Γράφει o Αλέξανδρος Χουλιαράς
Τα καλοκαίρια της νιότης μας είχαν πολλές χάρες, όσο και να φαίνονταν άχαρα. Μία απ΄ αυτές ήταν τα πουλοκυνήγια. Τούτη την περίοδο τα πετεινά του ουρανού ήταν ιδιαιτέρως δραστήρια. Άλλα ζευγάρωναν, άλλα γεννούσαν κι άλλα φωλέαζαν, ετοιμάζοντας τις καλοκαιρινές μας λιχουδιές με τα πεταρούδια τους.
Πολλά εδώδιμα πετεινά είχαμε στη καρδιά μας, τα μη φαγώσιμα απλώς τ΄ αγνοούσαμε. Ένας τέτοιος ήταν κι ο μπούφος. Ήρθε ο καιρός -νομίζω- να τον τιμήσω κι αυτόν.
Στο δρόμο της ζωής συνάντησα πολλούς μπούφους, όμως ως λογγοπερπατητής μια φορά είδα. Ο μπούφος είναι ο αετός της νύχτας. Όσο ζήλευα τον αετό της μέρας –κι ήθελα να του μοιάσω- τόσο φοβόμουν τον αετό της νύχτας –μην τυχόν και του μοιάσω!- όμως πολλές φορές φέρθηκα σα μπούφος, τόσο πολύ, που και ο πραγματικός μπούφος αν μίλαγε θα μού έλεγε: “Πολύ μπούφος είσαι μωρέ παιδί μου!”
Ο μπούφος είναι ο στενότερος συγγενής του συμβόλου της σοφίας, της κουκουβάγιας γι΄ αυτό είναι πανέξυπνος, παρά τα όσα του καταμαρτυρούν.
Κλασσική ήταν η παροιμία στον τόπο μας: “Τα περιμέν΄ σαν τ΄ μπούφ΄ το π΄λί”. Ο μπούφος μισοκοιμώμενος κάθεται με ανοιχτό το στόμα, που γεμίζει με διάφορα μυγάκια. Τα βλέπει κάποιο σφεντζούδι (κάτι σαν το “κολύβρι που το φως ο καταπίνει” που λέει κι ο ποιητής) και μπαίνει μέσα να τα φάει, οπότε ο μπούφος κλείνει το στόμα του και το καταπίνει, (κάπως έτσι την πατήσαμε και με τους μπούφους τους κουτόφραγκους, που αποδείχτηκαν τα εξυπνότερα αρπακτικά!).
Άλλη παροιμία λέει: “Όρνια ψηφίζουν, μπούφους βγάζουν”. Με όρνια ψηφοφόρους, ο μπούφος αναδεικνύεται και πετυχημένος πολιτικός! Σαν όρνια ψηφίζουμε τα τελευταία 30 -τουλάχιστον- χρόνια και μπουφόνους (γελωτοποιούς και καραγκιόζηδες) βγάζουμε στην κυβέρνηση, οι οποίοι πάντα θυμούνται ότι από τη φύση τους είναι αρπακτικά και στη συνέχεια κάνουν τη δουλειά τους ως πανέξυπνοι μπούφοι.
Ο μπούφος είναι μονογαμικός και ζει εκατό χρόνια, επίσης μονογαμικός και κατόχρονος είναι κι ο βασιλιάς των αρπακτικών ο χρυσαετός. Καλή η μονογαμία λοιπόν αρκεί να μην είσαι μπούφος! Όμως κάτι ξέρει ο λαός, που λέει ότι αν η έγκυος ακούσει μπούφο θα γεννήσει αγόρι, γιατί εμείς οι άντρες είμαστε χειρότεροι από τους μπούφους. Είμαστε μονογαμικοί αλλά όχι αιωνόβιοι.
Η κραυγή του μπούφου, ως νυκτόβιο, είναι το καλύτερο συνθηματικό σε νυχτερινές περιπέτειες. Ο Κατσαντώνης ήταν δυνατός νυχτοπεζοπόρος και μίμος της μπούφικης κραυγής. Παλιός κλέφτης του κατσαντωναίικου νταϊφά διηγούνταν: “Ακούγαμε μπουφ στο ένα σύρραχο και μόλις κατάκοποι φτάναμε, ακούγαμε μπουφ στο άλλο. Περί τα χαράματα ακούσαμε δυο μπουφ, σήμα ότι φτάσαμε στο λημέρι και λέω ανακουφισμένος: “μπούξις και ξερός κιαρατά, μας ξεποδάριασες απόψε”.
