσσα
Ελληνική, τα κείμενα τα γραμμένα στα Ελληνικά με το ελληνικό αλφάβητο είναι
αυτά με τα οποία μάς έμαθε, μάς γνωρίζει και μάς ξεχωρίζει όλος ο πολιτισμένος
κόσμος.
Αυτή είναι η μεγάλη μας κληρονομιά. Αυτό είναι το μεγάλο μας πολιτισμικό
κεφάλαιο. Αυτό είναι το προνόμιο για το οποίο θα ήταν περήφανος κάθε λαός
τής γης.
Σάς καλώ, λοιπόν, να συλλογιστούμε αν εμείς ως Έλληνες έχουμε συνείδηση αυτού
τού γλωσσικού θησαυρού.
Γνωρίζουμε την αξία τής γλώσσας μας; Την αξιοποιούμε; Αγαπάμε τη γλώσσα μας;
Την σεβόμαστε ως αξία; Την μαθαίνουμε στη διαχρονική της διάσταση; Την μιλάμε
και την γράφουμε με κάποια ποιότητα; Αισθανόμαστε υπερήφανοι;
Η «Ημέρα τής Ελληνικής Γλώσσας» είναι, πιστεύω, μια ευκαιρία για
συνειδητοποίηση, προβληματισμό και περισυλλογή σε τέτοια ερωτήματα».
Η ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια γλώσσα όχι μόνο σε λέξεις που πράγματι έχει πάρα πολλές, αλλά σε έννοιες που περιγράφουν αντικείμενα, υποκείμενα, καταστάσεις, συναισθήματα, ιατρικές ορολογίες, ορολογίες όλων των επιστημών, βαθύτερα φιλοσοφικά και θεολογικά νοήματα, εκφάνσεις ολόκληρης της ζωής, της ύπαρξης και του ανώτερου. Είναι ίσως η πιο εξελιγμένη γλώσσα στον κόσμο που συνδέεται άρρηκτα με μια μαθηματική ροή και σοφία, μέσω της οποίας καταφέρνει ο λόγος μας να φέρει ολοκληρωμένες εικόνες και λεπτά νοήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν αλλιώς. Κρίμα δεν είναι, λοιπόν, να χαθεί σήμερα από εμάς, επειδή έχουμε μάθει στη μασημένη τροφή και τα τελείως απλοϊκά greeklish; Ένας τόσο δυνατός ζωντανός οργανισμός που επιβίωσε πολλές χιλιάδες χρόνια, σίγουρα εξελίσσεται και πρέπει να εξελίσσεται, για να διατηρήσει όμως τη δύναμή του θα πρέπει να διατηρήσουμε τις δομές και τους κανόνες του.
Ελένη Ευαγγελία Αρωνιάδα
Εκδότρια
