Εβδομήντα εννιά ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται από την μεγαλύτερη ανήκουστη θηριωδία των Ναζί κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου πολέμου στη χώρα μας. Πολλά ολοκαυτώματα έγιναν αυτή την περίοδο από τους κατακτητές, στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, στο Κομμένο της Άρτας, στο Δίστομο κι αλλού.
Η τύχη των Καλαβρύτων προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών στη μάχη της Κερηνής στις 20 Οκτώβρη 1943, στην οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί και αιχμαλωτίστηκαν 78. Το ολέθριο σφάλμα των ανταρτών του ΕΛΑΣ να εκτελέσουν τους αιχμαλώτους πληρώθηκε ακριβά. Η επιχείρηση ‘’Καλάβρυτα’’ από τον Διοικητή της 17ης Γερμανικής Μεραρχίας, που έδρευε στην Πελοπόννησο, Υποστράτηγο Καρλ Φον Λε Ζουίρ μπήκε σε εφαρμογή. Για τον θάνατο των αιχμαλώτων επέτρεψε κάθε ανήκουστη πράξη κατά του άμαχου πληθυσμού. Στις 4 Δεκέμβρη οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην περιοχή από Πάτρα, Πύργο και Αίγιο που έδρευαν και σκότωναν αόπλους μέχρι και μοναχούς των μοναστηριών. Στις 9 Δεκέμβρη έφτασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχαζαν τους κατοίκους ότι είχαν αποστολή την εξόντωση των ανταρτών κι όχι τον άμαχο πληθυσμό. Για να τους πείσουν περισσότερο πυρπόλησαν μόνο σπίτια ανταρτών και πολλοί από τους κατοίκους γύρισαν στις εστίες τους, που είχαν καταφύγει τριγύρω. Ξαφνικά όμως στις 13 του μηνός συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών στην επικλινή τοποθεσία ‘’Ράχη του Καπή’’. Τα γυναικόπαιδα τα έκλεισαν στο μεγάλο σχολείο. Σε λίγο διατάχτηκε πυρ από τον επικεφαλής της επιχείρησης και από τους 800 άρρενες, σώθηκαν μόνο 13 ανάμεσα στα πτώματα. Τα γυναικόπαιδα σώθηκαν χάρη στη μεγαλοψυχία ενός Αυστριακού στρατιώτη, που άνοιξε το σχολείο, αλλά οι Γερμανοί αμέσως μετά τον εκτέλεσαν. Ο συνολικός αριθμός των εκτελεσθέντων σ’ εκείνη την επιχείρηση ήταν 1.101 συνολικά και από την γύρω περιοχή.
Το ολοκαύτωμα αυτό η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας το αναγνώρισε. Τι έγινε όμως με τις πολεμικές αποζημιώσεις της Γερμανίας σε βάρος των συγγενών των θυμάτων; Απολύτως τίποτα!
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες αναξιοπαθούσες χώρες, που δεν έλαβαν ποτέ αποζημιώσεις από τις θηριωδίες των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Αντίθετα με τον Νόμο του δοσίλογου Τσολάκογλου υποχρέωνε το ελληνικό κράτος να αποζημιώνει ‘’πάσας υλικάς ζημίας τοις μετρητοίς, που προξενούνταν επί ελληνικού εδάφους από Έλληνες σε βάρος των γερμανικών δυνάμεων’’. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει από τότε η Γερμανία αρνείται πεισματικά να επανορθώσει με τις αποζημιώσεις που όφειλε. Στα 1959 η τότε κυβέρνηση Καραμανλή πιεζόμενη από εξωτερικούς παράγοντες ψήφισε το Ν.4061 ‘’περί αναστολής διώξεων εγκληματιών πολέμου’’. Την ίδια χρονιά η κυβέρνηση ζήτησε δάνειο 400 εκατομμυρίων μάρκων από την ευημερούσα Γερμανία, αν και το κατοχικό δάνειο που μας χρωστούσαν ήταν 1,6 δισεκατομμύρια. Το εξευτελιστικό ποσό που δόθηκε ήταν 200 μόνο εκατομμύρια μάρκα. Αλλά και οι μετέπειτα κυβερνήσεις παρέπεμπαν το θέμα των αποζημιώσεων στις καλένδες, μέχρι και σήμερα!
Κώστας Μπουμπουρής
Αστυν.Δ/ντής ε.α.-Συγγραφέας
(k.boubouris@yahoo.gr)
